អង្គការពុំមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកមួយ ឈ្មោះហៅថា អង្គការអ្នកកសាងសមត្ថភាព កំពុងតែដំណើរការសាងសង់ដំឡើងស្ថានីយសាកអាគុយដោយប្រើថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យចំនួន ៤កន្លែង នៅក្នុងឃុំថ្មអិដ្ឋនិងឃុំពានី ស្រុកកំពង់ត្រឡាច ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
អ្នកស្រី ងិន ណាវីរៈ មន្ត្រីសម្របសម្រួលកម្មវិធីជំនួយខ្នាតតូចរបស់មូលនិធិបរិស្ថានពិភពលោក ប្រចាំកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍របស់អង្គការសហប្រជាជាតិនៅកម្ពុជា (UNDP) បានឲ្យដឹងថា នេះគឺជាគម្រោងកម្មវិធីសាកល្បងលើកដំបូងបង្អស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលបានទទួលថវិកាឧបត្ថម្ភពីកម្មវិធីជំនួយខ្នាតតូចរបស់មូលនិធិបរិស្ថានពិភពលោក។
ចំណែកលោក គង់ ផារិទ្ធិ ប្រធានអង្គការអ្នកកសាងសមត្ថភាព ដែលជាអង្គការប្រតិបត្តិគម្រោងកម្មវិធីសាកល្បងនេះ បានឲ្យដឹងអំពីកំលាំងថាមពលដែលស្ថានីយនីមួយៗ មានលទ្ធភាពផលិតដើម្បីផ្តល់ជាសេវាកម្មសាកអាគុយដល់អ្នកភូមិជាច្រើនរយគ្រួសារ ក្នុងឃុំទាំងពីរ នៅពេលដំឡើងរួចហើយនោះ។
លោក គង់ ផារិទ្ធិ មានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា ៖ «បើគិតទៅ ៤ម៉ឺនដុល្លារហ្នឹង យើងដាក់មួយកន្លែងហ្នឹង គិតទៅវា ១០បន្ទះ។ ១០បន្ទះហ្នឹង គិតជាថាមពលគឺមួយថ្ងៃ មួយផ្ទាំង ៧០០វ៉ាត់ ១០បន្ទះក្នុងមួយថ្ងៃ វា ៧ពាន់វ៉ាត់។ អ៊ីចឹងផ្ដល់ភ្លើងឲ្យប្រជាជនក្នុងមួយថ្ងៃហ្នឹង ៧គីឡូវ៉ាត់។ហើយអ៊ីចឹងគម្រោងហ្នឹង គឺយើងដាក់កន្លែងហ្នឹងឲ្យបាន ៤ស្ថានីយ ហើយស្ថានីយនីមួយៗ គឺថាអាចផ្ដល់ភ្លើងជាមធ្យម គឺផ្ដល់ភ្លើងចាប់ពី ៧គីឡូវ៉ាត់ សម្រាប់មួយស្ថានីយៗក្នុងមួយថ្ងៃ។ ក្នុងហ្នឹងបងប្អូនយើង ដែលធ្លាប់សាក គឺថាមួយថ្ងៃយ៉ាងហោចណាស់បាន ២០គ្រួសារក្នុងមួយកន្លែង ហើយបើគាត់សាកម្ដងបាន ៣ថ្ងៃ គាត់វិលមកជួបជុំគ្នាវិញអ៊ីចឹង មួយស្ថានីយហ្នឹង អាចបម្រើប្រជាជនយ៉ាងតិចណាស់ ក៏ពី ៧០ ទៅ ១០០គ្រួសារដែរ មួយកន្លែងៗ។ ដល់ពេលយើងគិតទៅជាអ្នកទទួលផលទៅ ក្នុងគ្រួសារហ្នឹង ជាមធ្យមគ្រួសារខ្មែរមានពី ៦នាក់ ទៅ ៧នាក់ អ៊ីចឹងយើងគិតហើយ គឺបានច្រើនគ្នាដែរ»។
ឯកសារសិក្សារបស់ UNDP នៅកម្ពុជាស្តីពីគម្រោងដំឡើងស្ថានីយប្រើបន្ទះស្រូបពន្លឺព្រះអាទិត្យដើម្បីបញ្ចូលអាគុយនៅតាមជនបទនេះ បានសរសេរបញ្ជាក់ថា ប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណជា ៤៨០គ្រួសារ នៅក្នុងឃុំថ្មអិដ្ឋ និងឃុំពានី ក្នុងស្រុកកំពង់ត្រឡាច ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង នឹងបានទទួលផលពីគម្រោងកម្មវិធីសាកល្បងនេះ។
ឯកសារសិក្សារបស់ UNDP ក៏បានបង្ហាញផងដែរអំពីគុណប្រយោជន៍របស់ស្ថានីយសាកអាគុយដោយប្រើពន្លឺថ្ងៃ នៅតាមជនបទនេះ ដែលនៅពេលសាងសង់ហើយនោះ នឹងជួយកាត់បន្ថយការចំណាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋអ្នកស្រុកស្រែចម្ការក្នុងការសាកអាគុយយកមកប្រើប្រាស់តាមផ្ទះ បានរហូតដល់ទៅពាក់កណ្តាលនៃតម្លៃបច្ចុប្បន្ន ដែលសាកដោយម៉ាស៊ីនភ្លើងប្រើប្រេងឥន្ធនៈ។
លោក គង់ ផារិទ្ធិ បានអធិប្បាយបន្ថែមអំពីគុណប្រយោជន៍ក្នុងការជួយកាត់បន្ថយភាពក្រីក្ររបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមជនបទ ដែលជាគោលដៅដ៏ចម្បងមួយនៃគម្រោងកម្មវិធីកសាងស្ថានីយសាកអាគុយដោយពន្លឺថ្ងៃនេះ ដែលអាចមានប្រសិទ្ធភាពរហូតដល់ទៅ ៣០ឆ្នាំ បើថែធួនបានល្អ។
លោក គង់ ផារិទ្ធិ មានប្រសាសន៍បែបនេះថា ៖ «ខ្ញុំនិយាយ ១០ផ្ទាំងហ្នឹងមួយកន្លែងទេ ហើយវា ៤កន្លែង វាត្រូវជា ៤០ផ្ទាំងឯណោះ។ ៤កន្លែងវាឲ្យផលទៅប្រជាជនហ្នឹង ខ្ញុំគិតតែ ៤០០គ្រួសារ ក្នុងមួយកន្លែង ១០០គ្រួសារ។ អ៊ីចឹង ១០០គ្រួសារហ្នឹង បើសិនជាគាត់បញ្ចូលអាគុយគេ ពីមុនគាត់បញ្ចូលអស់ ៣ពាន់ ឬ៤ពាន់អ៊ីចឹង បើសិនជាគាត់បញ្ចូល ៤ពាន់ ដល់ពេលយើងដាក់អានេះទៅ គាត់បញ្ចូលនៅសល់តែ ២ពាន់ទេ។ ហើយនេះជាគម្រោងមួយ ដែលជាគម្រោងសាកល្បងទេ បើសិនជាគម្រោងនេះដំណើរការល្អ កម្មវិធីហ្នឹង អាចពង្រីកទៅខេត្តផ្សេងៗទៀត»។
លោក គង់ ផារិទ្ធិ ក៏បានបញ្ជាក់អំពីគោលដៅសំខាន់មួយទៀតនៃគម្រោងកម្មវិធីសាកល្បងនេះ គឺការកាត់បន្ថយការប្រើប្រេងឥន្ធនៈនិងការបំភាយឧស្ម័នកាបូនិកទៅក្នុងបរិយាកាស ដែលក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានរកឃើញថា គឺជាមូលហេតុដ៏ចម្បងមួយ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការប្រែប្រួលអាកាសធាតុនិងធ្វើឲ្យភពផែនដីមានកម្ដៅកើនឡើងខុសប្រក្រតី។
លោក គង់ ផារិទ្ធិ បញ្ជាក់បន្ថែមដូច្នេះថា ៖ «នៅជនបទហ្នឹង គាត់ត្រូវតែបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនបញ្ចូលអាគុយដើម្បីបញ្ចូលបានអស់ពី ៦លីត្រ ទៅ ៨លីត្រ ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ហើយក្នុង ៤ម៉ាស៊ីនហ្នឹង ៣២លីត្រ អ៊ីចឹងមួយថ្ងៃ យើងត្រូវចំណាយប្រេងហ្នឹង ១កាន ព្រោះម៉ាស៊ីនដែលគេបញ្ចូលអាគុយហ្នឹង គឺជាម៉ាស៊ីនម៉ាស្សូត ហើយម៉ាស៊ីននោះបញ្ចេញឧស្ម័នផ្ទាំងកញ្ចក់ បញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកហ្នឹងច្រើនណាស់។ ហើយឧស្ម័នហ្នឹងហើយ ដែលធ្វើឲ្យកម្ដៅថ្ងៃហ្នឹង កាន់តែក្ដៅឡើង។ បើយើងប្រើ Solar ទៅ អ៊ីចឹងយើងកាត់បន្ថយការបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនហ្នឹង មួយថ្ងៃឧទាហរណ៍ថា មួយថ្ងៃ ៨លីត្រអ៊ីចឹង យើងមើលថា តើម៉ាស្សូតដុត ៨លីត្រនេះ បើការបង្កើតទៅជាឧស្ម័នកាបូនិក វាប៉ុន្មានម៉ែត្រគូប ឧទាហរណ៍អ៊ីចឹង ឬក៏គិតថាថ្លឹងទៅជាគីឡូវិញ គឺខ្យល់ឧស្ម័នកាបូនិកហ្នឹង ប៉ុន្មានគីឡូ។ អ៊ីចឹងគម្រោងការហ្នឹង គឺថាយើងចង់កាត់បន្ថយការបញ្ចេញជាតិឧស្ម័នកាបូនិកដែលចេញពីម៉ាស៊ីនម៉ាស្សូត ដែលជាម៉ាស៊ីនមួយ ដែលចេញផ្សែងខ្លាំងបំពុលបរិយាកាសខ្លាំងបំផុត»។
មន្ត្រីកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ប្រចាំនៅកម្ពុជា អ្នកស្រី ងិន ណាវីរៈ ក៏បានឲ្យដឹងដែរថា គម្រោងកម្មវិធីសាកល្បងនៃកសាងស្ថានីយប្រើបន្ទះស្រូបពន្លឺព្រះអាទិត្យដើម្បីបញ្ចូលអាគុយនៅតាមជនបទនេះ គឺជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃគម្រោងកម្មវិធីចម្បងៗ ៥ របស់មូលនិធិបរិស្ថានពិភពលោក។
អ្នកស្រី ងិន ណាវីរៈ មានប្រសាសន៍ថា ៖ «ខាងកម្មវិធីបរិស្ថានពិភពលោក គេមានប្រធានបទ៥ ដែលទី១ ពាក់ព័ន្ធនឹងការអភិរក្សជីវចម្រុះ ពាក់ព័ន្ធនឹងព្រៃឈើ ដាំព្រៃឈើឡើងវិញ ការថែរក្សាបឹងធម្មជាតិ ការថែរក្សាពូជសត្វ ដែលជិតបាត់បង់នៅក្នុងពិភពលោក ក៏ដូចជាក្នុងតំបន់។ គម្រោងមួយទៀត គឺពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ គឺពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់ថាមពលកកើតឡើងវិញ ការសន្សំសំចៃឧស ចង្រ្កានសន្សំសំចៃឧស ការប្រើប្រាស់ថាមពលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ហើយគម្រោងមួយទៀត ពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់ដីប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ ហើយប្រធានបទមួយទៀត គឺការលុបបំបាត់ចោលការប្រើប្រាស់គីមីដែលមិនរលាយ។ ដោយឡែក គម្រោងដែលយើងផ្ដល់ជូន ទៅខាងអ្នកកសាងសមត្ថភាព គឺស្ថិតនៅក្នុងការកាត់បន្ថយការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ»។
គម្រោងកម្មវិធីដំឡើងជាស្ថានីយសាកអាគុយដោយថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅតាមជនបទដែលដំណើរការសាកល្បងជាលើកដំបូងបង្អស់ នៅស្រុកកំពង់ត្រឡាច ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង មានរយៈពេល១ឆ្នាំ ចាប់ផ្តើមពីខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨ ហើយគ្រោងនឹងបញ្ចប់ការដំឡើងស្ថានីយទាំង៤ កន្លែងក្នុងឃុំថ្មអិដ្ឋ និងឃុំពានី ឲ្យហើយសព្វគ្រប់នៅក្នុងខែកក្កដា ២០០៩៕