ប្រជាពលរដ្ឋមួយក្រុមមានគ្នាចំនួន ៧នាក់ បង្កើតជាសហគមន៍នេសាទត្រី ដោយការរួមគ្នាអភិរក្សបឹងមួយនៅស្រុកឯកភ្នំ ទទួលបានជោគជ័យធ្វើឱ្យផលត្រីឆ្នាំនេះកើនឡើងច្រើន រហូតមានល្បីល្បាញក្នុងខេត្តបាត់ដំបង។ មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិល លើកឡើងថា ជោគជ័យនេះ ដោយសារពលរដ្ឋទាំងនោះខំប្រឹងធ្វើការងារដោយចិត្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងសហគមន៍ និងមានការលះបង់កម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត និងសេចក្ដីសុខក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន ដើម្បីផលប្រយោជន៍រួមនៅសង្គម។
ប្រធានសហគមន៍នេសាទស្ដីក្រោមរហាលសួង លោក ភី ហឿត ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ផលត្រីក្នុងបឹងអភិរក្សរបស់សហគមន៍ឆ្នាំនេះ បានកើនឡើងច្រើនឆ្នាំមុន ដោយសារតែពួកគាត់ព្រួយបារម្ភអំពីធនធានមច្ឆាជាតិនៅតំបន់បឹងទន្លេសាបចេះតែថយចុះជាបន្តបន្ទាប់ ហើយក៏នាំគ្នាបង្កើតជាសហគមន៍អភិរក្សពូជត្រី ដើម្បីបង្កើនចំនួនត្រីនៅតំបន់ពួកគាត់រស់នៅឲ្យបានកើនឡើងវិញ។ លោកបញ្ជាក់ថា យុទ្ធសាស្ត្រសំខាន់ៗ ដែលធ្វើឱ្យសហគមន៍ជោគជ័យ គឺពួកគាត់ទាំង ៧នាក់ ប្រជុំដាក់ផែនការច្បាស់លាស់ ដោយចាត់ឱ្យសមាជិកក្នុងសហគមន៍ចំនួន ២នាក់ប្រចាំនៅបឹងអភិរក្ស សម្រាប់ទប់ស្កាត់មិនឱ្យពលរដ្ឋចូលទៅលួចនេសាទ និងរាយការណ៍ភ្លាមៗ ទៅសមាជិកសហគមន៍ដទៃទៀត ដើម្បីឱ្យទៅជួយទប់ស្កាត់ ប្រសិនបើមានជនល្មើសលួចនេសាទក្នុងបឹងអភិរក្ស។ បឹងដែលប្រជាពលរដ្ឋអភិរក្សនេះ ឈ្មោះរំពេន ៣ត មានផ្ទៃទឹកទទឹង ៤០ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយជាង ២០០ម៉ែត្រ ស្ថិតនៅភូមិបាក់រទេះ ឃុំព្រែកហ្លួង ស្រុកឯកភ្នំ។
លោក ភី ហឿត បន្តថា សមាជិក ៥នាក់ផ្សេងទៀតនៅតាមផ្ទះរៀងៗ ខ្លួន ដើម្បីធ្វើផែនការ និងជាអ្នកទំនាក់ទំនងទៅអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន និងអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីរកជំនួយទប់ស្កាត់បទល្មើស និងរកថវិកាជួយដល់អ្នកយាមការពារនិងពង្រីកបឹងឱ្យបានជ្រៅបន្ថែមទៀត។ មន្ត្រីសហគមន៍រូបនេះបន្តថា ដោយសារការថែរក្សាបានតឹងរ៉ឹងនេះហើយ ធ្វើឱ្យជនល្មើសមិនអាចលួចនេសាទក្នុងដែនអភិរក្សបាន ដែលធ្វើឱ្យផលត្រីចេះតែកើនឡើងជាបន្តបន្ទាប់៖ « ហើយយើងបានកំណត់គណៈកម្មការម្នាក់ទៀតអ្នកណាដែលស្ម័គ្រចិត្តមើលការងារនៅក្នុងបឹងអភិរក្សបន្ថែមពីលើអ្នកយាមនឹងទៀត។ សំខាន់មួយទៀតបឹងអភិរក្សយើងចាប់ពីកើតមកតាំងពីឆ្នាំ២០០៧មក យើងមានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុងមួយហាមដាច់ខាតប្រជាពលរដ្ឋក្នុងឃុំក៏ដោយមកពីក្រៅឃុំក៏ដោយហាមមិនឱ្យចេញចូលក្នុងបឹងអភិរក្សតាមចិត្តទេ បើចង់ចូលទាក់ទងមកគណៈកម្មការសុំចូលទើបឱ្យចូលបាន » ។
ប្រធានសហគមន៍រូបនេះអះអាងថា នៅក្នុងខែកក្កដាឆ្នាំនេះ ផលត្រីមេពូជនៅក្នុងបឹងអភិរក្សរំពេន ៣ត មានប្រមាណពី ៣០ ទៅជាង ៤០តោន ហើយភាគច្រើនជាប្រភេទត្រី រស់ ឆ្ដោ និងត្រីអណ្ដែង។
សមាជិកសហគមន៍ស្ដីក្រោមរហាលសួង ម្នាក់ទៀត លោក ច្រឹក ធឿន រៀបរាប់ថា ពួកគាត់រួមគ្នាធ្វើការដោយមិនគិតប្រាក់ខែនោះទេ គឺធ្វើយ៉ាងណារក្សាពូជត្រីឱ្យបានច្រើន ឱ្យផលត្រីនៅក្នុងតំបន់ពួកគាត់រស់នៅសំបូរជាងមុន ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពលរដ្ឋនៅតំបន់ព្រៃលិចទឹកក្នុងស្រុកអាចធ្វើនេសាទរកប្រាក់ចំណូលដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារបាន។ លោកបន្តថា ពួកគាត់ការពារតាំងពីរដូវទឹកស្រកក្នុងខែវិច្ឆិកា រហូតមកដល់ខែកក្កដាមិនទាន់ព្រលែងត្រី ចេញពីបឹងអភិរក្សនៅឡើយទេ ដោយសារនៅតាមព្រៃរនាមមិនទាន់មានទឹក ហើយពួកគាត់ក៏នៅតែបន្តយាមការពារបឹងអភិរក្សរាល់ថ្ងៃរហូតដល់មានទឹកជំនន់លិចព្រៃ៖ « ខ្ញុំមោទនភាពណាស់ ព្រោះក្នុងស្រុកឯកភ្នំមានសហគមន៍ច្រើន ប៉ុន្តែការពារត្រីអត់បានទេ គេលួចលក់អស់។តែពួកខ្ញុំនេះម៉ឺងម៉ាត់ច្បាស់លាស់ ដូចថាមេសហគមន៍ធ្វើការងារច្បាស់លាស់អីចឹងគេអត់ហ៊ានទេ កាលណាតែចាប់បានជនល្មើសដឹងតែបញ្ជូនទៅតុលាការដាក់គុកហើយអីចឹងគេអត់សូវហ៊ានទេ » ។
លោកបន្តថា សហគមន៍របស់ពួកគាត់កើតឡើងតាមរយៈការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសពីប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងមូលដ្ឋាន ដោយមានការរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធត្រឹមត្រូវ ក្នុងនោះ មានប្រធានម្នាក់ និងអនុប្រធានម្នាក់ ដើម្បីដឹកនាំ និងសម្រាប់រកជំនួយពីក្រៅឧបត្ថម្ភដល់សហគមន៍។
សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំព្រែហ្លួង លោក ហួម កុសល់ ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា សហគមន៍នេះទទួលបានជោគជ័យដោយសារសមាជិកទាំងអស់មានការសាមគ្គីគ្នាបានល្អ និងមានភាពស្មោះត្រង់ដោយមិនប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។លោកបន្តថា សព្វថ្ងៃអាជ្ញាធរឃុំ អភិបាលស្រុកឯកភ្នំ និងអាជ្ញាធរខេត្តបាត់ដំបង មន្ត្រីអង្គការពាក់ព័ន្ធ តែងបានចុះទៅពិនិត្យមើលសហគមន៍មួយនេះជាប្រចាំ និងទទួលបានការសរសើរពីអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ និងមន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដែលបានចុះទៅដល់បឹងអភិរក្សនេះទៀតផង៖ « បាទ ! បើនិយាយឱ្យដល់ខ្ញុំសរសើរពួកគាត់អាចធ្វើបាន បើនិយាយឱ្យដល់នៅក្នុងឃុំរបស់ខ្ញុំមានសហគមន៍នេសាទ៤សហគមន៍គឺពួកគាត់ជាសហគមន៍គំរូ រហូតដល់ពួកគាត់ធ្វើបានល្អហើយមានការគាំទ្រពីអាជ្ញាធរ សប្បុរសជន ។ហើយខ្ញុំក៏មានមោទនភាពដែរ ដូចថាសហគមន៍នេះលើកមុខលើកមាត់ក្នុងឃុំខ្ញុំដែរបាទ !» ។
បន្ថែមពីនេះ លោកថា ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងមូលដ្ឋានក៏បានរួមចំណែកសហការជាមួយសហគមន៍ដែរ ដោយពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមមើលឃើញសារសំខាន់ពីបឹងអភិរក្ស ដោយមិននាំគ្នាលួចធ្វើនេសាទខុសច្បាប់ក្នុងតំបន់អភិរក្ស ដោយសារពួកគាត់ឃើញបុគ្គលិកសហគមន៍ធ្វើការដើម្បីប្រយោជន៍រួម។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក(Adhoc)ខេត្តបាត់ដំបងលោក យិន ម៉េង មានប្រសាសន៍ថា មន្ត្រីសហគមន៍មានការលះបង់ខ្ពស់ទាំងកម្លាំងកាយនិងកម្លាំងចិត្តសាមគ្គីគ្នាអភិរក្សត្រីរហូតបានជោគជ័យនេះ ដោយសារតែពួកគាត់គិតពីផលប្រយោជន៍រួមសំខាន់ជាងប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះបន្តថា ភាពជោគជ័យនេះគឺជាគំរូល្អមួយនៅក្នុងសង្គម សម្រាប់ឱ្យសហគមន៍ផ្សេងទៀត សិក្សារៀនសូត្រ យកបទពិសោធន៍ល្អៗពីសហគមន៍នេះដើម្បីយកទៅអភិវឌ្ឍន៍នៅក្នុងតំបន់របស់ខ្លួន៖ « តំណាងសហគមន៍មានតម្លៃខ្ពស់ណាស់ ព្រោះវាមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យទិន្នផលត្រីមានការកើនឡើងទេ ពួកគាត់ត្រូវបានទទួលស្គាល់និងគោរពដោយប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងមូលដ្ឋាន។អីចឹងទិន្នផលដែលបានកើនឡើងនេះវាបានផលដល់ប្រជានេសាទអាចរកចំណូលបានច្រើន នេះហើយជាការឱ្យតម្លៃពីប្រជានេសាទមកលើពួកគាត់ជាតំណាងសហគមន៍ វាអាចជួយដល់បញ្ហាសង្គមធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពលរដ្ឋមានរកប្រាក់ចំណូលកើនឡើងដែរ។អីចឹងទី១វាមានផលដល់សង្គម ទី២ពួកគាត់ផ្ទាល់ត្រូវគេគោរពស្រលាញ់នៅក្នុងដែនដីរបស់ពួកគាត់ » ។
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះបន្តថា នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបងទើបតែមានសហគមន៍ស្ដីក្រោមរហាលសួងនេះ ដែលទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងការអភិរក្ស និងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញនៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង រហូតដល់មានប្រជាពលរដ្ឋ និងមន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិលតែងទៅធ្វើទស្សនកិច្ចសិក្សានៅបឹងអភិរក្សនោះជាបន្តបន្ទាប់ទៀតផង។ទោះជាយ៉ាងណាលោកអះអាងថា នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបងមានសហគមន៍អភិរក្សត្រីជាច្រើនកន្លែង ប៉ុន្តែសហគមន៍ទាំងនោះមិនបានជោគជ័យលើការអភិរក្សរបស់ខ្លួននោះទេ ដោយសារពួកគេខ្វះភាពស្មោះត្រង់និងខ្វះសាមគ្គីភាព ជាពិសេសខ្វះការជ្រោមជ្រែងពីអាជ្ញាធរនៅក្នុងមូលដ្ឋាន។
បឹងអភិរក្សរំពេន ៣ត មានទីស្នាក់ការមួយសម្រាប់យាមការពារ និងមានចាក់ដីជុំវិញមាត់បឹង ដើម្បីធ្វើជាទីទូលស្នាក់អាស្រ័យនៅរដូវវស្សា និងមានដាំកូនឈើព័ទ្ធជុំវិញបឹង។ បឹងនេះស្ថិតនៅប៉ែកខាងក្រោមដងស្ទឹងសង្កែនៅចំងាយប្រមាណ ១គីឡូម៉ែត្រពីស្ទឹងសង្កែ និងមានចំងាយ ៣០គីឡូម៉ែត្រពីសាលាខេត្តបាត់ដំបង។ លោក ភី ហឿត បញ្ជាក់ថា ពួកគាត់មានគម្រោងពង្រីកបឹងនេះឱ្យធំបន្ថែមទៀត ដើម្បីអភិរក្សត្រីឱ្យបានកាន់តែច្រើន៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។