អង្គភាពការពារកុមារ ឬហៅកាត់ថា ស៊ី.ភី.យូ (The Child Protection Unit-CPU) ប្តេជ្ញាបន្តចូលរួមស៊ើបអង្កេតជាមួយអាជ្ញាធរកម្ពុជា ដើម្បីស្វែងរកជនល្មើសបន្ថែមទៀតមកផ្តន្ទាទោសតាមច្បាប់ បន្ទាប់ពីបានរកឃើញឃាតកម្មលើកុមារចំនួន ២០០ករណី ក្នុងអំឡុងពេល ៩ឆ្នាំ គិតចាប់ពី ឆ្នាំ២០១៣ មក។ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើការផ្ទាល់ជាមួយស្ត្រីនិងកុមារឲ្យដឹងថា ករណីឃាតកម្មលើកុមារភាគច្រើនគឺជាករណីរំលោភសេពសន្ធវៈរួចសម្លាប់។
មន្រ្តីអង្គភាពការពារកុមារថា គោលបំណងសំខាន់នៃអង្គភាពនេះ គឺជួយការពារសិទ្ធិកុមារ ដែលមិនអាចការពារខ្លួនឯងបាន និងស្វះស្វែងរកជនល្មើសមកផ្តន្ទាទោសតាមច្បាប់។ នាយកអង្គភាពការពារកុមារ (CPU) លោក ហ្យេម ម៉ាក់ខេប៊ី (James McCabe) លើកឡើងថា បញ្ហាឃាតកម្មដ៏គួរឲ្យរន្ធត់លើកុមារទាំងនេះ ជំរុញឲ្យអង្គភាពលោកខិតខំធ្វើការទាំងថ្ងៃទាំងយប់ ទោះបីជាប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយមិននឹកស្មានថា ជនល្មើសអាចប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅទៅលើមនុស្សបែបនេះសោះ៖ «ឃាតកម្មលើកុមារនេះ គឺជាបញ្ហាសកល កើតឡើងនៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោកមិនមែននៅតែកម្ពុជាទេ។ មន្ត្រីជំនាញផ្នែកឯកទេសបទល្មើសមនុស្សឃាតនៃរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា សហការជាមួយអង្គភាព CPU ប្តេជ្ញាធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងជាដាច់ខាត លើករណីឃាតកម្មលើកុមារនិងចាប់ជនល្មើសទាំងនោះ។ ជាលទ្ធផល តាមរយៈកិច្ចប្រឹងប្រែងនេះ យើងបានរកឃើញឃាតកម្មលើកុមារចំនួន ២០០ករណី ក្នុងអំឡុងពេល ៩ឆ្នាំ មកនេះ»។
គេហទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់អង្គភាពស៊ី.ភី.យូ បង្ហាញថា គ្រប់ករណីឃាតកម្មទៅលើកុមារទាំងអស់ ត្រូវបានក្រុមការងាររបស់អង្គភាពស៊ី.ភី.យូ. រន្ធត់ចិត្ត និងចងចាំជានិច្ច ហើយមានករណីមួយចំនួនបានបន្សល់ទុកនូវស្នាមខ្លោចផ្សារក្នុងបេះដូងរបស់ពួកគេជានិច្ច។ ពួកគេ បានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកពីភាពសាហាវឃោរឃៅនិងភាពខ្មៅងងិតរបស់ជនល្មើសដែលប្រព្រឹត្តឃាតកម្មទាំងនោះ។ អង្គភាពស៊ី.ភី.យូ គឺជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយបង្កើតឡើងកាលពីឆ្នាំ២០១៣ ដែលមានក្រុមការងារភាគច្រើនជាជនបរទេស និងមានជំនាញស៊ើបអង្កេតករណីឃាតកម្មលើកុមារ។
លោក ហ្យេម ម៉ាក់ខេប៊ី (James McCabe) បន្តថា មូលហេតុដែលបណ្តាលឲ្យមានឃាតកម្មលើកុមារដ៏ច្រើនបែបនេះ ដោយសារកត្តាមួយចំនួនក្នុងនោះ រួមមានបញ្ហាប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន និងគ្រឿងស្រវឹងជាដើម៖ «បញ្ហាទាំងនេះមិនមែនមានតែនៅកម្ពុជាទេ គឺជាបញ្ហាសាកល។ ជនល្មើសប្រព្រឹត្តឃាតកម្មលើកុមារបណ្តាលមកពីកត្តាជាច្រើន ដូចជា បញ្ហាផ្លូវចិត្ត ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត (depression) ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច ភាពគ្មានការងារធ្វើ ការញៀនស្រានិងគ្រឿងញៀន អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារជាដើម។ ប្រសិនបើអ្នកសម្លាប់ក្មេងនៅកម្ពុជា ប៉ូលិសរួមទាំងអង្គភាពការពារកុមារ (CPU ) នឹងចាប់ខ្លួនមកផ្តន្ទាទោស ហើយយើងប្រឹងប្រែងអនុវត្ត ប្រសើរជាងនៅក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍផ្សេងទៀតដែរ»។
ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើការផ្ទាល់ជាមួយស្ត្រីនិងកុមារឲ្យដឹងថា ករណីឃាតកម្មលើកុមារភាគច្រើន គឺជាករណីរំលោភសម្លាប់។ ពួកគេលើកឡើងថា មូលហេតុដែលនាំឲ្យមានឃាតកម្មលើកុមារទាំងនេះ ដោយសារជនល្មើសភាគច្រើន ប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន គ្រឿងស្រវឹង មើលរូបភាពវីដេអូអាសអាភាស និងការអនុវត្តច្បាប់នៅទន់ខ្សោយ។ បន្ថែមពីនេះ ភាពទីទាល់ក្រ បញ្ហាគ្មានការងារធ្វើ បញ្ហាជំពាក់បំណុល និងកង្វះការអប់រំនេះហើយ ដែលជំរុញឲ្យឳពុកម្តាយទុកកូនតូចៗ នៅជាមួយជីដូនជីតា ដើម្បីទៅរកការងារធ្វើនៅក្រៅប្រទេស ដូចជានៅប្រទេសថៃជាដើម។
មន្ត្រីស៊ើបអង្កេតជាន់ខ្ពស់ផ្នែកស្ត្រីនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកអ្នកស្រី លឹម មុនី ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ករណីរំលោភសេពសន្ថវៈលើកុមារីនេះ ភាគច្រើនពួកគេកម្រហ៊ានប្រាប់ដល់ក្រុមគ្រួសារ ឬឪពុកម្តាយណាស់ ដោយសារជនល្មើសគម្រាមសម្លាប់។ អ្នកស្រីបន្តថា ជនល្មើសដែលរំលោភកុមារី ច្រើនជាសាច់ញាតិផ្ទាល់ ជាអ្នកជិតខាង ឬបុគ្គលនៅក្រៅរង្វង់គ្រួសាររបស់ពួកគេ៖ «យើងឃើញស្ថានការណ៍របស់កុមារ ជាពិសេសរឿងរំលោភ រឿងហិង្សាក្នុងគ្រួសារ ដោយសារក្មេងគ្នាត្រូវការកិច្ចការពារពីមនុស្សចាស់ ហើយការរំលោភយើងឃើញភាគច្រើនពីមនុស្សចាស់ទៅលើកូនក្មេងក្រោម ១២ឆ្នាំ ក្រោម ១០ឆ្នាំ ភាគច្រើនគំរាមក្មេងដែលឳពុកម្តាយទុកចោលនៅដាច់ស្រយាល»។
របាយការណ៍សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកឲ្យដឹងថា នៅឆ្នាំ ២០២០ អំពើរំលោភសេពសន្ថវៈមានចំនួន ១៤៥ករណី គឺកើនឡើងតិចតួចបើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ ២០១៩ ក្នុងនោះជនរងគ្រោះភាគច្រើន គឺជាក្មេងស្រី អាយុក្រោម ១៨ឆ្នាំ ដែលបានប្រព្រឹត្តដោយសាច់ញាតិផ្ទាល់ ឬបុគ្គលក្រៅរង្វង់គ្រួសារ ហើយមានជនរងគ្រោះខ្លះត្រូវបានសម្លាប់ផងដែរ។
ចំណែកនាយករងទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សនៃអង្គការលីកាដូលោកអំ សំអាត ក៏បានលើកឡើងពីក្តីបារម្ភជាខ្លាំងនៃការកើនឡើងទៅលើការរំលោភសិទ្ធិរបស់កុមារ ក្នុងនោះរួមមានការរំលោភបំពានលើរាងកាយ ការរំលោភផ្លូវភេទ ការសម្លាប់និងការរំលោភបំពានលើកម្លាំងពលកម្មជាដើម។ លោកថា ករណីរំលោភផ្លូវភេទ លើកុមារអាយុក្រោម ១៨ឆ្នាំ គឺមានច្រើនជាងស្រី្តទៅទៀត៖ «តួលេខរបស់អង្គការលីកាដូដែលយើងទទួលបាន ហើយនឹងការរំលោភសម្លាប់ ការសម្លាប់នេះ ក៏វាមានច្រើនដែរ អញ្ចឹងជាការព្រួយបារម្ភ។ យើងជាអង្គការសង្គមស៊ីវិល ទាមទារឲ្យមានយន្តការបន្ថែមទៀត ដើម្បីលើកកម្ពស់ និងការពារសិទ្ធិកុមារ ពីព្រោះកុមារ គឺជាទំពាំងស្នងឫស្សី អញ្ចឹងគឺរាល់ភាគីទាំងអស់ ទាំងរដ្ឋាភិបាល សង្គមស៊ីវិល និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ គួរតែរកវិធានការបន្ថែមទៀត ដើម្បីការពារកុមារ»។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងសុំការឆ្លើយបំភ្លឺជុំវិញករណីសម្លាប់កុមារី ពីប្រធាននាយកដ្ឋានប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស និងការពារអនីតិជនលោក ជីវ ផល្លី បានទេ កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែមីនា។
របាយការណ៍របស់អង្គការយូនីសេហ្វ (UNICEF) កាលពីឆ្នាំ២០១៩ ឱ្យដឹងថា អំពើហិង្សា និងការរំលោភបំពាននៅតែមានកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់កុមារនៅកម្ពុជា។ កុមារម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់ ទទួលរងអំពើហិង្សាផ្លូវកាយធ្ងន់ធ្ងរ ស្របពេលកុមារម្នាក់ក្នុងចំណោម ៤នាក់ ទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវចិត្ត។ ជាមួយគ្នានេះ កុមារី និងកុមារាម្នាក់ ក្នុងចំណោម ២០នាក់ ធ្លាប់ទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ។
អង្គការយូនីសេហ្វគូសបញ្ជាក់ថា ការបណ្តុះនូវវប្បធម៌ការពារកុមារ គឺជារឿដ៏ចាំបាច់ ដើម្បីធានាថា កុមារមានសេរីភាពរួចផុតពីការឈឺចាប់នានា។ ចំណុចនេះ រួមមាន បង្កើនខ្ទង់ចំណាយរបស់រដ្ឋលើកិច្ចការពារកុមារ បង្កើតច្បាប់ការពារកុមារ ព្រមទាំងពង្រឹងប្រព័ន្ធដែលមានលក្ខណៈគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងផ្តល់ការគាំទ្រឱ្យបានសមស្របដល់កុមារ ដែលប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។