នៅទល់មុខសណ្ឋាគារអានីស ខាងលិចវត្តលង្កា ក្រុងភ្នំពេញ យុវតីមួយរូបបញ្ជាម៉ូតូសណ្តោងដោយកន្ទុយរ៉ឺម៉កដែលគេនិយមហៅថាតុកតុក។ នាងបើកយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ខ្លាចប៉ះរថយន្តដែលចតតាមផ្លូវវដើម្បីមករង់ចាំដឹកភ្ញៀវ។
បុប្ផា ឌុច អាយុ២៤ឆ្នាំ គឺជានិស្សិតបញ្ចប់មុខវិជ្ជាគណនេយ្យពីសកលវិទ្យាល័យជាតិគ្រប់គ្រង តាំងពីឆ្នាំ២០០៧ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមរកស៊ីរត់ម៉ូតូកង់៣នេះបាន៦ខែ ក្រោយពីការស្វែងរកការងារជាច្រើនកន្លែងមិនបានធ្វើ។
កញ្ញា បុប្ផា ឌុច បានឲ្យដឹងដូច្នេះ ៖ «ចំពោះពេលយប់ខ្ញុំចាំប្អូនខ្ញុំចេញពីធ្វើការ។ គាត់ធ្វើការនៅភោជនីយដ្ឋានអាល្លឺម៉ង់ឈ្មោះ OCEAN ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវចាំប្អូនស្រីខ្ញុំ ដើម្បីទៅផ្ទះបានដំណាលគ្នា។ ខ្ញុំត្រូវរង់ចាំដល់ម៉ោង១០យប់។ អ៊ីចឹងនៅពេលដែលភ្ញៀវចប់ញ៉ាំអាហារ គេចេញមក គេត្រូវការកង់៣ឲ្យខ្ញុំដឹកនៅពេលរង់ចាំប្អូននោះ ខ្ញុំអាចដឹកភ្ញៀវបាន។ ម្យ៉ាងបើនិយាយពីសុវត្ថិភាពខ្ញុំពេលយប់នោះ ខ្ញុំមានពួកម៉ាកខ្ញុំរត់កង់៣ដែរ ពេលមានការអីយើងអាចទូរស័ព្ទហៅគ្នាមកជួយគ្នាទៅវិញទៅមក»។
បុប្ផា ឌុច បន្តថា គ្រួសារនាងមិនសូវមានប្រាក់ដោយសារឪពុកពិការ ម្តាយធ្វើគ្រូបង្រៀន ប្អូនស្រីរៀនផងធ្វើការយប់ផង ប្រាក់កម្រៃមិនអាចចាយគ្រប់ នាងក៏រកស៊ីទទួលលក់សំបុត្ររថយន្តក្រុងយកកម្រៃចំណេញ។ ក្រោយមកដោយនាងចេះភាសាបរទេសស្ទាត់ជំនាញ ក៏មានជនជាតិអូស្រ្តាលីម្នាក់បានជួយឲ្យនាងមានមុខរបរ ដោយគេជួយទិញម៉ូតូនិងកន្ទុយរ៉ឺម៉កឲ្យនាងរត់ដឹកភ្ញៀវរហូតមកដល់ពេលនេះ។
កញ្ញា បុប្ផា ឌុច បានបន្តដូច្នេះ ៖ «ចំពោះការបើកបរដឹកភ្ញៀវខ្ញុំមិនសូវបើកលឿនប៉ុន្មានទេ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា កម្លាំងខ្ញុំខ្សោយមិនអាចបើកលឿនដូចប្រុសបានទេ។ ពេលខ្លះភ្ញៀវគេចង់ឲ្យយើងបើកលឿន ខ្ញុំក៏ប្រាប់គាត់វិញថា ផ្លូវនិងការធ្វើចរាចរណ៍នៅក្នុងស្រុកខ្មែរ គឺមិនអាចបើកលឿនដូចនៅស្រុកអ្នកឯងបានទេ ស្រុកអ្នកឯងទំនងជាផ្លូវធំ ហើយអត់រញ៉េរញ៉ៃដូចនៅភ្នំពេញ ដែលមិនអាចបើកលឿនបានទេ ហើយខ្ញុំជាស្រី មិនអាចបើកលឿនដូចប្រុសៗបានទេ។ ភ្ញៀវក៏យល់។ ពេលបើកបរធ្វើចរាចរណ៍តាមដងផ្លូវ ខ្ញុំឧស្សាហ៍ងាកមើលឆ្វេងមើលស្តាំ ដោយសារខ្ញុំអត់ចេះប្រើរបៀបមើលកញ្ចក់ដាក់នៅដៃម៉ូតូ ដែលសម្រាប់មើលទៅខាងក្រោយ បន្ទាប់មកជាសំខាន់ គឺខ្លាចបើកបរប៉ះឡានគេតែម្តង ព្រោះថា ឡានក្នុងទីក្រុងមិនមែនតម្លៃថោកនោះទេ ស៊េរីទំនើបថៃ្លៗ បើហ៊ានតែឆ្កូត រលាត់ថ្នាំឡានគេបន្តិច គេទារសុទ្ធតែ២ទៅ៣០០ដុល្លារ តើខ្ញុំមានលុយឯណាសង បើក្នុង១ថ្ងៃ ខ្ញុំអាចរកបានតែ៥ទៅ១០ដុល្លារ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវតែប្រយ័ត្ន។ ពេលខ្លះដឹកភ្ញៀវហត់សឹងងាប់ ភ្ញៀវឲ្យលុយថោកៗ ពិសេសគឺភ្ញៀវខ្លះគេមិនសូវយល់ ព្រោះអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាង ដូចជាសាំង ទំនិញ ការចំណាយរស់នៅ ម្ហូបអាហារសុទ្ធតែថ្លៃៗ ប៉ុន្តែអ្នកជិះដឹងតែពីឲ្យថោកៗ មិនបានគិតថា ប្រាក់ដែលយើងរកបាននោះទៅចាយលើការរស់នៅនោះឡើយ»។
កញ្ញាថា នៅពេលសាកល្បងធ្វើជាអ្នកដឹកភ្ញៀវទេសចរណ៍ដំបូងលំបាកណាស់ គាត់ស្ទើរតែបោះបង់ចោលរបរនេះកណ្តាលទី ដោយសារម៉ូតូកង់៣ធ្ងន់និងឃ្លេងឃ្លោង។ រីឯភ្ញៀវ២នាក់ដែលជិះក្នុងរ៉ឺម៉ក មាឌធំៗ ហើយនាងត្រូវដឹកគេឲ្យដល់ទីដៅដើម្បីទស្សនានៅតំបន់ពិឃាដបឹងជើងឯក។
បុប្ផា ឌុច ឲ្យដឹងថា នាងមានការខ្មាសអៀនដែរ នៅពេលមានតែស្រ្តីម្នាក់ឯងទៅប្រករបរដូចបុរស ប៉ុន្តែដើម្បីប្រាក់ត្រូវទុកភាពខ្មាសអៀនសិន។ កញ្ញាបន្តថា ក្រុមគ្រួសារដទៃទៀតបានឲ្យកូនស្រីតុបតែងខ្លួន មានប្រាក់ចាយសប្បាយហ៊ីហា ផ្ទុយពីរូបនាងត្រូវប្រឹងរកប្រាក់ជួយក្រុមគ្រួសារ។
កញ្ញា បុប្ផា ឌុច ឲ្យដឹងដូច្នេះថា ៖ «ពេលរត់ម៉ូតូនេះដំបូងគឺមានអារម្មណ៍ថា លំបាកខុសពីការជិះម៉ូតូធម្មតា។ ខុសគ្នានោះ គឺជិះម៉ូតូធម្មតាអាចឌុបគ្នាតែ២នាក់ ប៉ុន្តែម៉ូតូកង់៣ជិះគ្នា៤-៥នាក់ ហើយម៉ូតូកង់៣ វាមានទំហំប្រហាក់ប្រហែលឡាននិងឃ្លេងឃ្លោង ហើយយើងស្រីកម្លាំងខ្សោយខំទប់។ ដូចកាលពីដំបូង ខ្ញុំដឹកភ្ញៀវ២នាក់ទៅជើងឯង។ ខ្ញុំភ័យមែនទែន ដោយការលំបាកនោះសឹងតែដឹកភ្ញៀវមិនដល់ជើងឯក ប៉ុន្តែខំតាំងស្មារតី ទោះបីមានឡានធំៗបើកជិត ក៏ខំពង្រឹងស្មារតីដែរ ព្រោះភ្ញៀវ២នាក់ជាជនបរទេស គាត់រំពឹងជីវិតមកលើយើងជាអ្នកបញ្ជាយាន្តលើផ្លូវ បើយើងធ្វើឲ្យប្រហែស គេលែងជឿយើងជាស្រីចេះបើកបរដឹកភ្ញៀវ ។ នោះហើយជាបទពិសោធន៍របស់យើងដែលត្រូវតែប្រឹងដឹកភ្ញៀវឲ្យបានដល់ទីដៅ»។
បុប្ផា ឌុច បន្តថា ក្រៅពីរត់រ៉ឺម៉កម៉ូតូនេះ គេត្រូវជនបរទេសដែលមករស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បានជួលគាត់ឲ្យដឹកកូនរបស់គេនិងភរិយាគេទៅសាលារៀននិងទៅធ្វើការ ដោយគិតកម្រៃឈ្នួល២០០ដុល្លារក្នុង១ខែ។ ទន្ទឹមនោះ បុប្ផា ឌុច ក៏មានរកស៊ីលក់សំបុត្រយន្តហោះនិងសំបុត្ររថយន្តក្រុងផងដែរ ដើម្បីសន្សំកម្រៃនោះ ក្រែងអាចសម្រេចបំណងដែលរំពឹងថា នឹងក្លាយអ្នកលក់ម្ហូបអាហារបរទេសនាពេលអនាគត។
កញ្ញា បុប្ផា ឌុច បានឲ្យដឹងដូច្នេះ ៖ «ឥឡូវខ្ញុំមានភ្ញៀវខែ គឺ១ខែគេឲ្យកម្រៃ២០០ដុល្លារឲ្យឈ្នួលដឹកកូនគាត់ទៅរៀនរាលថ្ងៃ។ ពេលព្រឹកម៉ោង៦ ហើយម៉ោង៦និង២០នាទីដឹកប្រពន្ធគាត់ទៅធ្វើការ។ ដឹកប្រមាណជា៣ទៅ៤ម៉ោងក្នុង១ថ្ងៃ។ កម្រៃរកបានក្នុង១ខែប្រហែលជា២០០ទៅ៣០០ដុល្លារ»។
ក្រុមអ្នករត់ម៉ូតូឌុបនិងរ៉ឺម៉កកង់៣ដូច បុប្ផា ឌុច ដែរ បានសរសើរថា នាងជាក្មេងចេះអត់ធ្មត់ និងជាស្រ្តីដែលបានរក្សាប្រពៃណីជាតិរបស់ខ្លួនបានខ្ជាប់ខ្ជួន ជាក្មេងចេះដឹងទាបខ្ពស់ ចាស់ក្មេង។ នាងមានរហ័សនាមថាស្កាយ (Sky) ដែលខាងបុរសៗស្គាល់នាង និងហៅនាងថា នាងស្កាយៗ ៖ «ពេលឃើញនាងចេះបើកបរម៉ូតូកង់៣នេះ ខ្ញុំគិតថា នាងដូចជាឡូយណាស់ មនុស្សស្រីដែលមានសមត្ថភាពអាចបើកបរម៉ូតូរត់ឌុបបាន»។
ក្រុមបុរសៗខ្លះទៀតបានសរសើរ បុប្ផា ឌុច ថា នាងធ្លាប់តែរងនូវការលំបាក ហើយប្រឹងក្រោកឈរដោយខ្លួនឯងប្រឆាំងនឹងភាពលំបាក បានជួយការងារនិងរកប្រាក់បានច្រើនជួយដល់ក្រុមគ្រួសារ ពួកគេរំពឹងថា កញ្ញា បុប្ផា ឌុច ឬនាង ស្កាយ នេះ អាចសម្រេចបំណងនៃក្តីសង្ឃឹមនាពេលអនាគត ៖ «គេអាចមានគំនិតច្នៃប្រឌិតប្រកបមុខរបរបើកតុកៗហ្នឹង ខ្លាំងជាងមនុស្សប្រុស ដោយសារគេជាស្រី តែចេះរកលុយសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរបស់គេ»។
ប្រភពពីកញ្ញា បុប្ផា ឌុច បានឲ្យដឹងថា មានស្រ្តី២នាក់ទៀតបានរត់ម៉ូតូកង់៣នេះដែរ និងមានស្រ្តីម្នាក់ទៀតបានរត់ម៉ូតូឌុបក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ៕