ប្រជាកសិករនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ត្អូញត្អែរពីបញ្ហាគ្មានទឹកធ្វើស្រែប្រាំង។ ការត្អូញត្អែរនេះកើតឡើងបន្ទាប់ពីស្រូវប្រាំងរាប់ពាន់ហិកតារ នៅឃុំមួយចំនួន ក្នុងស្រុកមង្គលបូរី កំពុងប្រឈមការខូចខាតដោយសារគ្រោះរាំងស្ងួតជាងមួយខែនេះ ។ សង្គមស៊ីវិល យល់ឃើញថា កសិករអាចប្រឈមជីវភាពលំបាកក្រោយពីជួបគ្រោះរាំងស្ងួត ងាប់ស្រូវ និងកាន់តែជំពាក់បំណុលគេច្រើន។
ប្រជាកសិករនៅស្រុកមង្គលបុរី ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ សោកស្តាយចំពោះស្រូវប្រាំងរបស់ពួកគាត់ ជួបគ្រោះរាំងស្ងួត បណ្តាលឱ្យស្រូវងាប់រាប់ពាន់ហិតតារ។
ប្រជាកសិករនៅឃុំសឿ លោកស្រី ចក់ ម៉ៅ ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ថ្ងៃ៣០ មិថុនានេះថា ស្រូវប្រាំងខ្ទង់ពាន់ហិកតារ នៅឃុំសឿ និងឃុំផ្សេងទៀត នៃស្រុកមង្គលបូរី កំពុងក្រៀមស្វិត ដោយសារគ្មានភ្លៀងធ្លាក់ និងគ្មានប្រព័ន្ធទឹកសម្រាប់ស្រោចរយៈពេលជាង ១ខែមកហើយ ។ កសិកររូបនេះ លើកឡើងថា គ្រួសារលោកស្រីបានធ្វើស្រែប្រាំង៦ហិកតារ ប៉ុន្តែពេលនេះស្រូវប្រាំងរបស់ពួកគាត់ ប្រឈមការខូចខាតទាំងស្រុង ប្រសិនបើគ្មានភ្លៀងធ្លាក់ និងគ្មានប្រព័ន្ធទឹកបញ្ចូលស្រែទៀតនោះ ។ លោកស្រីបន្តថា ឆ្នាំនេះគ្រួសាររបស់លោកស្រី និងអ្នកភូមិនឹងជួបការលំបាកខ្លាំង ព្រោះស្រូវខូចខាតច្រើន ទំនិញក៏ថ្លៃទៀត ហើយអាចមានសមាជិកគ្រួសារ និងអ្នកភូមិធ្វើចំណាកស្រុកកាន់តែច្រើនទៀត៖ «រាំងទាំងអស់តែគ្នា ប៉ុន្តែខាងនេះរាំងខ្លាំងជាងគេទៀត បើខាងឯណោះអីរាងគ្រាន់ បើសឿ ចំណោមអត់ភ្លៀងសោះ ឡើងងាប់អស់ហើយស្រូវ វាលលិចអស់ហើយ បើនៅមាត់ព្រែកគ្រាន់ គេបានទឹក ។ ភូមិនេះងាប់អស់ហើយ ឯនេះអត់មានទឹកមកដល់ផង ពុងនាំគ្នាសែនស្អីទេ ពុងសែនពុងអីឯវត្ត ឡើងក្បាលជ្រូកក្បាលអីហ្នឹង ពុងទៅកាច់បាយសី កាច់អីសុំទឹកភ្លៀង ។ ព្រួសពីដើមមកវាភ្លៀងដល់ពេលវារាំងពីមកចង់១ខែ ២ខែហើយ ។ វាលឯកើត អូរសឿអីងាប់អស់ហើយ ដល់ពេលដែរ អាវាលឯលិចក៏ងាប់ ជំនីកក៏ងាប់ អាវាលខ្ទមបាក់ហើយនិងអាជួរថ្នល់ថ្មីក៏ងាប់ទាំងអស់គ្មានរស់ទេ»។
លោកស្រី ចក់ ម៉ៅ អំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាល និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ រកដំណោះស្រាយ ជួយដល់លោកស្រី និងប្រជាកសិករស្រុកមង្គលបុរីពីបញ្ហានេះ។
ចំណែកប្រជាកសិករម្នាក់ទៀតសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ បានប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ស្រុកមង្គលបុរីរាំងស្ងួតខ្លាំង ស្រូវស្លោក អាចនិងប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ ។ លោកបញ្ជាក់ថា ឆ្នាំនេះលោកនឹងខាត់បង់ច្រើន ព្រោះធ្វើស្រូវប្រាំងដីខ្លួនឯង ៣ហិកតារ ហើយជួលស្រែគេ ២០ហិកតារទៀត ប៉ុន្តែលោកគ្មានទឹកសំរាប់ធ្វើស្រែប្រាំងឡើយ៖ «ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រយើងមានដែរ ប៉ុន្តែយើងអត់មានអាប្រព័ន្ធទឹកស្តុក អ៊ីចឹងអត់មានអាប្រព័ន្ធទឹកស្តុក ។ ប្រព័ន្ធអ៊ីចឹងកាលណាទឹកភ្លៀងពីលើមេឃមិនមានមក ទឹកក៏វាអត់មានជំនន់ពីក្បាលស្ទឹងទេ អ៊ីចឹងធ្វើឱ្យវាអត់មានទឹកបូមទេ ។ កាលណាភ្លៀងជ្រុំទៅទឹកជំនន់ពីលើមក ពីខាងប៉ៃលិន ខាងណោះគេថា ដើមទឹក ដល់ពេលទឹកមក វាមកតាមប្រឡាយប្រព័ន្ធហ្នឹង ឱ្យយើងបូមតាមប្រឡាយហ្នឹង មេឃអត់រាំង ដល់ពេលប្រព័ន្ធទឹកអត់មាន អត់មានទឹកបូមទេ ។ បាទៗៗ នៅប្រទេសថៃគេ នៅប្រទេសគេមានអាងស្តុកទឹករាប់រយរាប់ពាន់កន្លែងអ៊ីចឹងទៅ គេអាចទម្លាក់ ឱ្យនៅពេលគេរាំងអ៊ីចឹង គេទម្លាក់អាទឹកគេស្តុក ទម្លាក់មកតាមប្រព័ន្ធប្រេងអ៊ីចឹងទៅ យើងបានទឹកហ្នឹងឯងបូមដាក់ស្រែនៅខាងថៃ ។ តែស្រុកខ្មែរយើង វាអត់មានទេ»។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទង ប្រធានមន្ទីរកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ និងប្រធានមន្ទីរធនធានទឹក និងឧត្តុនិយមខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានទេ ដោយទូរសព្ទចូលតែមិនមានអ្នកទទួល ។ ប៉ុន្តែអភិបាលស្រុកមង្គលបូរី លោក រ័ត្ន ដាស៊ីណង់ ប្រាប់វិទ្យុវីអូឌីថា ស្រូវប្រាំងរបស់កសិករពិតជាក្រៀមស្វិតដោយសារគ្រោះរាំងស្ងួតមែន ប៉ុន្តែលោកមិនទាន់ទទួលរបាយការណ៍ជាក់លាក់នូវចំនួនស្រូវដែលប្រឈមការខូចខាត ថាមានប៉ុន្មានហិកតារនៅឡើយទេ ។ លោកអះអាងថា វាមានការពិបាកក្នុងការជួយដោះស្រាយ ព្រោះទឹកស្ទឹងនៅជិតតំបន់ស្រែប្រាំង ក៏រីងស្ងួតដែរ ។
ទោះជាយ៉ាងណាប្រជាពលរដ្ឋ និងសង្គមស៊ីវិលយល់ឃើញថា រដ្ឋាភិបាលគួរជួយសម្រួល និងធ្វើផែនការ ច្បាស់លាស់ជាមុន ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមនានាពីគ្រោះរាំងស្ងួត មិនមែន មានបញ្ហាទើប ចុះស្រង់ស្ថិតិឡើយ។
ជុំវិញរឿងនេះ ប្រធានសមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា លោក ថេង សាវឿន យល់ឃើញថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ ហើយប្រជាពលរដ្ឋជាកសិករ ត្រូវស្វែងរកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីអាជ្ញាធរដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ។ លោកបន្តថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវត្រៀមវិធានការសម្រាប់ដំណោះស្រាយរយៈពេលវែង ដោយត្រូវរៀបចំគោលនយោបាយទឹក ឬប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រគ្រប់តំបន់ដែលប្រជាកសិករធ្វើកសិកម្ម និងផ្តល់ឥណទានដល់កសិករក្នុងអត្រាការប្រាក់ទាប ហើយផ្តល់ពូជដល់ប្រជាកសិករដោយឥតគិតថ្លៃ៖ «ខ្ញុំមើលឃើញថា នៅពេលដែលមានបញ្ហាកើតឡើង ទាំងកង្វះខាតទឹក ទឹកជំនន់ បញ្ហាកង្វះទីផ្សារ ឬក៏ពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗទៀត ។ អភិបាលកិច្ចដែលត្រូវទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ហ្នឹងគឺថា អាជ្ញាធរនៅក្នុងកម្រិតថ្នាក់ខេត្ត ថ្នាក់មូលដ្ឋាន ថ្នាក់ឃុំហ្នឹងហើយ ដែលគាត់ត្រូវដើរតួនាទី ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ហើយយើងជំរុញឱ្យប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់ហ្នឹង ត្រូវតែទាក់ទង ក៏ដូចជាស្នើសុំកិច្ចអន្តរាគមពីអាជ្ញាធរទាំងអស់ហ្នឹង ព្រោះគាត់ត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ ហើយមាន ត្រូវតែមានទំនួលខុសត្រូវបែបអភិបាលកិច្ច ទៅលើការដោះស្រាយបញ្ហាវិស័យកសិកម្ម វិស័យទៅលើប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ វិស័យទៅលើការអភិវឌ្ឍន៍មូលដ្ឋានរបស់ពួកគាត់ ហើយពិសេស គឺការដោះស្រាយបញ្ហា»។
សង្គមស៊ីវិល យល់ឃើញថា រដ្ឋាភិបាលគួរមានផែនការទប់ស្កាត់បញ្ហាផ្សេងៗមុនពេលបញ្ហាមកដល់ ទើបរៀបចំការងារជួយសង្គ្រោះពលរដ្ឋទាន់ពេលវេលា ។ សម្រាប់ពលរដ្ឋវិញ ពួកគាត់ក៏ចង់ឃើញអាជ្ញាធររដ្ឋ ទាំងថ្នាក់មូលដ្ឋាន និងថ្នាក់ជាតិ រិះរកវិធីជួយពួកគាត់ជាបន្ទាន់ដែរ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។