ស្ត្រីតំណាងអ្នកតវ៉ាដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់ ៧នាក់ ត្រូវបានចៅក្រមសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ កាត់ទោស កាលពីថ្ងៃទី១១ ខែវិច្ឆិកា ឲ្យជាប់ឃុំ ១ឆ្នាំ និងពិន័យជាប្រាក់ក្នុងម្នាក់ៗប្រមាណ ៥០០ដុល្លារ បន្ទាប់ពីក្រុមស្ត្រីទាំងនោះ ចេញតវ៉ា ព្រោះទឹកលិចផ្ទះច្រើនថ្ងៃ ហើយគ្មានលូអាចបង្ហូរទឹកចេញ ខណៈសាលារាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ វិនិយោគតំបន់បឹងកក់ មិនបានអើពើ។ ស្ត្រីទាំងនោះ រួមមាន អ្នកស្រី ទេព វន្នី អ្នកស្រី គង់ ចន្ថា អ្នកស្រី ផាន់ ឈុនរ៉េត អ្នកស្រី ង៉ែត ឃុន កញ្ញា សុង ស្រីលាភ កញ្ញា បូ ឆវី និងស្ត្រី នង ស្រេង។
ការជាប់ឃុំរបស់ស្រីជាម្ដាយនេះ ត្រូវបានកូនៗរបស់ពួកគាត់ អះអាងថា ដោយសារចង់បានសិទ្ធិរស់នៅស្របច្បាប់ និងមានផាសុកភាព ទើបម្ដាយរបស់ពួកគេ ជាប់ឃុំ។
ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ កុមារនិងយុវជន ដែលជាកូនរបស់ស្ត្រី កំពុងជាប់ឃុំក្នុងពន្ធនាគារព្រៃស ឈរស្រែក សុំឲ្យអាជ្ញាធរ ដោះលែងម្ដាយរបស់គេ និងកាន់ពាក្យស្លោក ឲ្យមានការគោរពសិទ្ធស្ត្រីនិងកុមារ នៅមុខពន្ធនាគារព្រៃស។
និស្សិតឆ្នាំទី២ សាកលវិទ្យាល័យន័រតុន កញ្ញា សៀក ហ័ន ថ្លែងថា ម្ដាយគាត់ឈ្មោះ គង់ ចន្ថា ដែលតុលាការ កាត់ទោសឲ្យជាប់ឃុំក្នុងពន្ធនាគារព្រៃស ព្រោះគាត់តវ៉ាចង់បាន ផាសុកភាពបន្ទាប់ពីទឹកលិចផ្ទះ ព្រោះតែក្រុមហ៊ុនវិនិយោគតំបន់បឹងកក់ បូមខ្សាច់បិទលូ សម្រាប់បង្ហូរទឹកចេញ ពីបឹងកក់។ កញ្ញាអះអាងថា ពួកគាត់រងគ្រោះច្រើនសារ ដោយសារការវិនិយោគបឹងកក់ ចាប់ពី ឆ្នាំ២០០៦មក ម្ដាយនិងពួកគាត់បានការតវ៉ាដើម្បីសុំការរស់នៅស្របច្បាប់។ គាត់និងកុមារដទៃ រស់នៅភ័យខ្លាច ការបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះ បង្ខំបណ្ដេញចេញ។ ការបូមខ្សាច់នោះ ធ្វើឲ្យទឹកលិចផ្ទះ នៅពេលភ្លៀងហើយដក់យូរខែ បច្ចុប្បន្នពួកគេ រងគ្រោះរស់នៅខ្វះម្ដាយថែទាំ ព្រោះជាប់ឃុំជាលើកទី ២ បន្ទាប់ពីម្ដាយគាត់ ជាប់ឃុំលើកទី១ នៅឆ្នាំ២០១០។
កុមារីជាប្អូន អាយុ១៤ឆ្នាំ ឈ្មោះ សៀក ម៉ីលី ថ្លែងថា សកម្មភាពបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះបង្ខំបណ្ដេញចេញ ដើម្បីការដកដីប្រគល់ឲ្យក្រុមហ៊ុនវិនិយោគ បានដក់ជាប់ការភ័យខ្លាចក្នុងអារម្មណ៍របស់គេ។ បន្ទាប់មក គឺសកម្មភាព វាយបង្ក្រាបលើម្ដាយគេ និងក្រុមស្ត្រីដទៃទៀត របស់អាជ្ញាធរនិងសន្តិសុខ បានស្ថិតក្នុងការយល់សប្តិអាក្រក់ កើតមានស្ទើររាល់យប់។ កុមារីបន្តថា ពេលចេញពីសាលា សម្លឹងមើលតុអាហារ និងចង្ក្រានបាយ មិនឃើញម្ដាយ មកជួបជុំក្នុងរង្វង់គ្រួសារ រូបគេមានអារម្មណ៍ព្រាត់ប្រាស កើតមានជាថ្មីទៀត ព្រោះតែការអភិវឌ្ឍបឹងកក់មួយនេះ។
ចំណែកកុមារា និងកុមារី ជាកូនអ្នកស្រី ទេព វន្នី ឲ្យដឹងថា អត់មានម្ដាយថែទាំ ពួកគេលំបាកខ្លាំង ពេលចង់អោបម្ដាយគឺគ្មាន ព្រោះម្ដាយនៅក្នុងពន្ធនាគារ ពួកគេមិនដឹងថាម្ដាយមានកំហុសអី្វទេ។ កុមារី អ៊ូ កុងបញ្ញា អាយុ១១ឆ្នាំ សិស្សសាលាបឋមសិក្សាភ្នំដូនពេញ ឲ្យដឹងថា អ្នកស្រី ទេព វន្នី ជាម្ដាយ បានបង្រៀនគាត់ ដឹងពីច្បាប់ខ្លះៗក្នុងការរស់នៅ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ម្ដាយគាត់បង្រៀន ឲ្យចេះច្រៀងច្រើនបទ ដែលទាក់ទង សិទ្ធនៃការរស់រាន និងការតាំងលំនៅ។
ចំណែកកុមារា អ៊ូ សុវណ្ណនាគរាជ អាយុ១០ ឲ្យដឹងថា បងប្អូនគេទាំង២នាក់ រងគ្រោះច្រើនណាស់តាំងពីតូចមក ត្រូវម្ដាយទេព វន្នី និងឪពុក ពររត់គេចពីផ្ទះ ដែលខ្សាច់ហូរចូល។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន ម្ដាយនៅក្នុងពន្ធនាគារ គេមិនមាន អ្នកនៅថែទាំ គ្មានអ្នកលួងលោម ដាំបាយស្ល និងគ្មានអ្នកម្ដាយបង្រៀនមេរៀនបន្ថែមទៀត ក្រោយពីពួកគេចេញពីសាលារៀន។
តុលាការផ្ដន្ទាទោសស្ត្រី ៧រូប កាលពីថ្ងៃទី១១ ខែវិច្ឆិកា បន្ទាប់ពីក្រុមស្ត្រីទាំងនោះចេញតវ៉ារឿងទឹកលិចផ្ទះច្រើនថ្ងៃ ហើយគ្មានលូអាចបង្ហូរទឹកចេញ ខណៈអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ វិនិយោគតំបន់បឹងកក់នោះ មិនបានអើពើពីជួយបង្ហូរទឹកចេញ។
បញ្ហានេះ ជំរុញឲ្យក្រុមស្ត្រីបឹងកក់ បុរីកីឡា និងថ្មគោល ឡើងតវ៉ានៅមុខសាលារាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី១០ ខែវិច្ឆិកា ហើយត្រូវបានសមត្ថកិច្ចចាប់ឃុំខ្លួន រួចបញ្ជូនឲ្យតុលាការផ្ដន្ទាទោសភ្លាមៗ។
លោក សៀក ហេង ស្វាមីអ្នកស្រី គង់ ចន្ថា ថ្លែងថា ការតស៊ូរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ ដើម្បីរស់នៅ ស្របច្បាប់ ក្នុងតំបន់បឹងកក់ ទម្រាំបានប្លង់កម្មសិទ្ធ គឺជិត១០ឆ្នាំហើយ។ លោកថា ចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៦ ក្រុមគ្រួសារគាត់ងើបតវ៉ាដំបូង ក្រោយពីលូបូមខ្សាច់បង្វែរមកពន្លិចផ្ទះគាត់ ដើម្បីបណ្ដេញចេញ ប្រគល់ដីឲ្យក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ គាត់និងកូន៤នាក់ បោះបង់មុខរបរ ផ្អាកការរៀនសូត្រ ទៅឈរស្រែក សុំតុលាការ និងសមត្ថកិច្ច ដោះលែងប្រពន្ធនិងម្ដាយនៅឆ្នាំ២០១០ និងនៅថ្ងៃនេះ ហាក់ក្លាយទៅជាប្រវត្តិតស៊ូមួយ ដែលអាចចងក្រងឆាកជីវិត ក្រោយថ្ងៃ៧មករាបាន។
ចំណែកស្វាមី អ្នកស្រី ទេពវន្នី លោក អ៊ូ គង់ជា ឲ្យដឹងថា ដោយសារតែប្រពន្ធជាប់នៅក្នុងពន្ធនាគារ គាត់សុំព្យួរការងារមួយរយៈមើលថែទាំកូន ជំនួសម្ដាយដែលតុលាការចាប់ឃុំ ខណៈសុំតវ៉ាឲ្យសាលារាជធានីភ្នំពេញ បើកទឹកចេញពីតំបន់បឹងកក់ ព្រោះការដក់ទឹកយូរថ្ងៃ ខែ គឺប៉ះពាល់ផាសុកភាព ខ្លាចឆក់ខ្សែភ្លើង ខ្លាចសត្វមានពិសផ្សេងៗ ចឹកឬទិចជាដើម។
អ្នកនាំពាក្យសាលារាជធានីភ្នំពេញលោក ឡុង ឌីម៉ង់ ថ្លែងថា សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានលើក គម្រោងថវិកា ដើម្បីស្តានិងរៀបចំប្រព័ន្ធលូ បង្ហូរទឹកចេញពីបឹងកក់ នៅរដូវប្រាំងនេះហើយ។
អ្នកសម្រមសម្រួលនិងស៊ើបអង្កេត អង្គការលីកាដូ លោក អំ សំអាត ថ្លែងថា ប្រទេសកម្ពុជា បានផ្ដល់សច្ចាប័ន លើអនុសញ្ញាស្ដីពីសិទ្ធកុមារ នៅថ្ងៃ១៥ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩២ ហើយអនុសញ្ញានោះ បានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាថ្ងៃ២៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៩៣។ ប៉ុន្តែកុមារដែលរស់នៅក្នុងតំបន់អភិវឌ្ឍ ដូចជាបូមខ្សាច់ពន្លិច ដើម្បីឲ្យរើផ្ទះចេញ ឬបង្ខំឲ្យទទួលយក សំណងមិនសមរម្យនោះ គឺក្រុមកុមារនិងយុវជន បានរងគ្រោះច្រើនជាន់ ទាំងអារម្មណ៍ ស្មារតី ការសិក្សា និងការព្រាត់ប្រាសក្រុមគ្រួសារ។
តំណាងសហគមន៍បឹងកក់ លោក ច័ន្ទ ពុទ្ធិស័ក្តិ ថ្លែងថា កុមារនិងយុវជន ជាង២ពាន់នាក់ ជាកូនរបស់ក្រុមគ្រួសារចំនួន៧០០គ្រួសារ ក្នុងសហគមន៍បឹងកក់ ដែលរងផលប៉ះពាល់ ផាសុកភាព នៃទឹកលិច យូរខែ ខណៈទឹកភ្លៀងធ្លាក់មក គ្មានលូបង្ហូរចេញ ព្រោះតែក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ បូមខ្សាច់លុបបឹងកក់ ហើយទឹកនោះ ហៀរមកភូមិដែលនៅលើគោក ធ្វើឲ្យលិចផ្ទះ ក្លាយជាបឹងម្ដងវិញនេះ។
លោកបន្តថា អ្នកភូមិបឹងកក់ មិនទាន់បានសិទ្ធរស់នៅស្របច្បាប់ នៅសល់ជិត៦០គ្រួសារទៀត ដែលសាលារាជធានីភ្នំពេញកំពុងពិចារណាផ្ដល់កម្មសិទ្ធិ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។