ពលរដ្ឋ​នៅ​រតនគិរី​ចោទ​មេ​ឃុំ​លក់​ដី​រដ្ឋ

រឿង​ចោទ​ប្រកាន់​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​លក់​ដូរ​ដី​ជា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​រដ្ឋ នៅ​តែ​បន្ត​កើត​មាន​នៅ​ខេត្ត​រតនគិរី។ នៅ​ឃុំ​ស៊ឺង អ្នក​ភូមិ​នាំ​គ្នា​មក​តវ៉ា​នៅ​មុខ​សាលា​ឃុំ ខណៈ​ពេល​អ្នក​ទិញ​ដី​បាន​បោះ​បង្គោល​ហ៊ុំ​ព័ទ្ធ​ដី​មួយ​ផ្នែក​នៃ​ដី​សម្រាប់​អភិវឌ្ឍន៍​សាលា​ឃុំ។

0:00 / 0:00

ប្រជាពលរដ្ឋ​ជាង ៥០​គ្រួសារ រស់នៅ​ភូមិ​កាលិ ឃុំ​ស៊ឺង ស្រុក​បរកែវ ខេត្ត​រតនគិរី នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ ទី១៨ ខែ​មីនា ឆ្នាំ​២០១៣ បាន​ប្រមូល​ផ្តុំ​គ្នា​មក​រុះរើ​បង្គោល​ព្រំ​ដី​មួយ​កន្លែង ដែល​អ្នក​ភូមិ​ចោទ​ថា​មេ​ឃុំ​បាន​កាត់​យក​ដី​សាលា​ឃុំ​មួយ​ផ្នែក​ទៅ​លក់​ឲ្យ​ឯកជន។ មិន​មាន​អំពើ​ហិង្សា​អ្វី​កើត​មាន​ក្នុង​ហេតុការណ៍​នេះ​ទេ ពីព្រោះ​មន្ត្រី​ក្រុម​ប្រឹក្សា​ឃុំ​ពុំ​មាន​វត្តមាន​នៅ​សាលា​ឃុំ និង​ចេញ​មុខ​ដោះស្រាយ​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ​អ្នក​តវ៉ា​ឡើយ។

អ្នក​តវ៉ា​មួយ​រូប គឺ​អ្នកស្រី គឹម ហេង មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា ដី​ដែល​មេ​ឃុំ និង​ស្មៀន​លក់ គឺ​ជា​ដី​ដែល​អ្នក​ភូមិ​គ្រប់គ្រង​ថែ​រក្សា និង​ប្រើប្រាស់​ជា​លក្ខណៈ​សហគមន៍។ អ្នក​ភូមិ​សម្រេច​កាត់​ចេញ​ដី​ទំហំ ៣.៥០០​ម៉ែត្រ​ក្រឡា នៅ​ជាប់​ពី​ក្រោយ​សាលា​ឃុំ​ទៅ​ឲ្យ​មន្ត្រី​ឃុំ​ទុក​ប្រើប្រាស់​ជា​ប្រយោជន៍​សាធារណៈ។

អ្នកស្រី​បន្ត​ថា ស្មៀន​ឃុំ​បាន​ដក​បង្គោល​របង​ចាស់​ចេញ ហើយ​បោះ​បង្គោល​របង​ថ្មី​រំលោភ​ចូល​ដី​អ្នក​ភូមិ​នៅ​ក្បែរ​នោះ​បន្ថែម​ទៀត ដើម្បី​យក​ដី​នោះ​លក់​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ទិញ​ដី៖ «ឃុំ​មាន​សិទ្ធិ​លក់​ដី ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មិន​ប្រាប់​ប្រជាជន ហើយ​លួច​ដី​លក់? តែ​ដី​មិន​គ្រប់​ចំនួន​វាស់ ទៅ​យក​ដី​ប្រជាជន​ថែម​ទៀត។ ហើយ​ដក​បង្គោល​កូន​ខ្ញុំ​ថែម​ទៀត ស្មៀន​ឃុំ​មាន​សិទ្ធិ​អ្វី​ទៅ​ដក​បង្គោល​ព្រំ​កូន​ខ្ញុំ​ចេញ។ រក​យុត្តិធម៌​ឲ្យ​ប្រជាជន​ផង​ណា!»

ចំណែក​អ្នក​តវ៉ា​មួយ​រូប​ទៀត គឺ​លោក រម៉ាស ពាង មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ដែរ​ថា នេះ​គឺ​ជា​អំពើ​ពុក​រលួយ​លក់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​រដ្ឋ ហេតុ​នេះ​អ្នក​ភូមិ​ទាមទារ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ស្រុក​ខេត្ត ចាត់​វិធានការ​ដក​ហូត​ដី​ទុក​ជា​សម្បត្តិ​រដ្ឋ​វិញ។ លោក​បន្ត​ថា ដី​ដែល​មេ​ឃុំ​លក់​មាន​តម្លៃ ១​ម៉ឺន​ដុល្លារ​អាមេរិក៖ «មេ​ឃុំ​គេ​អត់​ចេញ​មក​ទេ គេ​នៅ​ផ្ទះ​គេ។ ខ្ញុំ​ជា​មេ​ឃុំ ខ្ញុំ​មាន​សិទ្ធិ​លក់។ ខ្ញុំ​អ្នក​ការពារ​ដី​ឃុំ​ហ្នឹង គេ​ថា​ខ្ញុំ​មាន​សិទ្ធិ​លក់​អត់​ហៅ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទេ»

មេ​ឃុំ​ស៊ឺង លោក រម៉ាម ថាំង មាន​ប្រសាសន៍​ទទួល​ស្គាល់​ថា លោក​ពិត​ជា​បាន​លក់​ដី​នោះ​មែន ក៏ប៉ុន្តែ​ដី​ដែល​លក់ គឺ​ជា​ដី​សល់​ពី​ដី​សាលា​ឃុំ​ដែល​បាន​ចុះ​បញ្ជីសារពើភ័ណ្ឌ​រួច​ហើយ។ លោក​បន្ត​ថា ប្រាក់​ដែល​បាន​ពី​លក់​ដី លោក​នឹង​រាយការណ៍​ជូន​អាជ្ញាធរ​ស្រុក ដើម្បី​យក​ប្រាក់​ទៅ​ទិញ​សម្ភារៈ​ជួសជុល​សាលា​ឃុំ៖ «ដី​ហ្នឹង ស្រុក​ដឹង​ទាំងអស់ វា​ក្រៅ​បញ្ជី។ ដី​ហ្នឹង វា​ដប់​ម្ភៃ​ម៉ែត្រ មិន​ធំ​ប៉ុន្មាន​ទេ វា​សល់​តែ​បន្តិច​ហ្នឹង។ ហើយ​ដោះដូរ​មិន​មែន​យក​ទៅ​ចាយ​ណា​ណី​ទេ យក​ទៅ​ជួសជុល​សាលា​ឃុំ។ មើល​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ ខ្ញុំ​ទើប​នឹង​ដាក់​អ៊ីណុក​នេះ»

អ្នក​សម្របសម្រួល​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​អាដហុក (ADHOC) ខេត្ត​រតនគិរី លោក ឆាយ ធី មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា ដី​សាលា​ឃុំ គឺ​ជា​ដី​រដ្ឋ ដូច្នេះ​មេ​ឃុំ​មិន​មាន​សិទ្ធិ​លក់​ដី​ដោយ​គ្មាន​ការ​អនុញ្ញាត​ពី​ថ្នាក់​ខេត្ត និង​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ នោះ​ទេ។ លោក​អំពាវនាវ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ស្រុក ខេត្ត ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​នេះ៖ «ខុស​នឹង​គោល​បំណង​សហគមន៍ ដែល​សហគមន៍​បាន​សម្រេច​ទុក​ដី​ហ្នឹង​ទៅ​ឲ្យ​សាលា​ឃុំ ដើម្បី​ប្រើប្រាស់។ អ៊ីចឹង​ហើយ កាល​ណា​ឃុំ​សម្រេច​លក់​ដោយ​បុគ្គល​ខ្លួន​គាត់ ហ្នឹង​ហើយ​ផ្ទុយ​ពី​ផ្លូវ​ច្បាប់»

យ៉ាង​នេះ​ក្តី នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ ទី១៨ ខែ​មីនា តំណាង​អ្នក​ភូមិ​កាលិ មាន​គ្នា ៧​នាក់ បាន​ដាក់​ពាក្យ​ប្តឹង​មេ​ឃុំ​ទៅ​ស្ថាប័ន​អយ្យកា​តុលាការ​ខេត្ត​រួច​ហើយ ពី​បទ​លួច​លក់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​រដ្ឋ៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។