ក្រុមស្ត្រីរងគ្រោះដោយអំពើហិង្សាចង់ឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធជាពិសេសក្រសួងកិច្ចការនារីចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហារបស់ស្ត្រី និងបញ្ឈប់អំពើហិង្សាលើស្ត្រី។ លើសពីនេះពួកគាត់ថា មន្ត្រីអាជ្ញាធរ តែងចេញមុខអះអាងថា កម្ពុជាគោរពសិទ្ធិស្ត្រី ដោយបង្ហោះសារព្រោងព្រាតនៅមុនថ្ងៃ៨ មីនា ដែលជាទិវាសិទ្ធិនារីអន្តរជាតិនោះ គ្រាន់តែជាការសម្ដែងឱ្យឃើញល្អតែខាងមុខ ឯការពិតស្ត្រីជាច្រើននាក់កំពុងរងអំពើហិង្សា ការយាយីធ្វើបាប និងត្រដររស់ទាំងទុក្ខវេទនា។
ក្រុមស្ត្រីរងគ្រោះ និងអ្នកការពារសិទ្ធិស្ត្រីស្នើរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការរើសអើងស្ត្រីនិងត្រូវអើពើ ដឹងឮ ដោះស្រាយបញ្ហា ដើម្បីឱ្យស្ត្រីបានទទួលប្រយោជន៍ពីគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល។
ការមិនអើពើដោះស្រាយករណីអំពើហិង្សា និងបញ្ហារបស់ស្ត្រីបង្ហាញថារដ្ឋាភិបាល ពិសេសក្រសួងកិច្ចការនារីរើសអើង និងទុកចោលក្រុមស្ត្រីងាយរងគ្រោះ ឱ្យជួបការលំបាក និងធ្លាក់ខ្លួនកាន់តែក្រីក្រ ដែលផ្ទុយពីគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ដោយចិរភាពរបស់រដ្ឋាភិបាល។
ជម្លោះដីធ្លីនៅតំបន់បឹងតាមោកជាករណីអំពើហិង្សាថ្មីចុងក្រោយទៅលើស្ត្រី ដែលប្រព្រឹត្តដោយអាជ្ញាធរ។
ស្ត្រីវ័យ៦០ឆ្នាំ គង់ តឿ ស្ថិតក្នុងចំណោមស្ត្រីដែលរងអំពើហិង្សា និងបានកប់ក្នុងភក់នៅចំពោះមុខគ្រឿងចក្រកាយដី ដែលអាជ្ញាធរយកទៅតតាំង ដើម្បីយកដីពលរដ្ឋនៅបឹងតាមោក កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ។ លោកស្រីថា ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលគោរពសិទ្ធិស្ត្រីមែន មិនគួរបន្តធ្វើមិនដឹងមិនឮពីអំពើហិង្សាលើស្ត្រី។
លោកស្រី គង់ តឿ៖ «ប្រើអំពើហិង្សាហ្នឹងវាសាហាវឃោរឃៅបំផុត សូម្បីតែលើកុមារក៏គាត់មិនអធ្យាស្រ័យឱ្យ គាត់គិតតែរំលោភសិទ្ធិមិនថា ស្ត្រីមិនស្ត្រី គាត់គិតតែថាឱ្យតែគេដាក់ពីលើមកគឺគាត់មកធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋតែម្ដង។ អាជ្ញាធរនៅបឹងតាមោកនេះ នៅខណ្ឌព្រែកព្នៅនេះ នៅបឹងតាមោកនេះមិនបានគោរពសិទ្ធិស្ត្រី និងកុមារសោះឡើយ»។
ការដណ្ដើមដីធ្លីពលរដ្ឋ ដើម្បីបានលប់បឹង និងយកដីទៅឱ្យអ្នកមានលុយមានអំណាចស្និទ្ធនឹងគ្រួសារត្រកូលហ៊ុននេះបានបន្ថែមការឈឺចាប់ និងជំរុញឱ្យស្ត្រីធ្លាក់ខ្លួនក្រីក្រកាន់តែខ្លាំង ចំណែកកូនៗក៏រងគ្រោះទៅតាមនោះដែរ។
លោកស្រី គង់ តឿ ដែលរស់នៅតំបន់បឹងតាមោកតាំងពីឆ្នាំ១៩៩០ ហួសចិត្តដែលលោកស្រីជាជនរងគ្រោះបែរជាជាប់បណ្ដឹងចំនួន៣នៅតុលាការ ពីបទប្រើអំពើហិង្សាលើអាជ្ញាធរទៅវិញ។
បឹងតាមោកមានទំហំជាង ៣ពាន់ហិកតារ ក្នុងឆ្នាំ២០១៦ តែមកដល់ពេលនេះនៅសល់មិនដល់ ១ពាន់ហិកតារទេ។ ពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារត្រូវអាជ្ញាធរបង្ខំបណ្ដេញចេញ ក្រោយពីអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី លោក ហ៊ុន សែន កាត់ដីបឹងទៅឱ្យអ្នកមានលុយមានអំណាចស្និទ្ធនឹងគ្រួសារលោកជាបន្តបន្ទាប់។ ពលរដ្ឋបានតវ៉ានៅហ្នឹងកន្លែងផង ដាក់ញត្តិទៅស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធនានាផង ប៉ុន្តែនៅតែគ្មានដំណោះស្រាយអ្វីក្រៅតែបង្ខំឱ្យពួកគាត់ចាកចេញ។
បើងាកចេញពីបឹងតាមោកមកតំបន់កណ្ដាលរាជធានីវិញ ស្ត្រីកូដករណាហ្គាវើលដ៍ (Naga World) នៅតែត្រាំត្រែងតវ៉ាសុំដំណោះស្រាយបញ្ហារើសអើងសហជីពនៅកន្លែងការងារ និងទាមទារឱ្យដោះលែងតំណាងសហជីព កញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ ឱ្យមានសេរីភាព ព្រមទាំងបញ្ឈប់អំពើហិង្សាលើស្ត្រីកូដករ។ កូដកម្មដែលអូសបន្លាយរយៈពេលជាង២ឆ្នាំមកនេះ កើតឡើងក្រោយពេលក្រុមហ៊ុនបនល្បែងណាហ្គាវើលដ៍បានបញ្ឈប់បុគ្គលិករាប់ពាន់នាក់ក្រោមហេតុផលវិបត្តិកូវីដ-១៩ ដែលភាគច្រើន នៃបុគ្គលិកទាំងនោះជាសមាជិក និងមេដឹកនាំសហជីព។ កូដករដែលភាគច្រើនជាស្ត្រីបានតស៊ូទាមទារឱ្យថៅកែទទួលយកមេដឹកនាំសហជីពចូលធ្វើការវិញ ប៉ុន្តែជាលទ្ធផលពួកគេរងអំពើហិង្សាគ្រប់បែបយ៉ាង ចំណែកមេដឹកនាំសហជីពជាច្រើននាក់ត្រូវជាប់បណ្ដឹងនៅតុលាការ និងមានទោសជាប់ពន្ធនាគារ។
លោកស្រី សុខ រតនា ដែលរលូតកូនដោយសារអាជ្ញាធរវាយដំ និងរុញច្រាន មើលឃើញថា ពាក្យថាគោរពសិទ្ធិស្ត្រីរបស់អាជ្ញាធរគ្រាន់តែជាការសម្ដែងឱ្យល្អមើល និងបំភ័ន្តភ្នែកសាធារណជន។
លោកស្រី សុខ រតនា៖ «ខ្ញុំគិតថាវាមិនមែនជាការពិតទេ គ្រាន់តែជាការផូសតាមបណ្ដាញសង្គម មួយ ដែលថាគ្រាន់តែជាការសម្ដែងយកតែរូបភាពអ៊ីចឹង។ តែជាក់ស្ដែងវាអត់បានផ្ដល់សេរីភាពដល់ស្ត្រីឱ្យបានពេញលេញទេក្នុងការបញ្ចេញមតិអីផ្សេងៗ។ ពេលដែលអាជ្ញាធរវាយដំច្រំធាក់រហូតដល់ខ្ញុំរលូតកូនក៏មិនឃើញក្រសួងកិច្ចការនារី ណាចុះមកអន្តរាគមន៍រឿងខ្ញុំទេរយៈពេល១ឆ្នាំជាងហើយ។ ជារឿងមួយ ដែលគេគ្រោងសាច់រឿងឱ្យសម្ដែង។ ខ្ញុំគិតថាមិនមែនគាត់មិនឃើញទេ គាត់ដឹង ប៉ុន្តែគាត់ចាំតែបញ្ជាពីថ្នាក់លើ»។
រតនា ស្នើឱ្យអាជ្ញាធរគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ឈប់សម្ដែង និងងាកមកដោះស្រាយបញ្ហារបស់ស្ត្រី។
លោកស្រី សុខ រតនា៖ «អ៊ីចឹង មិនបាច់និយាយថាគោរពសិទ្ធិស្ត្រី ៨ មីនា ហ្នឹងទេ ខ្ញុំចង់ឱ្យមានការពិតមួយឱ្យច្បាស់លាស់មួយថា ឱ្យស្ត្រីមានសិទ្ធិពេញលេញក្នុងការប្រឡូកបញ្ហាសង្គមអីផ្សេងៗ ការទាមទារអីផ្សេងៗ ត្រូវផ្ដល់សិទ្ធិសេរីភាពឱ្យគាត់ឱ្យបានពេញលេញ»។
រឿងរ៉ាវរបស់ស្ត្រីនៅបឹងតាមោក និងនៅណាហ្គាវើលដ៍គ្រាន់តែចំណែកតូចមួយនៃ អំពើហិង្សាបង្កដោយអាជ្ញាធរលើស្ត្រី និងការធ្វើមិនដឹងមិនឮបញ្ហារបស់ស្ត្រី ដែលបន្តតាំងពីជំនាន់ លោក ហ៊ុន សែន និងនៅតែមិនបញ្ចប់នៅដើមអាណត្តិរដ្ឋាភិបាលដឹកនាំដោយ លោក ហ៊ុន ម៉ាណែត។ នៅមានករណីអយុត្តិធម៌ជាច្រើនទៀតដែលកើតមានលើស្ត្រីអ្នកតស៊ូការពារដីធ្លី អ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស ស្ត្រីសហជីព អ្នកនយោបាយ ប្រពន្ធអ្នកនយោបាយ អ្នកស្រឡាញ់បរិស្ថាន អ្នកការពារធនធានធម្មជាតិ ដែលហ៊ានចេញតវ៉ាប្រឆាំងនឹងអយុត្តិធម៌ ដែលអាជ្ញាធរមិនអើពើដោះស្រាយដែរ។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនអាចសុំការឆ្លើយតបរឿងនេះពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងកិច្ចការនារី អ្នកស្រី ស ស៊ីណែត បានទេ គិតត្រឹមថ្ងៃទី៧ ខែមីនា។
បើទោះជាយ៉ាងណា អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី លោក ហ៊ុន សែន ធ្លាប់ថ្លែងជាញឹកញយ ដោយលាបពណ៌ក្រុមស្ត្រីអ្នកតវ៉ាដោយមិនរើសមុខថា ជាក្រុមស៊ីឈ្នួលបរទេស ជាក្រុមបក្សប្រឆាំង ក្រុមរួមគំនិតក្បត់ជាដើម។
លោក ហ៊ុន សែន៖ «នៅស្រុកខ្មែរបាតុកម្មធ្វើជាងមួយឆ្នាំ ជិត២ឆ្នាំ នៅមានលុយធ្វើបាតុកម្មសួរតើរឿងហ្នឹងវាស្អី?មនុស្សធ្វើបាតុកម្មតាំងពីជាង ៣០០នាក់ ជិត៤០០ នាក់ ឥឡូវសល់មនុស្សបាតុកម្មត្រឹម ១០០នាក់។ ឥឡូវយើងដាក់ជាសំណួរ»។
សម្ដីមេដឹកនាំនេះបានបើកផ្លូវឱ្យអាជ្ញាធរគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ធ្វើព្យុះ ធ្វើភ្លៀង ធ្វើបាបពលរដ្ឋរួមទាំងស្ត្រីផងបានតាមអំពើចិត្ត ហើយបើទោះជាគេចង់ប្រើតុលាការធ្វើជាអាវុធ ដាក់ទោសស្ត្រីឱ្យមានទោសជាប់ខ្លួនពេញមួយជីវិតក៏គេធ្វើបានដែរ។
ក្នុងទិវាសិទ្ធិនារីអន្តរជាតិខួបទី១១៣ នេះ ក្រសួងកិច្ចការនារីជ្រើសរើសប្រធានបទ «ស្ត្រី និងក្មេងស្រីក្នុងបរិវត្តកម្មឌីជីថល» ចំណែកក្រុមអង្គការសិទ្ធិមនុស្សវិញផ្ដោតលើ «ធានាសិទ្ធិសេរីភាពស្ត្រី និងក្មេងស្រី ដើម្បីស្ថិរភាពសេដ្ឋកិច្ច និងយុត្តិធម៌សង្គម»។ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលគ្រោងនឹងជួបប្រជុំគ្នាប្រមាណ៥០០រយនាក់ នៅទីលានប្រជាធិបតេយ្យ ដើម្បីលើកឡើងពីបញ្ហារបស់ស្ត្រី និងទាមទារឱ្យដោះលែងស្ត្រីអ្នកតស៊ូមតិ២នាក់ គឺកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ និងកញ្ញា សេង ធារី។
ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មកម្ពុជា អ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន អំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលឱ្យពិចារណាឡើងវិញរាល់ការទាមទាររបស់ពលរដ្ឋ និងក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីធានាគោរពសិទ្ធិស្ត្រីឱ្យបានពេញលេញ និងមិនទុកស្ត្រីណាម្នាក់ចោលឱ្យរងគ្រោះដោយអំពើហិង្សា ការបៀតបៀន ការរើសអើងតទៅទៀត។
កាលពីឆ្នាំ២០១៦ កម្ពុជាបានព្រមព្រៀងជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិ ក្នុងការអនុវត្តគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចិរភាពសម្រាប់ឆ្នាំ២០៣០ ក្នុងនោះក៏មានការធានាផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ជនងាយរងគ្រោះ ដោយមិនត្រូវទុកនរណាម្នាក់ចោលឡើយ ដែលសំដៅទៅលែងឱ្យមានភាពក្រីក្រ គ្រោះអត់ឃ្លាន មានសមភាពយេនឌ័រ កាត់បន្ថយវិសមភាព ការពារបរិស្ថាន និងអាកាសធាតុរបស់ផែនដី ពោលគឺធ្វើមនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែងអាចទទួលបានសន្តិភាព និងវិបុលភាព។
ងាកទៅស្ត្រីចំណាស់ គង់ តឿ នៅបឹងតាមោកវិញ លោកស្រីថា ការលប់បឹងបានធ្វើឱ្យពលរដ្ឋដែលរស់អាស្រ័យបឹងបាត់បង់ប្រភពចំណូលរួចស្រេចទៅហើយ ឯការបង្ខំបណ្ដេញពួកគាត់ចេញពីផ្ទះសម្បែងនៅពេលនេះគឺកាន់តែបន្ថែមបន្ទុកធ្វើឱ្យជីវិតពួកកាន់តែដុនដាប ងើបមិនរួចពីទីទ័លក្រតពីពួកគាត់ដល់កូនៗទៀត។
លោកស្រី គង់ តឿ៖ «ខ្ញុំតស៊ូថា សុំឱ្យតែបានផ្ទះនៅគឺខ្ញុំអត់ចង់បានអីទៀតទេ។ សុំឱ្យតែមានជម្រកជ្រកកូនកុំឱ្យវាវេទនាពេក។ ចំណែកឧកញ៉ា គ្រាន់តែ ព្រាប សុវត្ថិ ជាតារាចម្រៀងគាត់ឱ្យ ៥ ហិកតារ ចំណែកពួកខ្ញុំជាប្រជាជនក្រីក្រ អត់មានយសស័ក្ដិ អត់មានទឹកលុយ ៧៧ គ្រួសារ ដីតែ ៤ ហិកតារ ម៉េចក៏គាត់មិនសម្បទានឱ្យខ្ញុំផង?» ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។