ក្រសួង​រ៉ែ​និង​ថាមពល​បន្ត​ផ្អាក​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​បរទេស

0:00 / 0:00

ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល បន្ត​ផ្អាក​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​លក់​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ដោយ​មិន​កំណត់​ពេលវេលា​ជាក់លាក់​ឡើយ។ មន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល បញ្ជាក់​ថា ការ​ផ្អាក​នេះ គឺ​ជា​ការ​ឆ្លើយតប​ទៅ​នឹង​ការ​អំពាវនាវ​របស់​សាធារណជន​មួយ​ចំនួន និង​ដើម្បី​បើក​ឱកាស​ឲ្យ​មាន​ការ​ចូលរួម​ពី​គ្រប់​ភាគី​ពាក់ព័ន្ធ។

រដ្ឋលេខាធិការ និង​ជា​មន្ត្រី​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល លោក ឌិត ទីណា បញ្ជាក់​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​២៤ មករា ក្នុង​វេទិកា​សាធារណៈ អំពី​ការ​នាំ​ចេញ​ខ្សាច់​ទៅ​បរទេស​ថា ក្រសួង​មិន​ទាន់​បាន​កំណត់​ថា​ពេល​ណា​នឹង​ត្រូវ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​បរទេស​វិញ​នោះ​ទេ ស្រប​ពេល​ដែល​ប្រទេស​សិង្ហបុរី ឈប់​នាំ​ចូល​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា ដែរ ក្រោយ​ពេល​ក្រសួង​បាន​សម្រេច​ផ្អាក​ជា​បណ្ដោះអាសន្ន​នូវ​ការ​នាំ​ចេញ​ខ្សាច់​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​តាំង​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៦ នោះ។

លោក ឌិត ទីណា ថ្លែង​ថា ចាប់​តាំង​ពី​ខែ​មីនា ឆ្នាំ​២០១៥ មក អាទិភាព​ធំ​ជាង​គេ​របស់​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល គឺ​ការ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​ការ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ខ្សាច់​អនាធិបតេយ្យ។ លោក​ថា ការ​ផ្អាក​នេះ​ដើម្បី​បើក​ឱកាស​ឲ្យ​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល ចូលរួម​ក្នុង​កិច្ច​ការងារ​នានា​ទាក់ទង​នឹង​អាជីវកម្ម​ខ្សាច់ « យើង​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ចូលរួម​ពី​អង្គការ ពី​អ្នក​ដែល​ឈឺ​ឆ្អាល​មួយ​ចំនួន​ចូលរួម​ជាមួយ​គ្នា​ទៅ ធ្វើ​ជាមួយ​គ្នា​ទៅ។ ពី​មុន​អត់​មាន​អ្នក​ណា​មក​ឈឺ​ឆ្អាល យើង​ធ្វើ​តាម​ច្បាប់ តាម​អ្វី​ដែល​ជា​នីតិវិធី​របស់​យើង ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​បើ​មាន​អ្នក​ចង់​ឈឺ​ឆ្អាល​បន្ថែម យើង​នឹង​រក​នីតិវិធី​បន្ថែម​ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​ចូល​មក អស់​ចិត្ត​ទាំងអស់​គ្នា​ទៅ។ យើង​ធ្វើ​តាម​ច្បាប់ »

ស្ថាបនិក​អង្គការ​មាតា​ធម្មជាតិ បញ្ជាក់​ថា លោក អាឡិចហាន់ដ្រូ ហ្គន់ហ្សាឡេស ដេវិតសឹន (Alexandro Gonzales Davidson) បញ្ជាក់​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៤ មករា ថា អង្គការ​របស់​លោក​នឹង​មិន​ចូលរួម​ជាមួយ​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ជា​ដាច់ខាត ដរាប​ណា​រដ្ឋាភិបាល​មិន​ទាន់​បាន​ដោះស្រាយ​រឿង​អាស្រូវ​ពុក​រលួយ ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​បរទេស។

លោក​ថា ការ​ចូលរួម​ជាមួយ​ក្រសួង មាន​ន័យ​ស្មើ​នឹង​ការ​ចូលរួម​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្រប​ច្បាប់​ចំពោះ​អាជីវកម្ម​ខ្សាច់ ដែល​កន្លង​មក​បាន​បង្ក​ផល​ប៉ះពាល់​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​បរិស្ថាន និង​ជីវភាព​រស់នៅ​របស់​ពលរដ្ឋ « រឿង​ដែល​កើត​ឡើង ទី​មួយ​បាត់​ខ្សាច់​ពី​តួលេខ​ផ្លូវ​ការ​របស់​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា និង​រដ្ឋាភិបាល​សិង្ហបុរី។ ទី​ពីរ ជីវភាព​រស់នៅ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​មូលដ្ឋាន​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ​ដោយ​សកម្មភាព​ខុស​ច្បាប់​របស់​ក្រុមហ៊ុន។ ទី​បី រដ្ឋ​ទាំង​មូល ឬ​ក៏​អាច​ថា​ប្រជាជាតិ​ទាំង​មូល បាត់​លុយ​ច្រើន​មែន​ទែន ដោយសារ​ខ្សាច់​នាំ​ចូល​ពី​កម្ពុជា ភាគច្រើន​អត់​បង់​ពន្ធ​ទេ។ ហើយ​ទី​បួន ធនធាន​ធម្មជាតិ ជាពិសេស​ព្រៃ​កោងកាង​នៅ​តំបន់​តាម​ព្រែក​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កោះកុង នោះ ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ។ ទាំងនេះ គឺ​ជា​រឿង​អតីតកាល​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ដោះស្រាយ។ អ៊ីចឹង​យើង​ទៅ​សហការ​ជាមួយ​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ធ្វើ​អី ? ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល គ្រាន់​តែ​ចង់​ឲ្យ​យើង​បំភ្លេច​រឿង​អតីតកាល »

ភាព​ចម្រូងចម្រាស​នៃ​អាជីវកម្ម​ខ្សាច់​នេះ បាន​ផ្ទុះ​ឡើង​ក្រោយ​ពេល​ទិន្នន័យ​ពាណិជ្ជកម្ម​របស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ បាន​បង្ហាញ​ថា សិង្ហបុរី បាន​នាំ​ចូល​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា ជាង ៧៣​លាន​តោន​ក្នុង​រយៈពេល ៨​ឆ្នាំ ពី​ឆ្នាំ​២០០៧ ដល់​ឆ្នាំ​២០១៥ តែ​តួលេខ​របស់​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល​កម្ពុជា វិញ​ថា មាន​តែ​ជាង ១៦​លាន​តោន​ប៉ុណ្ណោះ។ តួលេខ​នេះ បើ​គិត​ជា​ទឹកប្រាក់​ខុស​គ្នា​ជាង ៧០០​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក។

ចំណែក​ភាព​មិន​ប្រក្រតី​មួយ​ទៀត គឺ​ទិន្នន័យ​ពី​ភ្នាក់ងារ​គយ​ឥណ្ឌា បង្ហាញ​ថា ឥណ្ឌា ទិញ​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា ជាង ១០​ម៉ឺន​តោន (១០៨.៦៥៨​តោន) គិត​ជា​ទឹកប្រាក់​ជិត ៣​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក (២,៦​លាន​ដុល្លារ) ក្នុង​រយៈពេល ៣​ឆ្នាំ ពី​ឆ្នាំ​២០១៣ ដល់​ឆ្នាំ​២០១៥។ ប៉ុន្តែ​ទិន្នន័យ​របស់​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម​កម្ពុជា វិញ​បង្ហាញ​ថា កម្ពុជា មិន​ដែល​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ឥណ្ឌា នោះ​ឡើយ គឺ​មាន​តែ​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​ចំនួន ៥ ប៉ុណ្ណោះ គឺ​សិង្ហបុរី ថៃ វៀតណាម កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង និង​កោះ​តៃវ៉ាន់ សរុប​ចំនួន ៤៥​ម៉ឺន​តោន ដែល​គិត​ជា​ទឹកប្រាក់​មាន​ចំនួន ២​លាន ៥​សែន​ដុល្លារ​អាមេរិក។

មន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល លោក ឌិត ទីណា បញ្ជាក់​ជា​ថ្មី​ទៀត​ថា ភាព​ខុស​គ្នា​តួលេខ​នាំ​ចេញ​ទៅ​សិង្ហបុរី គឺ​ដោយសារ​បច្ចេកទេស​នៃ​ការ​កត់ត្រា ចំណែក​តួលេខ​ទៅ​ឥណ្ឌា វិញ គឺ​អាច​កម្ពុជា នាំ​ចេញ​ទៅ​ប្រទេស​ណា​មួយ រួច​ប្រទេស​នោះ​នាំ​ចេញ​បន្ត​ទៅ​ឥណ្ឌា។ លោក​ក៏​សង្កត់​ធ្ងន់​ទៀត​ថា ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ត្រួត​ពិនិត្យ​ភាព​ត្រឹមត្រូវ​ចំពោះ​ការ​ផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ និង​ការ​ប្រមូល​ពន្ធ​លើ​សួយសារ ចំណែក​ការ​នាំ​ចេញ​ពី​ក្រៅ​ប្រទេស ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ភ្នាក់ងារ​គយ កាំកុងត្រូល ភ្នាក់ងារ​កម្ពុជា​នាវាចរ ឬ​ហៅ​ថា​កាំសាប (KAMSAB) និង​អាជ្ញាធរ​ឈរ​ជើង​តាម​ច្រក​នាំ​ចេញ។

អ្នក​សម្របសម្រួល​គម្រោង​កំណែ​ទម្រង់​ដីធ្លី​របស់​មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​កម្ពុជា លោក វណ្ណ សូផាត ចាត់​ទុក​ការ​បកស្រាយ​នេះ ថា​ជា​ការ​ឆ្លើយ​ដោះសា​យក​រួច​ខ្លួន​របស់​ស្ថាប័ន​នីមួយៗ។ លោក​ថា រឿង​ភាព​មិន​ប្រក្រតី​នៃ​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​បរទេស​នេះ គឺ​ជា​មន្ទិល​របស់​សាធារណជន ដូចនេះ​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ គប្បី​ធ្វើ​ការ​រួម​គ្នា​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ « ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ​មាន​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម ឬ​ក៏​ក្រសួង​ហិរញ្ញវត្ថុ។ អ៊ីចឹង​ឃើញ​មាន​ការ​ឆ្លើយ​មិន​ជាក់លាក់ ដោយ​បញ្ជាក់​តែ​ពី​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​រៀងៗ​ខ្លួន តែ​មិន​បាន​បញ្ជាក់​ពី​ការ​ដែល​យើង​ស្វែងរក​នូវ​បញ្ហា​ពិត​ប្រាកដ​បង្ហាញ​ជា​សាធារណៈ។ នេះ​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ពី​ប្រព័ន្ធ​នៃ​ការ​គ្រប់គ្រង និង​ការ​ទាក់ទង​រវាង​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ​នៅ​មាន​កម្រិត។ វា​អត់​មាន​សក្ដានុពល​គ្រប់គ្រាន់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​សាធារណជន​អាច​ទុក​ចិត្ត​បាន​ទេ »

លោក វណ្ណ សូផាត សង្កត់​ធ្ងន់​ថា ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ​គួរ​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​ត្រង់​ចំណុច​នេះ ដើម្បី​ទទួល​បាន​ទំនុក​ចិត្ត​ពី​សាធារណជន។

កាល​ពី​ដើម​ខែ​មករា កន្លង​ទៅ អង្គការ​មាតា​ធម្មជាតិ បាន​ពឹងពាក់​ក្រុម​មេធាវី​សិង្ហបុរី ឲ្យ​ជួយ​សិក្សា និង​ស៊ើប​អង្កេត​ជុំវិញ​ភាព​មិន​ប្រក្រតី​ទាក់ទង​នឹង​ការ​ទិញ​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា របស់​រដ្ឋាភិបាល​សិង្ហបុរី។ តែ​រដ្ឋាភិបាល​សិង្ហបុរី បាន​បដិសេធ​ថា ខ្លួន​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កំហុស​ណា​មួយ​នោះ​ទេ ដោយ​ការ​នាំ​ចូល​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា ឈរ​លើ​មូលដ្ឋាន​ពាណិជ្ជកម្ម និង​ជា​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​របស់​អ្នក​ម៉ៅការ​ទិញ​ខ្សាច់​នៃ​ប្រទេស​កម្ពុជា។

ស្ថាបនិក​អង្គការ​មាតា​ធម្មជាតិ លោក អាឡិចហាន់ដ្រូ ហ្គន់ហ្សាឡេស ដេវិតសឹន បញ្ជាក់​ថា យ៉ាង​យូរ​បំផុត ៣​សប្ដាហ៍​ទៀត ក្រុម​មេធាវី​នឹង​ឲ្យ​លោក​ដឹង​អំពី​លទ្ធភាព​នៃ​ការ​ប្ដឹង​រដ្ឋាភិបាល ឬ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​សិង្ហបុរី ដែល​ទទួល​ទិញ​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា។

សកម្មជន​បរិស្ថាន​រូប​នេះ​បញ្ជាក់​ថា បើ​វិធី​នេះ​មិន​អាច​ទៅ​រួច​ទេ ក្រុម​របស់​លោក​អាច​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ប្រទេស​សិង្ហបុរី ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​តស៊ូ​មតិ ឬ​បើក​សិក្ខាសាលា​ជាមួយ​ពលរដ្ឋ និង​និស្សិត​សិង្ហបុរី ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ខ្សាច់​ដែល​ប្រទេស​របស់​ពួក​គេ​ទិញ​ពី​កម្ពុជា បាន​មក​ដោយ​ការ​បំផ្លាញ​បរិស្ថាន បំផ្លាញ​ប្រព័ន្ធ​ប្រព័ន្ធ​ជីវចម្រុះ និង​អំពើ​ពុក​រលួយ ព្រម​ទាំង​បាន​បង្ក​មហន្តរាយ​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​ជីវភាព​ពលរដ្ឋ​នៅ​មូលដ្ឋាន៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។