យុវជនមួយចំនួន រួមគ្នាធ្វើយុទ្ធនាការបង្ហោះសារអប់រំលើបណ្ដាញសង្គមហ្វេស៊បុក កុំឲ្យអ្នកទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង និងថតបង្ហោះស្រាលើហ្វេសប៊ុកតទៅទៀត ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយការប្រើ ប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា។ អ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពចាត់ទុកយុទ្ធនាការនេះថា ជាប្រការល្អមួយ និង ការជំរុញទៅរដ្ឋាភិបាលឲ្យពន្លឿនការអនុម័តសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងឲ្យបានឆាប់ ។
យុទ្ធនាការកុំបង្ហោះស្រាលើហ្វេសប៊ុកនេះ ជាយុទ្ធនាការថ្មីមួយទៀត ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយការប្រើ ប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា។យុទ្ធការនេះ ចូលរួមផ្ដើមគំនិតដោយអតីតអ្នកទោសមនសិការ និង ជាអ្នក កែម ឡីនិយម មួយរូប គឺយុវជន គង់ រ៉ៃយ៉ា ព្រមទាំងយុវជនប្រមាណ ១០០នាក់ផ្សេងទៀត។
យុវជន គង់ រ៉ៃយ៉ា ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា យុទ្ធនាការកុំបង្ហោះស្រាលើហ្វេស៊បុកនេះ ចាប់ផ្តើមតាំងពីថ្ងៃ ចន្ទសប្ដាហ៍មុន ហើយគ្រោងធ្វើរយៈពេល ៦ខែ ដើម្បីឈានទៅជំរុញរដ្ឋាភិបាលឱ្យពន្លឿនការអនុម័តច្បាប់ស្ដីពីការត្រួតពិនិត្យផលិតគ្រឿងស្រវឹង។ លោកមើលឃើញថា បន្ទាប់ពីយុទ្ធនាការនេះចាប់ផ្ដើមភ្លាម គឺមានអ្នកប្រើប្រាស់ហ្វេសប៊ុកជាច្រើនគាំទ្រ និងចូលរួមអនុវត្តតាម៖ «ជាដំបូង យើងស្នើសុំប្រជាពលរដ្ឋ កុំបង្ហោះគ្រឿងស្រវឹង ឬការផឹកស៊ីគ្រឿងស្រវឹងបង្ហោះនៅលើហ្វេសប៊ុក បន្ទាប់មកទៀត យើងនឹងនិយាយអំពីផលវិបាក នៃការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ហើយបន្តមកទៀត យើងនឹងយុទ្ធនាការ ឬធ្វើការសកម្មភាពផ្សេងៗ ដើម្បីជំរុញទៅក្រសួងពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេស ខាងរដ្ឋាភិបាល ឲ្យយកសេចក្តីព្រាងច្បាប់ដែលបានជាប់គាំង តាំងពីឆ្នាំ២០១៥ មក ពន្លឿនពិនិត្យសាជាថ្មី និងអនុម័តឲ្យបានឆាប់»។
យុវជន គង់ រ៉ៃយ៉ាង សង្កេតឃើញថា គ្រឿងស្រវឹង កំពុងត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងភ្លូកទឹកភ្លូកដីដោយមនុស្សស្ទើរគ្រប់វ័យនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែលោកមិនទាន់ឃើញរដ្ឋាភិបាលមានចំណាត់ការជាក់ស្ដែងណាមួយដើម្បីកាត់បន្ថយនៅឡើយទេ។ យុវជនរូបនេះយល់ថា ប្រសិនបើច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានអនុម័ត និងអនុវត្តមែននោះ វានឹងផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់កម្ពុជា ដែលកំពុងរងគ្រោះដោយសារការរីករាលដាលនៃការប្រើប្រាស់ផលិតផលគ្រឿងស្រវឹង៖ « យើងឃើញថា សេចក្ដីព្រាងច្បាប់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងស្រវឹងមានការយឺតយ៉ាវខ្លាំងមែនទែន ចំណាយពេលដល់ទៅ ៥ឆ្នាំ ហើយនៅតែមិន អាចអនុម័ត និងពិនិត្យចប់ទៀត។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងសង្កេតឃើញថា បើច្បាប់គ្រប់គ្រងបក្សនយោបាយ ប្រើពេលតែប៉ុន្មានខែ អនុម័តបានភ្លាម ហើយច្បាប់គ្រប់គ្រងអង្គការសង្គម ស៊ីវិល ប្រើពេលតែមួយភ្លែតអនុម័តបានភ្លាម ។ នេះបង្ហាញពីឆន្ទៈខុសគ្នាក្នុងការទប់ស្កាត់ទី១ ...»
អាស៊ីសេរី មិនអាចសុំការឆ្លើយតបពីប្រធានអង្គភាពអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល លោក ផៃ ស៊ីផាន បានទេ ដោយទូរស័ព្ទរបស់លោកមិនអាចទាក់ទងបាន។ ទោះជាយ៉ាងណា លោក ផៃ ស៊ីផាន ធ្លាប់បានបញ្ជាក់កន្លងមកថា សេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹងនោះបានរុញទៅខាង អន្តរក្រសួងវិញ រួមមាន ក្រសួងសុខាភិបាលជាដើម ដើម្បីសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែមទៀត ព្រោះខ្លាចច្បាប់នេះ ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ចំណូលពន្ធដារបស់ជាតិ ប៉ះពាល់ការងាររបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងវិស័យគ្រឿងស្រវឹង និងប្រឆាំងចំពោះចំណង់ចំណូលចិត្ត ឬការប្រើប្រាស់ជាប្រចាំថៃ្ងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។
ទាក់ទងនឹងករណីនេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងសុខាភិបាល លោក លី សូវ៉ាន់ សុំមិនទាន់ឆ្លើយតបទេ ដោយសារកំពុងជាប់រវល់រឿងទប់ស្កាត់វីរុសកូរ៉ូណា។
អង្គការសង្គមស៊ីវិលនិងអ្នកតស៊ូមតិរឿងគ្រឿងស្រវឹងតែងតែស្នើសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាល ពន្លឿនដំណើរការតាក់តែងច្បាប់គ្រប់គ្រងផលិតផលគ្រឿងស្រវឹងឱ្យបានឆាប់រហ័សដោយសារពួកគេមើលឃើញថាគ្រឿងស្រវឹងកំពុងបំពុល និងរាំងស្ទះដល់ការអភិវឌ្ឍសង្គមតាមរយៈឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានរបស់វា។
នាយកប្រតិបត្តិអង្គការចលនាដើម្បីសុខភាពកម្ពុជាលោក មុំ គង់ គាំទ្រចំពោះយុទ្ធនាការរបស់យុវជនកម្ពុជា ដែលចង់ឲ្យមានការកាត់បន្ថយគ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា។ លោកទទួលស្គាល់ថា ការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងនៅកម្ពុជា មិនបានថយចុះទេ ដោយសារតែកម្ពុជាពុំទាន់មានច្បាប់ទប់ស្កាត់ ខណៈយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សាររបស់ក្រុមហ៊ុនគ្រឿងស្រវឹង កំពុងផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយហើយជ្រាបចូលទៅផ្នត់គំនិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយ៉ាងជ្រៅ៖ « សកម្មភាពរបស់យុវជននេះ បង្ហាញថា គាត់បានយល់ដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់បង្កដោយគ្រឿងស្រវឹង ដូច្នេះមិនត្រឹមតែសម្រាប់ខ្លួនគាត់ទេ គាត់ចង់ឲ្យយុវជនទូទៅ យល់ជ្រាបបញ្ហានេះដែរ ហើយមួយទៀតនោះគឺ ពួកគាត់ធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងមួយ ដើម្បីឲ្យរដ្ឋាភិបាលអនុម័តច្បាប់ ព្រោះមានតែច្បាប់ និងលិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្តិទេ ទើបអាចកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង បាន ព្រោះគ្រាន់តែការអប់រំមិនអាចកាត់បន្ថយបានទេ » ។
អ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពរូបនេះ ក៏ចូលរួមស្នើសុំយ៉ាងទទូចដល់រដ្ឋាភិបាលឱ្យពន្លឿនអនុម័តច្បាប់ត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងដូចនៅប្រទេសជាតិខាងកម្ពុជា មានដូចជា ថៃជាដើម។ លោកបញ្ជាក់ថា គ្រឿងស្រវឹង បង្កឲ្យមានប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរចំនួន ៤ធំៗ រួមមាន បង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បង្កឲ្យមានជំងឺជាង ២រយមុខ បង្កឲ្យមានអំពើហិង្សា និងអសន្តិសុខ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យមានភាពក្រីក្រជាដើម។ ដូច្នេះ ផលប៉ះពាល់នៃគ្រឿងស្រវឹងនេះមានទំហំធំធេងជាងផលប្រយោជន៍ ដែលទទួលបានពីគ្រឿងស្រវឹងទៅទៀត៖ « ការស្រាវជ្រាវមួយនៅក្នុងប្រទេសថៃ បង្ហាញថា ពន្ធដែលគេប្រមូលបានពីគ្រឿងស្រវឹងនោះ គឺមានដល់ទៅ ៧រយ ៥០ពាន់លានបាតក្នុងមួយឆ្នាំៗ ប៉ុន្តែការចំណាយ ទៅលើសង្គមវិញ ដូចជា ការព្យាបាលអ្នកជំងឺ ទុក្ខវេទនារបស់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺចំណាយច្រើនដែរ ដែលមានន័យថា ព័ន្ធដែលបានពីគ្រឿងស្រវឹង មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទូទាត់ជាមួយអ្វីគ្រឿង ស្រវឹងផ្ដល់ផលប៉ះពាល់នោះទេ » ។
ក្រុមយុវជន និងភាគីពាក់ព័ន្ធដែលធ្វើការទាក់ទងនឹងការបង្កើតច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹងអះអាងថា បើសិនជាមានច្បាប់ត្រួតពិនិត្យគ្រឿងស្រវឹងនេះ កម្ពុជានឹងអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រឿងស្រវឹង ដូចជា អំពើហិង្សា និងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ជាដើម។ លើសពីនេះ ច្បាប់នេះនឹងក្លាយជាយន្តការដ៏សំខាន់មួយក្នុងការលើកកម្ពស់សុខភាពសាធារណៈសុខុមាលភាពសង្គម សីលធម៌សង្គមព្រមទាំងជួយកាត់បន្ថយភាពក្រីក្ររបស់ពលរដ្ឋនិងបង្កើតភាពជាដៃគូពិត ប្រាកដរវាងបុរសនិងស្ត្រី៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។