សាលាឧទ្ធរណ៍​បើក​សវនាការ​ករណី​លោក ឈូក បណ្ឌិត

សាលា​ឧទ្ធរណ៍​បើក​សវនាការ​បណ្ដឹង​ដំណោះស្រាយ​ចំពោះ​ដីកា​លើកលែង​បទ​ចោទ​លើ​លោក ឈូក បណ្ឌិត អតីត​អភិបាល​ក្រុង​បាវិត នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៧ ខែ​កុម្ភៈ ដែល​បាន​ប្ដឹង​ទាស់​ដោយ​តំណាង​អយ្យការ​អម​តុលាការ​ខេត្ត​ស្វាយរៀង និង​ក្រុម​កម្មការិនី​រងគ្រោះ។

0:00 / 0:00

សភា​ស៊ើបសួរ​នៃ​សាលាឧទ្ធរណ៍​បាន​សម្រេច​ផ្អាក​សវនាការ​អសាធារណៈ​សាកសួរ​លើ​សំណុំ​រឿង​បាញ់​បាញ់​រះ​លើ​កម្មករ​ក្រុង​បាវិត និង​បាន​កំណត់​យក​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​២៨ ខែ​កុម្ភៈ ដើម្បី​បន្ត​ការ​សាកសួរ។

ប្រធាន​ក្រុម​ប្រឹក្សា​អង្គ​ជំនុំ​ជម្រះ​សាលាឧទ្ធរណ៍ លោក​ចៅក្រម ឃុន ម៉េងលាង មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​សម្រេច​ផ្អាក​សវនាការ​បណ្ដោះ​អាសន្ន​ ក៏​ដោយសារ​តែ​សំណុំ​រឿង​នេះ​មាន​ភាព​ស្មុគស្មាញ ទាមទារ​ពេល​វេលា​អោយ​មាន​ការពិចារណា និង​ស៊ើបអង្កេត​បន្ថែម។

អតីត​អភិបាល​ក្រុង​បាវិត លោក ឈូក បណ្ឌិត ដែល​ជា​ជន​សង្ស័យ​ករណី​បាញ់​ស្ត្រី​កម្មករ​កាត់ដេរ ៣​នាក់ ឲ្យ​រង​របួស​ធ្ងន់​នៅ​ទីក្រុង​បាវិត ខេត្ត​ស្វាយរៀង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០១២ បាន​ចូល​ខ្លួន​មក​បំភ្លឺ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ចៅ​ក្រម​នៃ​សភា​ស៊ើប​សួរ។

បន្ទាប់​ពី​បាន​ចូល​ទៅ​បំភ្លឺ​តាម​ការ​សាកសួរ លោក ឈូក បណ្ឌិត ត្រូវ​អនុញ្ញាត​អោយ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ។ នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​សារព័ត៌មាន លោក ឈូក បណ្ឌិត បាន​បដិសេធ​មិន​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាង​ណា​ឡើយ នៅ​ពេល​ត្រូវ​ចោទ​សួរ​ថា តើ​លោក​បាន​បាញ់​កម្មករ​អោយ​រង​របួស​ដែរ​ឬទេ?

លោក ឈូក បណ្ឌិត៖ «ចាំ​មើល​តិច​ទៀត គេ​ចេញ​មក​ហើយ សវនាការ​គេ​ចេញ​យ៉ាង​ម៉េច យើង​ចាំ​មើល​អ៊ីចឹង​ទៅ»

នៅ​ក្នុង​សវនាការ​សភា​ស៊ើបសួរ​ក៏​ឃើញ​មាន​វត្តមាន​ជន​រងគ្រោះ​ដែល​ជា​កម្មការិនី​ទាំង ៣​នាក់ និង​សាក្សី​ជាង ២០​នាក់។ សាក្សី​ទាំង​អស់​គឺ​ពុំ​មាន​សាក្សី​ខាង​ដើម​ចោទ ឬ​ខាង​កម្មករ​រង​គ្រោះ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ជា​សាក្សី​ឃើញ​ហេតុការណ៍​ និង​ដោះ​បន្ទុក​ឲ្យ​លោក សរ ចន្ថា ជា​នាយ​នគរបាល​ព្រហ្មទណ្ឌ​ក្រុង​បាវិត គឺ​​តុលាការ​ខេត្ត​ស្វាយរៀង ចាត់​ទុក​ជា​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​គត់​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​សង្ស័យ។

ជន​រង​គ្រោះ​ម្នាក់ កញ្ញា កែវ នា មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពួក​នាង​ពុំ​មាន​សាក្សី​គឺ​ដោយសារ​តែ​​អ្នក​បាន​ឃើញ​ហេតុ​ការណ៍​មាន​ការ​ភ័យខ្លាច។

នៅ​ក្នុង​សវនាការ​សាក​សួរ លោក ឈូក បណ្ឌិត បាន​អះអាង​ថា បាន​ប្រើ​កាំភ្លើង​ក្នុង​ពេល​កើត​ហេតុ ប៉ុន្តែ​បាន​បាញ់​ទៅ​លើ និង​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ក្រុម​កម្មករ​ថា បាន​ប្រទាញ​ប្រទង់​ជា​មួយ​គាត់​នៅ​ពេល​មាន​ការ​តវ៉ា​នៅ​រោងចក្រ​កៅវ៉េ​នោះ៖ «គម្រោង​ថានឹង​បាញ់ ប៉ុន្តែ​មិន​បាញ់​រះ​មក​ពួក​ខ្ញុំ​ទេ គាត់​ថា បាញ់​ឡើង​ទៅ​លើ​ដល់​ហើយ ទទួល​កាំភ្លើង​ជាប់​អី​ទេ ខ្ញុំ​មិន​សូវ​ដឹង​ដែរ»

ចំណែក​កម្មការិនី​រង​គ្រោះ​ម្នាក់​ទៀត ឈ្មោះ នុត សាខន បាន​លើក​ឡើង​ដោយ​ខ្លី​ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​រង​របួស​ថា គឺ​ជា​រឿង​អយុត្តិធម៌ នៅ​ពេល​ដែល​ជន​សង្ស័យ​នៅ​តែ​បន្ត​បដិសេធ​ទង្វើ​របស់​ខ្លួន៖ «បើ​មិន​បាញ់​មិន​មែន​គ្រាប់​កាំភ្លើង​ណា​មក​ជាប់​ដៃ​ខ្ញុំ​ហើយ​ហ្នឹង មក​ប្រកែក​ថា មិន​បាញ់​ម៉េច​កើត»

នៅ​ខាង​ក្រៅ​របង​សាលាឧទ្ធរណ៍​ក្រុម​កម្មករ អ្នក​រត់​រ៉ឺម៉ក​ទេសចរណ៍ អ្នក​សហគមន៍​មាន​ទំនាស់​ដី​ធ្លី និង​តំណាង​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល សរុប​ប្រមាណ ១០០​នាក់ បាន​នាំ​គ្នា​ស្រែក​តវ៉ា និង​បាន​លើក​បដា សុំ​ឲ្យ​សាលាឧទ្ធរណ៍​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​ដល់​កម្មការិនី​រង​គ្រោះ និង​ត្រូវ​ផ្ដន្ទាទោស​លោក ឈូក បណ្ឌិត៖ «តុលាការ​មិន​ត្រូវ​កាត់​ទោស​លំអៀង​តែ​ទៅ​លើប្រាក់​នោះ​ទេ។ យុត្តិធម៌ ឈូក បណ្ឌិត ត្រូវ​តែ​ជាប់​គុក»

ចៅក្រម​សាលាដំបូង​ខេត្ត​ស្វាយរៀង កាល​ពី​ពាក់​កណ្ដាល​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១២ បាន​សម្រេច​ទម្លាក់​បទ​ចោទ​បង្ក​របួស​ស្នាម​ដោយ​អចេតនា​លើ​លោក ​ឈូក បណ្ឌិត ដែល​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​ដោយ​ព្រះ​រាជអាជ្ញា​ខេត្ត​នេះ។ ស្ថិត​ក្រោម​ហេតុ​ផល​នេះ លោក សរ ចន្ថា ជា​នាយ​នគរបាល​ព្រហ្មទណ្ឌ​ក្រុង​បាវិត គឺ​ជា​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​គត់​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​សង្ស័យ និង​ដាក់​ឲ្យ​ស្ថិត​​ក្រោម​ការ​ស៊ើបអង្កេត​របស់​តុលាការ​ក្នុង​សំណុំ​រឿង​បាញ់​ប្រហារ​កម្មករ។

សាក្សី​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​សាក្សី​ជាង ២០​នាក់ ដែល​សុទ្ធសឹងតែ​ជា​មន្ត្រី​នគរបាល បាន​អះអាង​ថា នៅ​ថ្ងៃ​កើត​ហេតុ​គឺ​មាន​តែ​លោក ឈូក បណ្ឌិត ម្នាក់​គត់​ដែល​មាន​កាន់​កាំភ្លើង​ខ្លី​តម្រង់​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ក្រុម​កម្មករ៖ «បាញ់​ហ្នឹង​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ទាន់​ឃើញ​ច្បាស់​ដែរ ព្រោះ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​រោងចក្រ ពេល​ឮ​សំឡេង កាំភ្លើង​ខ្ញុំ​ចេញ​មក​បាន​ឃើញ​គាត់ (លោក ឈូក បណ្ឌិត) បាញ់​ត្រង់​ទៅ​មុខ ងាក​មក​ឆ្វេង​ឃើញ​ក្មេង​ដួល។ សំណួរ៖ សន្និដ្ឋាន​ថា ឈូក បណ្ឌិត ជា​អ្នក​បាញ់? ចម្លើយ៖ បាទ! សំណួរ៖ ប៉ូលិស​ផ្សេង​ទៀត​គ្មាន​កាំភ្លើង​ទេ? ចម្លើយ៖ បាទ​គ្មាន​ទេ ហ្នឹង​កាំភ្លើង​ខ្លី»

កម្មការិនី ៣​នាក់ ដែល​រងគ្រោះ​ដោយ​ការ​បាញ់​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០១២ មាន​កញ្ញា ប៊ុន ចិន្តា រង​របួស​ខាង​លើ​ដោះ​ឆ្វេង ធ្លាយ​ទៅ​ខ្នង នុត សុខន របួស​ខ្នង និង​កញ្ញា កែវ នា របួស​ដៃ៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។