សេចក្តីចោទប្រកាន់នេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីលោក សេវ ញ៉ាង មេឃុំប៉ាតេ បានដឹកនាំស្មៀនឃុំនិងមន្ត្រីប៉ូលិសប៉ុស្តិ៍ ប្រមូលផ្តុំអ្នកភូមិប្រមាណ១០០នាក់ កាលពីវេលាម៉ោង៧យប់ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៥ តុលា ដោយជំរុញអ្នកភូមិឲ្យទទួលយកអំណោយ៣ប្រភេទ មានប្រាក់៤០០ដុល្លារ ឬទទួលយកកូនកៅស៊ូចំនួនមួយហិកតារក្នុងមួយគ្រួសារ ឬអំណោយជារួមសាលារៀនមួយខ្នងមានពីរបន្ទប់សម្រាប់ជាថ្នូរក្នុងករណីខាងលើ។
លោក រចំ ហ្វីល តំណាងអ្នកភូមិបញ្ជាក់ ៖ «ចាស់ទុំគាត់ថា នេះហើយមេឃុំកាលពីមុនហ្នឹងមកហើយ អ្នកភូមិថាអត់ព្រម គឺអត់ព្រមហើយ»។
ចំណែកអ្នកស្រី សេវ ខែម តំណាងអ្នកភូមិម្នាក់ទៀតបន្តថា ៖ «បើថានរណាអត់ផ្ដិតមេដៃអត់មានលុយ ហ្នឹងដូចជាបង្ខំដែរ»។
សូមបញ្ជាក់ដែរថា អ្នកភូមិគងយុ ជាង៤០គ្រួសារ កាលពីឆ្នាំ២០០៤ បានដាក់ពាក្យប្តឹងអ្នកស្រី គាត កុលណី ពីបទរំលោភយកដីសហគមន៍ជនជាតិដើម៥០០ហិកតារដើម្បីដាំកៅស៊ូ ហើយទាមទារបញ្ឈប់ការទន្ទ្រានយកដី និងប្រគល់ដីប្រមាណ២០០ហិកតារដែលអ្នកស្រីបានឈូសឆាយ និងដាំកៅស៊ូរួចហើយមកក្រុមសហគមន៏ជនជាតិដើមគ្រប់គ្រងវិញ។ ជាមួយនោះដែរ អ្នកភូមិក៏បានប្តឹងមន្ត្រីអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានពីបទឃុបឃិតឆបោក ក្លែងឯកសារ និងទទួលសំណូកដើម្បីចូលទៅកាន់កាប់ដីសហគមន៍ដោយបំពានច្បាប់។
លោក សេវ ញ៉ាង មេឃុំប៉ាតេ បដិសេធសេចក្តីចោទប្រកាន់ខាងលើ។ លោកទទួលស្គាល់ថា បានចលនាអ្នកភូមិមែន តែជាចេតនាដើម្បីបម្រើផលប្រយោជន៍អ្នកភូមិវិញតែប៉ុណ្ណោះ ៖ «គោលបំណងខ្ញុំមកហ្នឹង មកចង់សម្របសម្រួលឲ្យទេ កុំឲ្យយើងប្ដឹង អត់មានផលប្រយោជន៍»។
លោក សួង សុធា មេធាវីការពារក្តីឲ្យអ្នកភូមិមានប្រសាសន៍ថា គួរទុកលទ្ធភាពឲ្យអ្នកភូមិធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយគ្មានការបង្ខិតបង្ខំ ៖ «គាត់មិនព្រមធ្វើតាមគេ មានការលំបាកដល់គាត់នៅពេលដែលគាត់ត្រូវការពឹងពាក់អាជ្ញាធរអីអ៊ីចឹង»។
លោក ប៉ែន ប៊ុណ្ណារ៍ មន្ត្រីស៊ើបអង្កេតសមាគមអាដហុក មានប្រសាសន៍ពីករណីនេះថា ៖ «មិនអាចថា មានបុគ្គលជាក្រុមអីធ្វើការដោះស្រាយសម្របសម្រួលយ៉ាងហ្នឹងទេ ការដោះស្រាយស្ថិតលើប្រព័ន្ធច្បាប់»។
កាលពីឆ្នាំ២០០៨ លោក យឹម សុវណ្ណ ក្នុងឋានៈជាប្រធានគណៈកម្មការទី៤ រដ្ឋសភាខ្មែរ បានចុះមកស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្តឹងអ្នកភូមិគងយុ។ លោកមានប្រសាសន៍បញ្ជាក់នៅមុខមន្ត្រីអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានថា ដីធ្លីសហគមន៍ជនជាតិដើមជាទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋមិនអាចធ្វើការលក់ដូរបានទេ។
កាលពីដើមខែកញ្ញា អ្នកភូមិគងយុ ប្រមាណ៤០នាក់ បាននាំគ្នាទៅសាលាឃុំ ដើម្បីទាមទារឲ្យមេឃុំជួយដោះស្រាយអំពើគំរាមកំហែងបង្ខំពីមេភូមិ ឲ្យអ្នកភូមិទទួលយកអំណោយនោះម្តងរួចទៅហើយ។ ពួកគាត់និយាយថា នឹងតស៊ូរឿងក្តីតាមផ្លូវតុលាការឲ្យដល់ទីបញ្ចប់ ដើម្បីការពារដីធ្លីអាយុជីវិតទុកជាប្រយោជន៍ ថែរក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិដើមឲ្យបានគង់វង្ស៕