ពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីបឹងតាមោកក្នុងភូមិសំរោងត្បូង សង្កាត់សំរោង ខណ្ឌព្រែកព្នៅ បារម្ភខ្លាចក្រុមហ៊ុនឯកជនបានចុះមកវាស់វែងដីបឹងដើម្បីចាក់ដីបន្តទៀត ប៉ះពាល់ដល់មុខរបរនិងដីផ្ទះរបស់ពួកគេ។ មន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិលថា អាជ្ញាធរគួរតែស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហានេះ។
ពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីប្រមាណ៣០នាក់នៅថ្ងៃទី២៦ មិថុនា រារាំងមិនឲ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនចុះវាស់វែងដីបឹងតាមោកព្រោះការវាស់វែងនេះគឺសម្រាប់ចាក់ដីលុបបឹងជាបន្តទៀតដែលបានប៉ះពាល់ការរស់នៅនិងអាស្រ័យផលរបស់ពួកគាត់។ ពលរដ្ឋដែលរស់នៅទីនោះភាគច្រើនប្រកបរបរចិញ្ចឹមត្រីដាក់មង រើសខ្យង បេះត្រកួននិង ដកឈូកជាដើម។
តំណាងពលរដ្ឋនៅបឹងតាមោកលោកស្រី សឿន ស្រីនុត ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃទី២៦ មិថុនា ថាផ្ទៃបឹងដែលនៅសេសសល់ត្រឹមតែជិត ១០ហិកតារ តែប៉ុណ្ណោះហើយការវាស់វែងនៅថ្ងៃនេះគឺមានទំហំប្រហែល ៥ហិកតារ។ លោកស្រីបន្តថា ការវាស់វែងនេះគឺប៉ះពាល់ដល់ស៊ងចិញ្ចឹមត្រី និងដីខាងក្រោយផ្ទះរបស់ពលរដ្ឋជាង១០គ្រួសារ។
លោកស្រី សឿន ស្រីនុត៖ «គេបាញ់ជីភីអេស(GPS)ហ្នឹងគឺវាប៉ះពាល់ពលរដ្ឋចំនួនជាង ១០គ្រួសារបងជាង ១០គ្រួសារព្រោះអីពួកគាត់ ដែលសេសសល់ហ្នឹង អត់ទាន់ប៉ះពាល់គេចាក់ដីហ្នឹងគឺនៅជាង១០គ្រួសារ។ ឥឡូវគេគ្រោងនឹងចាក់ហ្នឹងគឺប៉ះពាល់ជាង ១០គ្រួសារ ហើយក៏អាចប៉ះពាល់ដល់កន្ទុយដីផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅដែរ ព្រោះអីគាត់ត្រៀមនឹងបាញ់សំដៅចាក់ដីក្រោយផ្ទះដូចពួកខ្ញុំអញ្ចឹងហា៎»។
លោកស្រី សឿន ស្រីនុត បញ្ជាក់ថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបានចេញមុខការពារឲ្យក្រុមហ៊ុនហើយប្រសិនបើការវាស់វែងត្រៀមសម្រាប់ចាក់ដីនេះបានប៉ះពាល់ដល់ស៊ងចិញ្ចឹមត្រីរបស់ពលរដ្ឋនោះម្ចាស់ស៊ងត្រូវទៅសាលាខណ្ឌដើម្បីទូទាត់សំណង។ តំណាងពលរដ្ឋរូបនេះលើកឡើងថា ការទូទាត់សំណងនោះគឺមិនសមស្របនឹងការចំណាយរបស់ពលរដ្ឋនោះទេ។ ដោយឡែកលោកស្រីនៅតែព្រួយបារម្ភពីសុវត្ថិភាពដោយអាជ្ញាធរនៅតែបន្តបណ្ដាក់គ្នាឃ្លាំមើល ពលរដ្ឋនៅបឹងតាមោកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ស្រដៀងគ្នានេះតំណាងពលរដ្ឋបឹងតាមោកលោកស្រី ប្រាក់ សុភា ថ្លែងពីភាពឈឺចាប់ក្រោមរូបភាពអភិវឌ្ឍន៍គ្មានតម្លាភាពថា ពលរដ្ឋរងគ្រោះដោយសារការលុបបឹងតាមោកគ្មានចិត្តច្រណែនដល់មន្ត្រីរាជការដែលទទួលបានដីសម្បទានពីរដ្ឋនោះទេ។ លោកស្រីថា អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចគួរតែផ្ដល់សំណងដល់ពលរដ្ឋទាំងអស់ ដែលរងគ្រោះពីគម្រោងអភិវឌ្ឍនេះ ឲ្យបានសមរម្យនិងអាចទទួលយកបានព្រោះពលរដ្ឋទាំងនោះគឺប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតអាស្រ័យលើបឹង។ លោកស្រីបញ្ជាក់ថាពលរដ្ឋសុខចិត្តលះបង់ជីវិតដើម្បីការពារដីផ្ទះសម្បែង ដែលពួកគេរស់នៅជាច្រើនជំនាន់សម្រាប់ទុកឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយបន្តទៀត។
លោកស្រី ប្រាក់ សុភា៖ «ហើយនៅពេលដែលពលរដ្ឋចេញទៅតស៊ូការពារលំនៅឋានការពារសហគមន៍ សុំកុំលាបពណ៌ពលរដ្ឋសុំកុំដាក់បទចោទទៅលើពលរដ្ឋ ហើយតុលាការក៏ដូចគ្នាដែរប្រទេសកាន់តែកាន់តែធ្លាក់ចុះសីលធម៌ការជិះជាន់កាន់តែរំលោភបំពាន ហើយពួកយើងជាអ្នករងគ្រោះគឺពួកយើងឈឺចាប់យើងឈឺចាប់ជាងស្លាប់ទៀត យើងខ្ញុំសុខចិត្តឲ្យស្លាប់ខ្ញុំអត់ចង់រស់ក្នុងការឈឺចាប់ខ្ញុំមិនកើតទាន់ ប៉ុល ពត ប៉ុន្តែខ្ញុំមកជួប ប៉ុល ពត សម័យសន្តិភាពខ្ញុំមករងការឈឺចាប់សម័យអភិវឌ្ឍន៍យើងរីករាយសម័យសន្តិភាពយើងរីករាយការអភិវឌ្ឍ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីក៏ការអភិវឌ្ឍមិនមានតម្លាភាពរវាងមន្ត្រី នឹងពលរដ្ឋ»។
តំណាងពលរដ្ឋបឹងតាមោករូបនេះមិនរារាំងដល់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រដ្ឋាភិបាលនោះទេ តែលោកស្រីសោកស្ដាយចំពោះការអភិវឌ្ឍដែលមិនបានគិតពីផលប៉ះពាល់ដល់ពលរដ្ឋ និងបរិស្ថាន។លោកស្រីលើកឡើងជាសំណួរថា តើក្រោយពីការលុបបឹងនេះទៅ តើឲ្យពលរដ្ឋរងគ្រោះដែលកំពុងជួបវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចក្រោយពីជំងឺកូវីដរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច? តើការបង្ខំចិត្តទៅធ្វើការព្រាត់ឆ្ងាយពីគ្រួសារម៉ែកូនឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា? តើថ្នាក់ដឹកនាំមន្ត្រីរាជការដែលមានបានស្ដុកស្ដម្ភមានទទួលដឹងឮពីទុក្ខវេទនារបស់ពលរដ្ឋដែរឬទេ?
វិទ្យុអាស៊ីសេរីនៅពុំទាន់អាចទាក់ទងអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញលោក ឃួង ស្រេង បាននៅឡើយទេនៅថ្ងៃទី២៦ មិថុនា។
ទោះជាយ៉ាងណានាយកទទួលបន្ទុកកិច្ចការទូទៅនៃអង្គការលីកាដូ (LICADHO)លោក អំ សំអាតមានប្រសាសន៍ថាអាជ្ញាធរគួរតែស្វែងរកដំណោះស្រាយណាមួយដោយតម្លាភាពនិងយុត្តិធម៌ដែលអាចទទួលយកបានសម្រាប់ពលរដ្ឋ។ លោកថា ការធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីបញ្ចៀសបញ្ហាផ្សេងៗដែលអាចកើតមានឡើងដូចជាការតវ៉ា ឬការទាមទារណាមួយជាដើម។លោក អំ សំអាត បន្ថែមថាការតាមដាន ឬការឃ្លាំមើលពលរដ្ឋមិនមែនជាដំណោះស្រាយបញ្ហាបញ្ហាវិវាទដីធ្លីនោះទេ។
លោក អំ សំអាត៖ «ការឃ្លាំមើលការតាមដាន វាជារឿងរំលោភទៅលើសិទ្ធិរបស់ពលរដ្ឋ វាមិនមែនជាដំណោះស្រាយទេ អ្វីដែលជាដំណោះស្រាយអាជ្ញាធរ គួរតែស្វែងរក ឬក៏សម្របសម្រួលដើម្បីដោះស្រាយបញ្ចប់ជម្លោះដែលបានកើតឡើងអាហ្នឹងអ្វីដែលអាជ្ញាធរត្រូវធ្វើ មិនមែនអាជ្ញាធរត្រូវតាមដានប្រជាពលរដ្ឋត្រូវឃ្លាំមើលប្រជាពលរដ្ឋទេអាហ្នឹងគឺបង្កើតភាពភ័យខ្លាចសម្រាប់ពលរដ្ឋហើយវាប៉ះពាល់ទៅដល់សិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលបញ្ហាទាំងអស់នេះមិនគួរកើតឡើងទេ»។
បឹងតាមោកគឺជាបឹងមួយដែលនៅសល់ចុងក្រោយ ក្នុងចំណោមបឹងស្តុកទឹកធំៗនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញមានទំហំជាង ៣ពាន់ហិកតារ (៣.២៣៩) និងជាបឹងដែលពលរដ្ឋអាចអាស្រ័យផលបានបច្ចុប្បន្នប្រែក្លាយជាកន្លែងសម្រាប់សាងសង់ខុនដូ វីឡា និងផ្ទះល្វែងរបស់អ្នកមានអំណាចទៅវិញ។រដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន បានបន្តកាត់ឆ្វៀលនិងដោះដូរទៅឲ្យស្ថាប័នរដ្ឋក្រុមហ៊ុនឯកជននិងមនុស្សមួយក្រុមដែលជាអ្នកមានលុយមានអំណាចជាពិសេសក្រុមគ្រួសារមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់របស់រដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន ដើម្បីធ្វើជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន។ ចំណែកពលរដ្ឋរស់នៅអាស្រ័យផលលើដីតំបន់បឹងតាមោករាប់សិបឆ្នាំប្រឈមនឹងការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំក្រោមលេសអភិវឌ្ឍន៍ទៅវិញ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។