ក្រសួងព័ត៌មានអះអាងថា ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលនៃការពិភាក្សានៅថ្នាក់អន្តរក្រសួង បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់សេចក្ដីព្រាងបឋមកាលដើមឆ្នាំ២០១៨ កន្លងទៅ។ អ្នកជំនាញផ្នែកសារព័ត៌មានស្នើឱ្យរបបលោក ហ៊ុន សែន ពន្លឿនដំណើរការនេះ និងរក្សាទុកមតិយោបល់របស់ភាគីពាក់ព័ន្ធដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្ដីព្រាងបឋម។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងព័ត៌មានលោក មាស សុភ័ណ្ឌ អះអាងប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ក្រសួងនឹងប្រឹងប្រែងធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន ឆ្លងផុតកម្រិតអន្តរក្រសួងនៅពេលឆាប់ៗ ខាងមុខ ដើម្បីបន្តនីតិវិធីតទៅមុខទៀត។ លោកបញ្ជាក់ថា ក្រសួងមានការប្ដេជ្ញាចិត្តខ្ពស់ក្នុងការអនុម័តសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ក៏ប៉ុន្តែដោយសារក្រសួងត្រូវស្ដាប់មតិយោបល់របស់ភាគីពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត ទើបសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះត្រូវការពេលវេលាច្រើន។ លោកបន្ថែមថា ក្រសួងរំពឹងថា ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះ នឹងលេចចេញជារូបរាងនៅត្រឹមអាណត្តិទី៦ នេះ៖ «សេចក្ដី ព្រាងច្បាប់យើងនេះ មានធាតុចូលពីគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ អ៊ីចឹងហើយធ្វើឱ្យដំណើរការពិនិត្យ និងទទួលយកមតិយោបល់របស់ភាគីពាក់ព័ន្ធហ្នឹង ត្រូវការពេលវេលាយូរ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាច្របាច់បញ្ចូលមតិយោបល់របស់ភាគីពាក់ព័ន្ធហ្នឹង ឱ្យវាសមស្របអាចទទួលយកបាន និងស្របទៅតាមអ្វីដែលជាបទបញ្ញត្តិ ឬក៏នីតិវិធី ដែលបានរៀបចំ»។
ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានមាន គឺជាច្បាប់ដ៏សំខាន់មួយដែលអង្គការសង្គមស៊ីវិល ស្ថាប័នសារព័ត៌មាន និងប្រជាពលរដ្ឋទន្ទឹងរង់ចាំអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ច្បាប់នេះមានសារៈសំខាន់ដោយសារតែវាធានាឱ្យសាធារណជនគ្រប់រូបនូវសិទ្ធិ និងសេរីភាពក្នុងការទទួលបានព័ត៌មាន ដែលរដ្ឋាភិបាលមានកាតព្វកិច្ចផ្ដល់ឱ្យ។ ច្បាប់នេះចែងពីភារកិច្ចដែលស្ថាប័នសាធារណៈនានាត្រូវផ្ដល់ និងធ្វើការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានជាសាធារណៈ ដោយអនុលោមតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា និងសេចក្ដីប្រកាសជាសកលស្ដីពីសិទ្ធិមនុស្ស។
ក្រុមការងារបច្ចេកទេស ដែលមានសមាសភាពចម្រុះពីក្រសួងព័ត៌មាន អង្គការយូណេស្កូ (UNESCO) អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកជំនាញសារព័ត៌មាន បានបញ្ចប់ការតាក់តែងសេចក្ដីព្រាងបឋមនៃច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះ កាលពីចុងខែមករា ឆ្នាំ២០១៨ កន្លងទៅ។ សេចក្ដីព្រាងបឋមនៃច្បាប់នេះ មាន ៩ ជំពូក និង ៣៨ មាត្រា។
នាយកផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) លោក ណុប វី ថ្លែងថា រយៈពេលជាង ១ឆ្នាំមកនេះ សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះនៅជាប់ត្រឹមថ្នាក់អន្តរក្រសួងនៅឡើយ ហើយបើនៅតែអូសបន្លាយតទៀតនោះ វានឹងប៉ះពាល់ដល់ការងាររបស់ពលរដ្ឋដែលចង់បានព័ត៌មានសាធារណៈរបស់រដ្ឋ។ ដោយសារតែច្បាប់នេះមានសារៈសំខាន់សម្រាប់សង្គម លោកស្នើឱ្យក្រសួងព័ត៌មានពន្លឿននីតិវិធីពិភាក្សានៅកម្រិតអន្តរក្រសួងនេះឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីបន្តទៅស្ថាប័នកំពូលៗដទៃទៀត។ លោកក៏ស្នើឱ្យក្រសួងរក្សាទុកនូវខ្លឹមសារទាំងឡាយដែលជាមតិយោបល់របស់ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលផងដែរ៖ «ធ្វើយ៉ាងណារក្សានូវខ្លឹមសារដែលយើងបានព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បីធានាថា ច្បាប់សិទ្ធិទទួលព័ត៌មានហ្នឹង គឺវាមានគុណភាព មានការការពារផលប្រយោជន៍របស់សាធារណជន និងបម្រើច្រើនទៅដល់ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ»។
ច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានតម្រូវឱ្យគ្រប់ស្ថាប័នសាធារណៈត្រូវបង្កលក្ខណៈងាយស្រួល និងបើកទូលាយក្នុងការផ្ដល់ព័ត៌មានគ្រប់ប្រភេទដល់សាធារណជនតាមការស្នើសុំ ដោយគ្មានការរើសអើង តាមបែបបទដែលងាយយល់ ក្នុងពេលវេលានិងតម្លៃសមស្រប លើកលែងតែព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលស្ថិតក្នុងបទប្បញ្ញត្តិហាមឃាត់។
ច្បាប់នេះតម្រូវឱ្យមន្ត្រីទទួលបន្ទុកព័ត៌មាន ត្រូវពិនិត្យសំណើសុំព័ត៌មានឱ្យបានឆាប់បំផុត និងត្រូវឆ្លើយតបទៅអ្នកស្នើសុំវិញជាលាយលក្ខណ៍អក្សរថា មាន ឬគ្មានព័ត៌មាននោះ ឬមួយក៏ជាប្រភេទព័ត៌មានសម្ងាត់ មិនឱ្យលើសពីរយៈពេល ៥ថ្ងៃនៃថ្ងៃធ្វើការ គិតពីថ្ងៃទទួលបានសំណើសុំ។ ហើយបើមានការឯកភាពទទួលយកថ្លៃសេវាពីអ្នកស្នើសុំរួចហើយ ស្ថាប័នសាធារណៈត្រូវផ្ដល់ព័ត៌មានជូនអ្នកស្នើសុំក្នុងរយៈពេល ១៥ ថ្ងៃ។
ក្នុងករណីមន្ត្រីស្ថាប័នសាធារណៈ ឬមន្ត្រីទទួលបន្ទុកព័ត៌មាន ពុំបានបំពេញកាតព្វកិច្ចតាមបទប្បញ្ញត្តិនៃច្បាប់នេះទេ ពួកគេនឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មខាងវិន័យរដ្ឋបាល ដោយមិនទាន់គិតដល់ទោសព្រហ្មទណ្ឌដទៃទៀតឡើយ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។