គ្រូពេទ្យបានមានប្រសាសន៍ថា ជាទូទៅគេអាចបង្ការបាននូវការឆ្លងមេរោគរបេង។
ឯកសារមូលនិធិ Mayo ដើម្បីការអប់រំនិងការព្យាបាលផ្នែកវិជ្ជាពេទ្យនៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានលើកឡើងថា ជាវិធីដ៏ល្អបំផុតក្នុងការគ្រប់គ្រងត្រួតពិនិត្យរបេងនោះ គឺការរករោគវិនិច្ឆ័យហើយនិងការព្យាបាលអ្នកដែលផ្ទុកបាក់តេរីរបេងមុននឹងអាចឈានដល់កើតរបេងសកម្ម ហើយក៏ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្នកជំងឺរបេងដែលសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យផង។
ឯកសារបន្តថា នៅមានវិធានការផ្សេងៗទៀតដែរដើម្បីការពារខ្លួនឯងនិងការពារអ្នកដទៃ ដូចជារក្សាប្រព័ន្ធការពារជំងឺក្នុងខ្លួន (Immune system) ឲ្យនៅរឹងមាំល្អ ដោយការបរិភោគអាហារប្រកបដោយសុខភាព ក្នុងនោះមានពិសាបន្លែនិងផ្លែឈើ សម្រាន្តលក់ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ហាត់ប្រាណយ៉ាងតិចបាន៣០នាទីក្នុង១ថ្ងៃ ហើយហាត់ឲ្យបានច្រើនដង ច្រើនថ្ងៃក្នុង១សប្តាហ៍ ដើម្បីឲ្យប្រព័ន្ធការពារជំងឺក្នុងខ្លួននៅខ្លាំង។
ធ្វើតេស្តឲ្យបានទៀងទាត់ ។ អ្នកឯកទេសបានណែនាំថា ចំពោះអ្នកដែលងាយចម្លងយកមេរោគរបេងមកដាក់ក្នុងខ្លួន គឺត្រូវធ្វើតេស្តរបេង១ដងក្នុង១ឆ្នាំ។ អ្នកដែលងាយកើតមានជំងឺរបេងរួមមាន អ្នកផ្ទុកមេរោគអេដស៍ហើយនិងអ្នកដែលមានប្រព័ន្ធការពារមេរោគក្នុងខ្លួនចុះខ្សោយ ព្រមទាំងអ្នកដែលរស់នៅ ឬធ្វើការក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង ក្នុងមណ្ឌលចិញ្ចឹម ថែរក្សាមនុស្សចាស់ បុគ្គលិកពេទ្យ អ្នកដែលមកពីប្រទេសដែលមានអត្រាជំងឺរបេងខ្ពស់។ល។
គិតគូរអំពីការព្យាបាលបង្ការកុំឲ្យដល់ធ្ងន់ធ្ងរ ។ មានការសុំឲ្យចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការសម្រាប់មនុស្សធំ។ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើតេស្តរកឃើញថា មានឆ្លងបាក់តេរីរបេងតែមិនទាន់ដល់កម្រិតកើតរបេងនោះ វេជ្ជបណ្ឌិតប្រហែលជានឹងណែនាំឲ្យពិសាថ្នាំដើម្បីកាត់បន្ថយលទ្ធភាពគ្រោះថ្នាក់ឈានដល់កើតរបេង។
ប្រើថ្នាំឲ្យបានគ្រប់ពេញលេញគ្រប់ជ្រុងជ្រោយតាមការកំណត់ សម្រាប់ការពារខ្លួនឯងផង ការពារអ្នកដទៃផងកុំឲ្យឆ្លងរបេង។ពេលណាដែលអ្នកជំងឺឈប់ព្យាបាលមុនកាលកំណត់ ឫលេបថ្នាំរំលងពេលនោះ គឺបាក់តេរីអាចមានលទ្ធភាពបង្កបំប្លែងឲ្យអាចរស់បានបន្ទាប់ពីទប់ទល់ថ្នាំរបេងកម្រិតខ្លាំង។ ជាលទ្ធផលគឺកើតជាក្រុមបាក់តេរីស៊ាំថ្នាំ ហើយអ្នកជំងឺរបេងស៊ាំថ្នាំអាចឈានដល់ស្លាប់ ឬក៏ពិបាកព្យាបាល។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៅ តាន់អ៊ាង នាយកមជ្ឈមណ្ឌលជាតិកម្ចាត់រោគរបេងនិងហង់សិននៃក្រសួងសុខាភិបាលមានប្រសាសន៍ថា ការព្យាបាលរបេងដោយប្រើដូតស៍និងពង្រីកសេវាព្យាបាលដោយដូតស៍ទៅដល់សហគមន៍ជាវិធានការសំខាន់។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៅ តាន់អ៊ាង មានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ៖ «ខ្ញុំបានបញ្ជាក់ហើយ នៅកម្ពុជាយើងចាប់ពីឆ្នាំ២០០១ រហូតដល់២០០៤-២០០៥ហ្នឹង គឺយើងបានធ្វើការពង្រីកសេវាដូតស៍បានទៅដល់គ្រប់មណ្ឌលសុខភាពហើយ។ នេះជាវិធានការមួយដែលកម្មវិធីជាតិកម្ចាត់ជំងឺរបេងរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលហ្នឹងបាននិងកំពុងពង្រីក ក៏ដូចជារក្សាវត្តមានសេវាទាំងអស់ហ្នឹង។ យើងមិនត្រឹមថា ពង្រីកសេវាជំងឺរបេងដល់មណ្ឌលសុខភាពទេ បច្ចុប្បន្នយើងមានសេវារបេងរហូតដល់ថ្នាក់សហគមន៍ទៀត យើងហៅថា ដូតស៍សហគមន៍។ រាល់ថ្ងៃនេះយើងគ្របដណ្តប់សេវាសហគមន៍។ នៅចុងឆ្នាំ២០០៨ យើងមានប្រមាណជា៥១០មណ្ឌលសុខភាព តែមកដល់បច្ចុប្បន្នយើងមានប្រមាណ៦០០មណ្ឌលសុខភាពជាង ហើយត្រូវជា ៦៤ %នៃមជ្ឈមណ្ឌលសុខភាពទាំងអស់ទូទាំងប្រទេស។ យើងនឹងមានផែនការពង្រីកឲ្យដល់យ៉ាងតិច៨០ % នៅចុងឆ្នាំ២០១០ ព្រោះថា សេវាដូតស៍សហគមន៍នេះមានអត្ថប្រយោជន៍ណាស់។ យើងឲ្យអ្នកសមាជិកសហគមន៍ បុគ្គលិកស្ម័គ្រចិត្តតាមសហគមន៍ចូលរួមក្នុងការត្រួតពិនិត្យជំងឺរបេងហើយឃើញថា មានប្រសិទ្ធភាពណាស់»។
ជាមួយនេះមានការប្រយុទ្ធនឹងរបេងអេដស៍ ប្រយុទ្ធរបេងស៊ាំថ្នាំ ប្រយុទ្ធរបេងកុមារជាដើមផង។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៅ តាន់អ៊ាង បានឲ្យដឹងបន្តដូច្នេះថា ៖ «យើងចាប់ផ្តើមពង្រីកការងារមួយចំនួនទៀត ដូចជាការងារប្រយុទ្ធជំងឺរបេងអេដស៍ ការងារប្រយុទ្ធជំងឺរបេងស៊ាំថ្នាំ ហើយនិងមានការងារពិសេសៗមួយចំនួន។ ខ្ញុំបញ្ជាក់ហើយការប្រយុទ្ធជំងឺរបេងអេដស៍ ព្រោះនៅកម្ពុជាយើង អត្រាអេដស៍ខ្ពស់គួរសមដែរក្នុងតំបន់ យើងមិនខ្ពស់ដូចជានៅតំបន់់អាហ្វ្រិកទេ ប៉ុន្តែនៅតំបន់អាស៊ីយើងនេះ យើងមានខ្ពស់ជាងគេ ហើយក៏យើងពង្រីកសេវារបេងកុមារជាដើម។ លទ្ធផលគឺយើងឃើញថា អត្រាឆ្លង អត្រាកើតជំងឺរបេង ក៏ដូចជាអត្រាស្លាប់ដោយរបេង មានការថយចុះបន្តបន្ទាប់»។
បន្ថែមពីនេះមានកិច្ចសហការរវាងសេវារដ្ឋនិងសេវាឯកជនផងដែរ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត បានឲ្យដឹងទៀតថា ៖ «ការងារសំខាន់មួយទៀតគឺ ការងារពាក់ព័ន្ធនឹងការចាប់ដៃគ្នា ការសហការគ្នារវាងសេវារដ្ឋនិងឯកជន។ យើងបានចាប់ផ្តើមចេញដំណើរសហការគ្នារវាងសេវារដ្ឋនិងឯកជន គ្លីនិកឯកជនឬឱសថស្ថានឯកជនជាដើម ជាមួយកម្មវិធីជាតិកម្ចាត់ជំងឺរបេងចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៥។ បច្ចុប្បន្ននេះសេវារដ្ឋនិងឯកជនរួមគ្នានេះ គឺយើងមានវត្តមាននៅក្នុងខេត្តចំនួន១១នៅក្នុងស្រុកប្រតិបត្តិចំនួន៣៨។ មែនទែនទៅយើងអាចនិយាយបានថា យើងមាន៥០% នៅទូទាំងប្រទេស ហើយដែលជាលទ្ធផលមួយដ៏ជាទីគាប់ចិត្ត»។
ដើម្បីរក្សាគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិកុំឲ្យឈឺបើសិនជាអ្នកជាអ្នករបេងសកម្ម នោះវិញគឺ ៖ «វិធានការការពារជំងឺរបេងនេះគឺមាន២-៣ចំណុចសំខាន់។ ប៉ុន្តែចំណុចសំខាន់ដែលសម្រាប់ការពារមេរោគរបេងកុំឲ្យឆ្លងទៅអ្នកដទៃនោះ គឺការធ្វើយ៉ាងណាឲ្យឆាប់ទទួលការព្យាបាល ព្រោះថា ការដែលរកឃើញអ្នកជំងឺរបេង ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរកឃើញជំងឺរបេងទាន់ពេល ហើយដាក់ឲ្យព្យាបាលនេះ ហើយព្យាបាលគាត់ជាដាច់ នេះជាប្រការមួយដែលធ្វើឲ្យគាត់ហ្នឹងលែងចម្លងទៅអ្នកដទៃទៀត លែងចម្លងទៅសមាជិកក្នុងគ្រួសារ លែងចម្លងទៅសមាជិកក្នុងសហគមន៍។ ដូច្នេះវិធានការដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុតក្នុងការការពារជំងឺរបេង គឺការព្យាបាលជំងឺរបេង ផ្តល់ការព្យាបាលជំងឺរបេងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ។ លើសពីនេះទៀត ក៏មានវិធានការមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើកុំឲ្យមេរោគរបេងឆ្លងទៅអ្នកដទៃផងដែរ មានជាអាទិដូចជា ការដែលឲ្យអ្នកជំងឺ ឬអ្នកក្អកហ្នឹងគាត់ពាក់ម៉ាស់ ឬក៏ខ្ទប់មាត់ច្រមុះដោយមានកន្សែងដៃអីជាដើមនេះ ក៏អាចជួយផងដែរក្នុងការកុំឲ្យឆ្លងទៅអ្នកដទៃ»។
ជាមួយនេះត្រូវមានអនាម័យផ្ទះសម្បែងថែមទៀត ៖ « វិធានការមួយចំនួនមានដូចជា អនាម័យផ្ទះសម្បែងឲ្យបានស្អាត ផ្ទះសម្បែងហ្នឹងបើកទ្វារចំហបង្អួចឲ្យបានធំទូលាយ ដើម្បីទី១ឲ្យខ្យល់ចេញចូលបានល្អ ទី២ឲ្យពន្លឺថ្ងៃចូល។ ខ្ញុំសូមបញ្ចាក់ថា មេរោគរបេងនេះ មេរោគបេកានេះ គឺងាយទៅរកការងាប់ណាស់ បើសិនជាទទួលកាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ហើយមេរោគរបេងនេះ វានៅអណ្តែតក្នុងខ្យល់។ បើសិនជាយើងបើកទ្វារចំហបង្អួចធំៗទៅ ខ្យល់នឹងផាត់ចេញទៅបាត់ ហើយវិធានការមួយទៀត ដើម្បីពិសេសបំផុតការពារកុំឲ្យជំងឺរបេងហ្នឹងមានការកើតធ្ងន់ធ្ងរ គឺការចាក់ថ្នាំបង្ការBCG។ ព្រោះថា ទារកដែលទើបនឹងកើតហ្នឹងតម្រូវឲ្យចាក់ថ្នាំបង្ការបេ.សេ.ហ្សេ ដើម្បីកុំឲ្យមានការកើតជំងឺរបេងធ្ងន់។ ព្រោះថា ជំងឺរបេង ខ្ញុំបញ្ជាក់ខាងដើមហើយ ភាគច្រើនមិនជាធ្ងន់ទេ ប៉ុន្តែមានភាគតិចណានោះក៏មានធ្ងន់ ហើយជំងឺរបេងដែលធ្ងន់បំផុត គឺមានជំងឺរបេងរលាកស្រោមខួរ ជំងឺរបេងដែលថា វិវត្តន៍យូរហ្នឹងក៏ធ្ងន់ដែរ។ អ៊ីចឹងទេ ពិសេសបំផុតចំពោះកុមារតូចៗ កុមារហ្នឹងនៅពេលដែលទទួលថ្នាំបង្ការជំងឺរបេងហ្នឹងគាត់អាចចៀសផុតពីការដែលកើតជំងឺរបេងធ្ងន់ធ្ងរ»។
ការណែនាំបានបន្ថែមថា បើសិនជាអាចធ្វើបាននោះ គឺអ្នកជំងឺត្រូវនៅផ្ទះ កុំទៅធ្វើការ ឬកុំទៅសាលារៀន ឬមិនត្រូវសម្រាន្តក្នុងបន្ទប់រួមជាមួយអ្នកផ្សេងក្នុងរយៈពេល២-៣សប្តាហ៍ដំបូងនៃការព្យាបាលរបេងសកម្ម៕