ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ​ខកចិត្ត​នឹង​តុលាការ​ខេត្តកំពង់ធំ កាត់​ក្ដី​លម្អៀង​ក្នុង​សំណុំ​រឿង​បទល្មើស​ព្រៃឈើ

0:00 / 0:00

សហគមន៍​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ​ជាង ២០០គ្រួសារ ខកចិត្ត​នឹង​ការ​សម្រេច​របស់​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់ធំ ដែល​ឱ្យ​តំណាង​សហគមន៍​ជា​អ្នក​ការពារ​ព្រៃឈើ ៧នាក់ ចាញ់​ក្តី ក្នុង​សំណុំ​រឿងបទល្មើស​ព្រៃឈើ ដែល​ក្រុម​អ្នកមាន​អំណាច​កាប់​ទន្ទ្រាន​ព្រៃ​អភិរក្ស​ជា​ដើម​បណ្ដឹង។

តំណាង​សហគមន៍​ថា ពួកគាត់​បាន​ប្ដឹង ក្រុម​អ្នក​មាន​អំណាច ជិត ២០នាក់​ ពី​បទ​កាប់​ទន្ទ្រាន​ដី​ព្រៃ ក៏​ប៉ុន្តែ​បែរ​ជា​តុលាការ​តម្កល់​សំណុំ​រឿង​ឥត​ចាត់ការ។

ប្រជា​សហគមន៍​ការពារ​ព្រៃឈើ​រស់​នៅ​ភូមិ​គគីរ ឃុំ​សាលាវិស័យ ស្រុក​ប្រាសាទ​បល្ល័ង្ក​មិន​អស់​ចិត្ត​ ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ក្ដី​របស់​តុលាការ​ខេត្តកំពង់ធំ ដែល​ការពារ​ក្រុម​អ្នក​មាន​អំណាច​លួច​កាប់​ទន្ទ្រាន​ដី​ព្រៃ​សហគមន៍​ល្មើស​នឹង​ច្បាប់​រដ្ឋ បែរ​ជា​គ្មាន​ទោសពៃរ៍។ ក៏ប៉ុន្តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ តំណាង​សហគមន៍ ៧នាក់ ដែល​លះបង់​ការពារ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ជាតិ បែរ​ជា​ជាប់​ទោស។

អនុប្រធាន​សហគមន៍​ជា​ជនជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​កួយ លោកស្រី លួន ស៊ីនីន ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ី​សេរី នៅ​ថ្ងៃ​ទី៤ មករា​ថា ព្រៃ​សហគមន៍​សាលា​ឆ្ដោ មាន​ផ្ទៃ​ដី​ជាង ១ពាន់​ហិកតារ ត្រូវ​ក្រុម​ឈ្មួញ​ និង​ជន​ខិលខូច​កាប់​ទន្ទ្រាន រំលោភ​យក​អស់​ស្ទើរ​ទាំងស្រុង។ រីឯ​តំណាង​សហគមន៍​បាន​កំណត់​អត្តសញ្ញាណ​មនុស្ស ១៨នាក់ ដោយ​មាន​ភស្តុតាង​ច្បាស់លាស់ ប្ដឹង​ទៅ​តុលាការ បែរ​ជា​តុលាការ​តម្កល់​សំណុំរឿង​ឥត​ចាត់ការ ដោយ​លើក​ហេតុផល​ថា គ្មាន​ភស្តុតាង​គ្រប់គ្រាន់។

លោកស្រី លួន ស៊ីនីន៖«គេ​មាន​ដី និង​ផ្ទះ វីឡា​គេ​ស្កឹមស្កៃ ខ្ញុំ​សុំ​គេ​រស់​ តុលាការ​មិន​ឱ្យ​ខ្ញុំ​រស់។ គេ​ថា ខ្ញុំ​មាន​ទោស ហើយ​ខ្ញុំ​អត់​មាន​ភស្តុតាង​គ្រប់​គ្រាន់»។

លោកស្រី លួន ស៊ីនីន បន្ថែម​ថា ក្រុម​ជនសង្ស័យ​ជិត ២០នាក់ បាន​កាប់​ទន្ទ្រាន​ព្រៃ​សហគមន៍​ ក្នុង​ម្នាក់ៗ ចន្លោះ​ពី ១០ហិកតារ ដល់ ៥០ហិកតារ ហើយ​ខ្លះ​ទៀត បាន​សង់ផ្ទះ ក្នុង​ព្រៃ​អភិរក្ស​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ ប្រសិន​បើ​តុលាការ​មាន​ឆន្ទៈ​អនុវត្ត​ច្បាប់ នឹង​មិន​ពិបាក​នោះ​ទេ។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី១៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២៣ សាលាដំបូង​ខេត្ត​កំពង់ធំ បាន​ប្រកាស​សាលក្រម​ឱ្យ​តំណាង​សហគមន៍ ៧នាក់ ចាញ់​ក្ដី​ពី​បទ​បរិហារ​បង្កាច់​កេរ្តិ៍ ហើយ​ដើម​បណ្ដឹង​ក្នុង​សំណុំ​រឿង​នេះ គឺ​ជា​អ្នក​កាប់​ទន្ទ្រាន​ដី​ព្រៃ​សហគមន៍​ឈ្មោះ ញឹម ស្រីនាង និង ញ៉ែម វាសនា។ រីឯ​តំណាង​សហគមន៍ បាន​ប្ដឹង​ទាស់ ទៅ​សាលាឧទ្ធរណ៍​រាជធានី​ភ្នំពេញ​រួចហើយ។

យុវជន​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច ដែល​តាមដាន​រឿង​នេះ គឺ​លោក ហុក ឡេង យល់​ថា ទង្វើ​របស់​តុលាការ ជះឥទ្ធិពល​មិន​ល្អ​ដល់ដីធ្លី និង​ព្រៃឈើ ដែល​ជា​ប្រភព​សេដ្ឋកិច្ច​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ នឹង​ហិនហោច​អស់។

លោក​ថា ពលរដ្ឋ​ដែល​លះបង់​ការពារ​ព្រៃឈើ បាក់​ទឹកចិត្ត និង​អស់​ជំនឿ​លើ​តុលាការ។

លោក ហុក ឡេង៖ «បណ្ដោយ​ឱ្យ​អ្នក​ការពារ​ទ្រព្យ​ជាតិ ដែល​ជា​ស្មារតី​រួម​របស់​យើង​ ចាញ់​ក្ដី។ ស្មារតី​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច ការពារ​សម្បត្តិ​រដ្ឋ​ចាញ់​ក្ដី ត្រូវ​ការពារ និង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ទើប​បាន​ត្រូវ»។

វិទ្យុ​អាស៊ី​សេរី​មិន​ទាន់​អាច ទាក់ទង​សុំ​ការ​បំភ្លឺ​រឿង​នេះ ពី​អ្នកនាំពាក្យ​អយ្យការ​អម​សាលា​ដំបូង​ខេត្តកំពង់ធំ លោក សាយ ណូរ៉ា បាន​នៅ​ឡើយ​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​ទី៤ មករា ដោយ​ទូរស័ព្ទ​ហៅ​ចូល​ច្រើន​ដង​តែ​គ្មាន​អ្នក​លើក។

រីឯ​ដើម​បណ្ដឹង​ក្នុង​សំណុំ​រឿង​នេះ គឺ​អ្នកស្រី ញឹម ស្រីនាង និង​លោក ញ៉ែម វាសនា ក៏​មិន​ទាន់​អាច ទាក់ទង​បាន​ដែរ នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នេះ។

ជុំវិញ​រឿង​នេះ មន្ត្រី​ពង្រឹង​សិទ្ធិ​អំណាច​សហគមន៍​មូលដ្ឋាន នៃ​សមាគម​អាដហុក លោក ប៉ែន ប៊ុណ្ណារ៍ យល់​ថា ពលរដ្ឋ​ដែល​លះបង់​ការពារ​ប្រយោជន៍​ជាតិ គួរតែ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដើម្បី​រួមគ្នា​អភិរក្ស​ធនធានធម្មជាតិ ស្រប​តាម​គោល​នយោបាយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល។

លោក​យល់​ថា ទង្វើ​របស់​តុលាការ​ នឹង​ប៉ះពាល់​ដល់​គោល​នយោបាយ​កំណែ​ទម្រង់​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ របស់​ក្រសួង​យុត្តិធម៌៖

លោក ប៉ែន ប៊ុណ្ណារ៍៖ «អំពើ​ពុករលួយ នឹង​និទ្ទណ្ឌភាព​ហ្នឹងឯង ហើយ​និទ្ទណ្ឌភាព​កើត​ចេញ​ពី​ណា គឺ​កើត​ចេញ​ពី មិន​ផ្ដន្ទាទោស អ្នកមាន​លុយ​មាន​អំណាច។ អ្នក​មាន​លុយ​មាន​អំណាច​ មិន​ចាត់​វិធានការ​អ្វី​ទាំង​អស់ កាល​ណា​បណ្ដែត​បណ្ដោយ​ឱ្យ​មាន​បទល្មើស​ព្រៃឈើ ​គឺជា​អំពើ​ពុករលួយ​ហើយ »

ព្រៃ​សហគមន៍​សាលា​ឆ្ដោ​មាន​ផ្ទៃដី​សរុប​ជាង ១ពាន់​ហិកតារ (១.០០៦) បាន​ចុះ​បញ្ជី​ជា​ព្រៃ​អភិរក្ស​ពី​ក្រសួង​កសិកម្ម កាល​ពី​ឆ្នាំ ២០០៨។ ព្រៃ​អភិរក្ស​មួយ​នេះ ឋិត​ក្នុង​ភូមិ​គគីរ​ឃុំ​សាលាវិស័យ ​ស្រុក​ប្រាសាទ​បល្ល័ង្ក ខេត្តកំពង់ធំ បាន​ទទួលរង​ការ​កាប់​ឈើ​មាន​តម្លៃ និង​ឈូស​ឆាយ​ទន្ទ្រាន​ព្រៃ​យក​ដី​អស់​ស្ទើរ​ទាំង​ស្រុង​នៅ​រយៈ​ពេល​ជិត ១០ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នេះ។

បច្ចុប្បន្ន​ដី​ព្រៃ​សហគមន៍​នេះ នៅ​សល់​ព្រៃ​របោះ​រេចរឹល​ជាង ៦០ហិកតារ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ប្រជា​សហគមន៍​កំពុង​នាំគ្នា​ថែទាំ​ក៏​កំពុង​ទទួល​រង​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ជាបន្តបន្ទាប់៕

កំណត់​ចំណាំ​ចំពោះ​អ្នក​បញ្ចូល​មតិ​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។