តំណាងសហគមន៍តំបន់អារ៉ែង ក្នុងឃុំជំនាប់ កាលពីថ្ងៃទី២៦ មីនា បានទៅជួបជាមួយមេឃុំ ដើម្បីស្នើសុំឱ្យរក្សាទុកស្នាក់ការសហគមន៍ឱ្យនៅដដែល ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋាន។ ទោះជាយ៉ាងណា មេឃុំជំនាប់មិនបានសន្យាអ្វីជាក់លាក់ជាមួយតំណាងសហគមន៍ជុំវិញសំណើនោះទេ។
ប្រធានសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចជង ឃុំជំនាប់ លោក ហ៊ឹង ពៅ ឱ្យអាស៊ីសេរីដឹងថា រូបលោកនិងប្រធានសហគមន៍ព្រៃឈើជំនាប់ លោក វ៉ែន វ៉ន បានទៅជួបចរចារជាមួយមេឃុំជំនាប់ លោក មាស ជ្រាយ ដើម្បីស្នើសុំកុំឱ្យមានការរុះរើស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែង។ លោកបន្តថា មេឃុំបានប្រាប់លោកថា នឹងយកសំណើរបស់ប្រជាសហគមន៍នេះ ទៅប្រជុំពិភាក្សាគ្នាជាមួយសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំ និងអាជ្ញាធរភូមិជាមុនសិន មុននឹងសម្រេចថា តើនឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះស្នាក់ការសហគមន៍នោះ។
លោកបន្តថា ខាងអាជ្ញាធរឃុំហាក់ដូចជាបានបន្ទន់ជំហរចំពោះការតម្រូវឱ្យរុះរើស្នាក់ការសហគមន៍នោះ ដោយសារមេឃុំបានទទួលស្គាល់អត្ថប្រយោជន៍នៃស្នាក់ការសហគមន៍ និងបញ្ជាក់ថា លោកក៏មិនចង់ឱ្យមានការរុះរើដែរ៖ «ប្រសិនបើគាត់ធ្វើទៅតាមអ្វីដែលគាត់និយាយជាមួយខ្ញុំព្រឹកមិញនេះ នោះជារឿងមួយដែលយើងសប្បាយចិត្ត និងទទួលយកបាន ព្រោះគាត់បាននិយាយថា គាត់នឹងវាស់ដីសាលាឃុំ ១២០ ម៉ែត្រនោះ ហើយបើលើសពីនោះ គាត់នឹងទុកឱ្យសហគមន៍។ យើងសម្រួលគ្នាទៅ កុំឱ្យពិបាកមានបញ្ហាធំទៅថ្ងៃមុខ សម្រេចត្រឹមឃុំបានហើយ គាត់ក៏និយាយបែបនេះដែរ»។
លោក ហ៊ឹង ពៅ រំពឹងថា អាជ្ញាធរឃុំនឹងពិចារណាក្នុងការសម្រេចទុកស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែងនោះឱ្យនៅដដែល ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការអភិវឌ្ឍសហគមន៍ និងបង្ហាញពីទំនាក់ទំនង ការយោគយល់ និងអធ្យាស្រ័យល្អរវាងអាជ្ញាធរ និងប្រជាពលរដ្ឋ។
កាលពីសប្ដាហ៍មុន រដ្ឋបាលឃុំជំនាប់បានចេញលិខិតមួយដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល តម្រូវឱ្យតំណាងសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែង រុះរើស្នាក់ការសហគមន៍ចេញឱ្យបានមុនថ្ងៃទី២៥ មេសា ជាកំណត់ បើពុំដូច្នោះទេ អាជ្ញាធរឃុំនឹងចាត់វិធានការតាមផ្លូវច្បាប់។ រដ្ឋបាលឃុំជំនាប់ប្រាប់ពីមូលហេតុនៃការឱ្យរុះរើនោះថា ដោយសារឃុំត្រូវការរៀបចំដី ដើម្បីសង់សាលាឃុំ បម្រើសេវាជូនពលរដ្ឋ តែតាមការបញ្ជាក់របស់មេឃុំ ថារដ្ឋបាលឃុំមិនទាន់មានថវិកាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសាងសង់សាលាឃុំនោះនៅឡើយទេ។
មេឃុំជំនាប់ លោក មាស ជ្រាយ ថ្លែងថា ខាងអាជ្ញាធរឃុំមិនទាន់សម្រេចយ៉ាងណានៅឡើយទេចំពោះសំណើរបស់សហគមន៍នេះ តែលោកស្វាគមន៍ចំពោះការស្នើសុំជួបសម្របសម្រួលជាមួយតំណាងសហគមន៍។ លោកបញ្ជាក់ថា សហគមន៍តំបន់អារ៉ែង ឃុំជំនាប់ មិនទាន់ទទួលស្គាល់ដោយក្រសួងមហាផ្ទៃនៅឡើយ ដូច្នេះការសាងសង់ស្នាក់ការសហគមន៍នៅលើដីសាលាឃុំនោះ គឺជារឿងឯកជនប៉ុណ្ណោះ៖ «កន្លែងសហគមន៍នោះ គឺជាលក្ខណៈឯកជនទេ។ ពួកគាត់មិនទាន់បានចុះបញ្ជីដីធ្លី អត់មានក្រុមប្រឹក្សាវិន័យ អត់មានអ្វីទាំងអស់»។
ស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែងត្រូវបានសាងសង់ឡើងកាលពីឆ្នាំ ២០១៥ នៅលើផ្ទៃដីប្រមាណ ៣០ ម៉ែត្រការ៉េ ដោយចំណាយអស់ទឹកប្រាក់ប្រមាណ ៨ លានរៀល ឬស្មើនឹង ២ ពាន់ដុល្លារអាមេរិក ដែលទឹកប្រាក់ទាំងអស់នេះបានមកពីការសន្សំរបស់សហគមន៍ និងការឧបត្ថម្ភពីសប្បុរសជនមួយចំនួន។ ស្នាក់ការ នេះសង់ពីឈើប្រក់ស័ង្កសី មានទំហំទទឹង ១២ ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយ ៧ម៉ែត្រ។
សកម្មជនបរិស្ថាន អ្នកនាង លីម គីមស័រ ថ្លែងថា ស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែង ពិតជាស្ថិតនៅលើដីរបស់សាលាឃុំមែន តែមុននឹងសាងសង់ ខាងសហគមន៍បានស្នើសុំដោយផ្ទាល់មាត់ ទៅអាជ្ញាធរភូមិ ឃុំ និងស្រុករួចហើយ ហើយក្រុមអាជ្ញាធរសុទ្ធបានអនុញ្ញាតឱ្យមានការសាងសង់ស្នាក់ការសហគមន៍នោះ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពលរដ្ឋ។ នាងបន្តថា មកដល់សព្វថ្ងៃស្នាក់ការសហគមន៍នេះ បានក្លាយជាប្រភពចំណូលមួយយ៉ាងសំខាន់របស់ប្រជាសហគមន៍ និងក្លាយជាទីតាំងនៃការជួបប្រជុំដ៏សំខាន់របស់ពួកគាត់។ នាង អំពាវនាវដល់អាជ្ញាធរពិចារណាក្នុងការរក្សាទុកស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែងឱ្យនៅដដែល៖ «កន្លែងនោះវាមិនខុសអ្វីពីកន្លែងផ្ដល់ការអប់រំមួយដល់ប្រជាជនទេ អ៊ីចឹងប្រសិនបើគាត់គិតថា ខុសច្បាប់ គាត់ជួយពន្លឿននីតិវិធីផ្សេងៗដែលប្រជាពលរដ្ឋកំពុងតែចង់បាន ដូចជា សំណើសុំធ្វើស្វ័យអត្តសញ្ញាណ ជាដើមនោះ ឱ្យបានស្របច្បាប់មក រួចហើយបញ្ចូលសហគមន៍នោះទៅជា សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចស្របច្បាប់ទៅ ព្រោះមេឃុំក៏គាត់រស់នៅតំបន់នោះដែរហ្នឹង។ ហើយពេលភ្ញៀវទេសចរចូលមក មិនមែនបានផលប្រយោជន៍តែពលរដ្ឋទេ គឺវាបម្រើទាំងឃុំ និងសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំទាំងនោះទៀត»។
ស្នាក់ការសហគមន៍ស្ទឹងអារ៉ែងត្រូវបានកសាងឡើងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការជួបប្រជុំរបស់ប្រជាសហគមន៍អំពីការអភិវឌ្ឍមូលដ្ឋាន ជាកន្លែងបណ្ដុះបណ្ដាលអំពីច្បាប់ និងសិទ្ធិ និងជាកន្លែងជួបជាមួយក្រុមយុវជនដែលចង់ដឹងចង់ស្គាល់តំបន់អារ៉ែង ហើយក្រោយមកវាក៏បានក្លាយជាទីកន្លែងសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរស្នាក់អាស្រ័យនៅពេលពួកគេមកដើរកម្សាន្តនៅតំបន់អារ៉ែង ដែលជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញនៅក្នុងខេត្តកោះកុង៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។