បេសកកម្មចុះស៊ើបអង្កេតទីតាំងអាជីវកម្មរុករករ៉ែមាស ពីសំណាក់អាជ្ញាធរខេត្តមណ្ឌលគិរី និងមន្ត្រីជំនាញនៃក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល ហាក់មានភាពអាថ៌កំបាំង និងមានចំណុចមន្ទិលសង្ស័យច្រើន។ សហគមន៍រស់នៅតំបន់អាជីវកម្មរ៉ែមាស អះអាងថា ពួកគេមិនបានឃើញអាជ្ញាធរចុះដល់ទីតាំងរណ្ដៅរ៉ែមាសនោះឡើយ ខណៈដែលក្រុមហ៊ុនចិនចំនួន៤ កំពុងខួងយករ៉ែមាស និងរ៉ែត្បូងបែបអនាធិបតេយ្យ។
ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិចក់ចារ ឃុំស្រែឈូក លោក ហេង ជី អះអាងថា អ្នកភូមិចង់ឲ្យអាជ្ញាធរចុះអនុវត្តច្បាប់លើអាជីវកម្មរុករករ៉ែមាស និងរ៉ែត្បូងទាំងនោះ ដែលកំពុងធ្វើអាជីវកម្មរុករករ៉ែមាស ឋិតនៅឃុំចុងផ្លាស់ និងឃុំស្រែឈូក ដែលបានបង្ហូរកាកសំណល់ចូលទឹកអូរធម្មជាតិ។ លោកថា អ្នកភូមិខកចិត្តនៅគ្រាដែលឮដំណឹងថា អាជ្ញាធរបានវិលត្រឡប់ទៅវិញកាលពីថ្ងៃទី១៩ ឧសភា ព្រោះតែផ្លូវធ្វើដំណើរលំបាក ដែលលោកសង្ស័យថា អាជ្ញាធរ យកលេស ដើម្បីពន្យារពេលឲ្យក្រុមហ៊ុនចិន ប្រមូលភស្តុតាងលាក់ទុក ឬអាចមានការឃុបឃិតគ្នា បិទបាំង ករណីដែលគេសង្ស័យថា អាជីវកម្មរុករករ៉ែមាសនៅតំបន់នោះ ជាហេតុធ្វើឲ្យទឹកព្រែកទេរ មានជាតិពុល៖ «ឥឡូវគេខួងហ្នឹង វាប្រើជាតិពុលខ្លាំង មិនដឹងថា វាខួងយកមាស និងយកត្បូងមិនដឹង។ ពួកខ្ញុំពិបាកណាស់ មិនអាចយកទឹកពីណាផឹកតាពាសដែរ ហើយបន្លែធម្មជាតិក៏មិនយកមក បង់ភ្លាមដែរ និយាយរួមទៅចង់ពុលទាំងម្ហូបអាហារទៀត»។
អាស៊ីសេរីបានព្យាយាមទាក់ទង ប្រធានមន្ទីររ៉ែ និងថាមពល លោក សាន់ ដារិទ្ធ តែទូរស័ព្ទហៅច្រើនដងពុំមានអ្នកទទួលកាលពីថ្ងៃទី២១ ឧសភា។
តែលោកបានប្រាប់អ្នកកាសែតក្នុងស្រុកថា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល រួមទាំងអាជ្ញាធរខេត្តមណ្ឌលគិរី បានចុះពិនិត្យករណីនេះ កាលពីថ្ងៃទី១៩ ឧសភា ក៏ប៉ុន្តែផ្លូវលំបាកធ្វើដំណើរ ទើបត្រឡប់មកវិញ។
លោកថា ក្រសួងនឹងចាត់វិធានការច្បាប់ដល់ក្រុមហ៊ុនណា ដែលប្រើសារធាតុគីមីចូលព្រែក និងអូរ បង្កប៉ះពាល់អាយុជីវិត និងសុខភាពពលរដ្ឋ។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល លោក ម៉េង សក្កិធារ៉ា បដិសេធមិនផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់អាស៊ីសេរី ដោយលោកប្រាប់ថា ទូរស័ព្ទស្ដាប់មិនឮ។
ចំណែកអភិបាលខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក ស្វាយ សំអ៊ាង ក៏ពុំទាន់អាចទាក់ទងបាននៅឡើយ ដើម្បីសុំការបញ្ជាក់ពីលោក ជុំវិញបេសកកម្មចុះស៊ើបអង្កេតទីតាំងអាជីវកម្មរុករករ៉ែមាសក្នុងខេត្តដែលលោកគ្រប់គ្រងនោះ។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមអាដហុក (Adhoc)ខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក សុក រដ្ឋា ដែលកំពុងតាមដានបញ្ហានេះយល់ថា អាជ្ញាធរគួរតែបើកចិត្តទូលាយក្នុងការផ្ដល់ព័ត៌មានពីភាពមិនប្រក្រតីនានា ទាក់ទងអាជីវកម្មរ៉ែមាស ដល់សង្គមស៊ីវិល និងអ្នកសារព័ត៌មាន មិនគួរលាក់បាំងនោះទេ។ លោកថា ការចុះស៊ើបអង្កេតរបស់អាជ្ញាធរនៅមានចំណុចសង្ស័យមួយចំនួន ដែលសហគមន៍មូលដ្ឋានហាក់ពុំសូវមានទំនុកចិត្ត៖ «យើងយល់ឃើញថា ហាក់ដូចជាមានការមន្ទិលសង្ស័យណាមួយ ពាក់ព័ន្ធករណីក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មរ៉ែ និងក្រុមហ៊ុនរុករករ៉ែមួយចំនួននៅតំបន់នោះ»។
សហគមន៍រស់នៅចុងផ្លាស់បង្ហើបថា ក្រុមហ៊ុនចិន រ៉ុង ឆេង គឺជាក្រុមហ៊ុនធំជាងគេ ដែលបានប្រើម៉ាស៊ីនខួងថ្ម ជីករ៉ែមាស និងរ៉ែត្បូងបែបអនាធិបតេយ្យ និងមានកម្មករជាច្រើននាក់ភាគច្រើនជាអ្នកចំណាកស្រុក។ ពួកគេសង្ស័យថា ក្រុមហ៊ុននេះ ប្រើសារធាតុស្យានីដ (Cyanide) ចម្រាញ់មាស បង្ហូរកាកសំណល់ចូលទឹក បង្កឲ្យកម្រិតទឹកមានជាតិពុលខ្ពស់បំផុត អាចសម្លាប់ជីវិតមនុស្សភ្លាមៗ។
ជនជាតិដើមភាគតិចរស់នៅឃុំស្រែឈូក និង ឃុំចុងផ្លាស់ និងពលរដ្ឋពលរដ្ឋដែលរងគ្រោះដោយសារពុលទឹកអូរ និងព្រែកទេរ កំពុងលំបាកវេទនាខ្វះខាតទឹកប្រើប្រាស់ ហើយពលរដ្ឋខ្លះបានជីកអណ្ដូងចម្រុះទឹកពីអូរ មកប្រើប្រាស់ និងយកមកដាំទទួលទាន ដោយសារពុំមានជម្រើស ត្បិតតំបន់នោះនៅដាច់ស្រយាល ពុំមានអណ្ដូងទឹកប្រើប្រាស់គ្រប់គ្រាន់។
ស្ថាបនិកអង្គការមាតាធម្មជាតិ លោក អាឡិកហាន់ដ្រូ ហ្គាន់សាឡេស ដេវិតសុន (Alejandro Gonzalez Davidson) ធ្លាប់លើកឡើថា ការស៊ើបអង្កេតករណីនេះ អាចចន្លោះប្រហោងក្រោមឥទ្ធិពលនៃអំពើពុករលួយ ជាពិសេសនៅពេលមានការរឹតត្បិតអង្គការសង្គមស៊ីវិល អ្នកសារព័ត៌មានមិនអោយចូលរួមអង្កេតពេញលេញលើករណីនេះ។ លោកថា អាជ្ញាធរអាចជិះសេះលែងដៃ ក្នុងការស៊ើបអង្កេតបាតុភាពនេះ ដែលនាំឲ្យសហគមន៍នៅតែទទួលរងគ្រោះដដែល។
កាលពីដើមខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៨ ពលរដ្ឋរស់នៅឃុំកន្ទួត ស្រុកចិត្របុរី ស្លាប់ ១៨នាក់ និងជាង ៣រយនាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ក្រោយពីប្រើទឹកព្រែកទេរ ដែលមានប្រភពពីខេត្តមណ្ឌលគិរី មានសារធាតុពុល។ រីឯពលរដ្ឋនៅឃុំស្រែឈូក ស្រុកកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរី មានអាការៈខុសប្រក្រតីជាង ៨០នាក់ដែរ ក្រោយពីប្រើប្រាស់ទឹកព្រែក ឬអូរ ដែលមានអាជីវកម្មរុករករ៉ែមាសនៅក្បែរនោះ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។