ស្រូវ​ប្រាំង​របស់​​កសិករ​​​នៅ​​​តាម​ខេត្ត​ជាប់​បឹង​ទន្លេ​សាប​ភាគ​ច្រើន​​ ប្រឈម​ខូចខាត​ដោយ​សារ​ខ្វះ​ទឹក

ស្រូវ​ប្រាំង​របស់​ប្រជា​កសិករ​​​នៅ​​​តាម​ខេត្ត​​​​មួយ​ចំនួន​​ប្រឈម​​ខូចខាត​ ដោយ​សារ​គ្មាន​ទឹក​ ដើម្បី​ស្រោចស្រព​​​​​បាន​គ្រប់គ្រាន់។ មន្ត្រី​សង្គម​ស៊ីវិល​ថា​ ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​នេះ អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ​ ហាក់​ គ្មាន​ឆន្ទៈ​ពិត​ប្រាកដ​ ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​ ជូន​​កសិករ​​ឱ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​នោះ​ទេ។

នៅ​ពេល​​រដូវ​ប្រាំង​ម្ដង​ៗ​ ​​កសិករ​ភាគ​ច្រើន​​​​ នៅ​តាម​ខេត្ត​​មួយ​ចំនួន​ ​ដូច​ជា​ខេត្ត​បន្ទាយ​មានជ័យ បាត់ដំបង និង​ពោធិ៍សាត់ ជាដើម​ ​ពួក​គាត់​ហាក់​មមាញឹក​​​​​ប្រឹង​ប្រែង​ ធ្វើ​​​​ស្រូវ​ប្រាំង​ ទាំង​​ត្រដាបត្រដួស ដើម្បី​​បាន​ថវិកា​ខ្លះ​​ ដោះស្រាយ​ជីវភាព​​​គ្រួសារ។ ​ប៉ុន្តែ ​របរ​ធ្វើស្រែ​ប្រាំង​ ​នេះ​ តែងតែ​ជួប​បញ្ហា​ជា​ច្រើន ​ជា​ពិសេស បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​ស្រោចស្រព​ដំណាំ​ស្រូវ​ ពុំ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់។​កសិករ​ ​ថា ​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់​លើ​វិស័យ​កសិកម្ម​​​ជា​រឿង​ដដែល ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​ពុំ​អើពើ​ដោះស្រាយ​ជូន​ប្រជាកសិករ​ឱ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើយ។​​​

កសិករ​រស់​នៅ​ឃុំ​ចំណោម​ ស្រុក​មង្គលបុរី ខេត្ត​បន្ទាយមានជ័យ លោក មិន រ៉ា ប្រាប់​វិទ្យុ​ អាស៊ីសេរី​ថា​​​ ឆ្នាំ​នេះ​​​ លោក​ធ្វើ​ស្រូវ​ប្រាំង​​ចំនួន​១០​ហិកតារ​​​​​​ ហើយ​ ​ថ្មី​ៗ​នេះ ​លោក​ទើប​តែ​​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​​​ស្រូវ​ប្រាំង រដូវ​កាល​​​ទី២​​ ប៉ុន្តែ បែរ​ជា​​ជួប​បញ្ហា​រីង​ស្ងួត​ពុំ​មាន​ទឹក​ស្រោចស្រព​​ គ្រប់គ្រាន់​​​ ជិត​​​កន្លះ​ខែ​មក​ហើយ។ លោក​បន្ត​ថា ប្រជា​កសិករ​រាប់​រយ​នាក់ ​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​ចំណោម និង​​ឃុំ​សឿង ​កំពុង​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ​ខ្លាំង​ពី​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​នេះ ព្រោះ​ថា ស្រូវ​ប្រាំង​របស់​កសិករ​រាប់​ពាន់​ហិកតារ​ ​​ប្រឈម​​​​នឹង​ខូចខាត ​ស្ទើរ​​តែ​​ទាំង​ស្រុង​ បើ​​​ពុំ​មាន​ទឹក​​សង្គ្រោះ​​​ បាន​ទាន់​ពេល​វេលា។

លោក មិន រ៉ា៖«ខាង​ខ្ញុំ​នេះ​ អស់​ទឹក​អា​លីង​ ដល់​ស្ទឹង​មង្គល​បុរី​ទៀត។ សព្វ​ថ្ងៃ​ អស់​ទាំង​ទឹក​ស្ទឹង​ទៀត រក​តែ​ទឹក​ប្រើប្រាស់​មិន​ចង់បាន ​មែន​តែ​ទឹក​តាម​ស្រះ​រៀង​ៗ​ខ្លួន និង​ប្រើ​ទឹក​ស្អាត​ខ្លះ»។

ប្រជា​​កសិករ​ភាគ​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​​ឃុំ​សឿ និង​ឃុំ​ចំណោម​​ជាដើម​ ពួក​គាត់​​ធ្វើ​កសិកម្ម​ពឹង​អាស្រ័យ​លើ​ទឹក​បឹង​ និង​​ទឹក​ត្រពាំង​​ដែល​បាន​បន្សល់ទុក​ ​តាំង​ពី​​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម​ រួម​នឹង​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ពី​​ស្ទឹង​មង្គលបុរី​​ ដែល​ហូរ​ចេញ​ពី​បឹង​ទន្លេ​សាប ភ្ជាប់​​តាម​​ដង​ស្ទឹង​សិរីសោភ័ណ​ ក៏​ប៉ុន្តែ ​ទឹក​ស្ទឹង​ទាំង​នោះ ពុំ​​គ្រប់គ្រាន់​​​​សម្រាប់​កសិករ​​ធ្វើ​កសិកម្ម​ នោះ​ទេ​ អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ ​ឆ្នាំ​មក​នេះ។

បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​នេះ លោក មិន រ៉ា ឱ្យ​ដឹង​ថា ដោយ​សារ​តែ​​ខ្វះ​​​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ ​​​​​ ​ដើម្បី​ស្តុក​ទឹក​ទុក​​ឱ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ​​​ កាល​ពី​រដូវ​​វស្សា។ លោក​បន្ត​ថា នៅ​​ពេល​ រដូវ​វស្សា​ម្ដង​ៗ​​ តែងតែ​​មាន​ទឹក​ជន់​​ហូរ​​ចោល ​ប៉ុន្តែ​ ​គ្មាន​ប្រព័ន្ធ​ស្តុក​ទឹក​ ​ឱ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​​​​នោះ​ឡើយ​​​។​​លោក​​ថា​ ប្រសិន​បើ​អាជ្ញាធរ ​បង្កើន​​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​ឱ្យ​បាន​ច្រើន និង​​​មាន​ស្តង់ដារ​​ល្អ​ ​កសិករ​នឹង​លែង​បារម្ភ ​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់​ទៀត​​ហើយ។

បន្ថែម​ពី​នោះ​ ទឹក​ស្ទឹង​មង្គលបុរី​នេះ​ ​មាន​ប្រជា​កសិករ​រាប់ពាន់​នាក់ នៅ​​ស្រុក​ថ្មគោល និង​ស្រុក​បវេល ខេត្ត​បាត់ដំបង ក៏​ពួក​គាត់​​បាន​ប្រើប្រាស់​សម្រាប់​ធ្វើ​ស្រូវ​ប្រាំង​ដែរ។ គិត​ត្រឹម​ខែ​ធ្នូ​ នេះ​ទឹក​ស្ទឹង​មង្គលបុរី​ កាន់តែ​រីងស្ងួត ហើយ​​ស្រូវ​ប្រជា​កសិករ​ រាប់​ពាន់​ហិកតារ​​ ដែល​ទើបតែ​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ និង​ ខ្លះ​ទៀត​​​ជិត​នឹង​​ ប្រមូល​ផល​ហើយ​នោះ កំពុង​តែ​ប្រឈម​​ការ​ខូច​​​ខាត​​ ​​ចន្លោះ​ពី​៥០% ទៅ​៧០%​ ដោយ​សារ​តែ​​គ្មាន​មាន​ទឹក​ស្រោចស្រព​បាន​ដិតដល់។

កសិករ​ម្នាក់ទៀត​​ នៅ​ស្រុក​ថ្មគោល ខេត្ត​បាត់ដំបង លោក ហ៊ុន មាស លើក​​ថា ​នៅ​តំបន់​របស់​លោក​ក៏​គ្មាន​​​ទឹក​សម្រាប់​ស្រោចស្រព​ស្រូវ​នៅ​រដូវ​ប្រាំង​ ​ឆ្នាំ​នេះ​ដែរ។ លោក​ថា កសិករ​​ភាគច្រើន​ ធ្វើ​ស្រូវ​ប្រាំង​ពឹង​លើ​ទឹក​ស្ទឹង​មង្គល​បុរី ​ប៉ុន្តែ ​​ថ្មី​ៗ​នេះ ទឹក​ស្ទឹង​រីងស្ងួត ហើយ​អាជ្ញាធរ​បាន​ ​ហាម​ពលរដ្ឋ​មិន​ឱ្យ​ប្រើប្រាស់​ទឹក​ស្ទឹង​​​ សម្រាប់​បង្កបង្កើន​ផល​ស្រូវ​​ទៀត​នោះ​ទេ​ ព្រោះ​ខ្លាច​​​អស់​​ទឹក​ សម្រាប់​ប្រើ​ប្រាស់​ជីវភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ។ ករណី​នេះ​ លោក​ថា​ ​​កសិករ​​​ ​កំពុង​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ​ ដេក​​មិន​លក់ ព្រោះ​​មិន​ដឹង​ថា​ បាន​ទឹក​ឯណា​ ​មក​ស្រោចស្រព​​ស្រូវ​របស់​ពួក​គាត់​​ទៀត​​នោះ​ឡើយ។

លោក ហ៊ុន មាស៖«នៅ​ស្រុក​ថ្មគោល ភូមិ​បឹង​ព្រីង​នេះ​ គឺ​ប្រភព​ទឹក​យក​ពី​ទឹក​ស្ទឹង​មង្គល​បុរី​នេះ​ទាំង​អស់ ត្រូវ​ប្រើ​ទឹក​ស្ទឹង​ ដល់​ពេល​ប្រឡាយ​នេះ​វា​រាក់ វា​បទ​បែន​ច្រើន​ទៅ វា​ហូរ​យឺត​ អ៊ីចឹង​ទៅ វា​អត់​គ្រប់»។

ទាក់ទិន​រឿង​នេះ​ មន្ទីរ​ធនធាន​ទឹក​ និង​ឧតុនិយម ខេត្ត​បាត់ដំបង បាន​ចេញ​សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី៣០​ ខែ​ធ្នូ​ ថា​ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​ទី១ ​ខែ​មករា​នេះ ទឹក​ស្ទឹង​មង្គល​បុរី​លែង​បើក​​ឱ្យ​​​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ ​​ដែល​ រស់​នៅ​ស្រុក​ថ្មគោល​ និង​ស្រុក​បវេល​ ប្រើប្រាស់​សម្រាប់​ស្រោច​ស្រព​ដំណាំស្រូវ​ទៀតហើយ ​ដោយ​សារ​តែ​ទឹក​ស្ទឹង​​នៅ​សល់​​តិច​តូច​ គឺ​ទុក​ សម្រាប់​តែ​ប្រើ​ប្រាស់​​ក្នុង​ជីវភាព​ប្រចាំថ្ងៃ ​និង​ស្រោចស្រព​ដំណាំ​​​​ ក្រៅ​ពី​ស្រូវ​​ប៉ុណ្ណោះ។ អាជ្ញាធរ​បញ្ជាក់​ថា​ បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​​នេះ​ ដោយ​សារ​តែ​ការ​បម្រែបម្រួល​សីតុណ្ហភាព ​លើ​ផ្ទៃ​​សមុទ្រ​ប៉ាស៊ីហ្វិក ភាគ​ខាង​​លិច​ និង​មហា​សមុទ្រ​ឥណ្ឌា ដែល​បាន​ជះឥទ្ធិពល ​ដល់​កម្ពុជា​ ​ធ្វើ​​ឱ្យ​ទឹក​នៅ​រដូវ​ប្រាំង​​ឆ្នាំ​នេះ​ ​ខ្វះខាត​ និង​មាន​បញ្ហា​ហួតហែង​លឿន​រហ័ស។

រីឯ​កសិករ​នៅ​ស្រុក​បវេល ភាគច្រើន​បាន​អះអាង​​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ថា​ បើ​​អាជ្ញាធរ​ហាម​មិន​ឱ្យ​ពលរដ្ឋ​ប្រើប្រាស់​ទឹក​ស្ទឹង​មង្គល​បុរី​បន្ត​ទៀត ​គឺ​ស្មើ​នឹង​ដំណាំស្រូវ​ពួកគាត់ ត្រូវ​បាន​ទុក​ចោល​ឱ្យ​ងាប់​ទាំង​ស្រុង ព្រោះ​​​​គ្មាន​​​ទឹក​ស្រោចស្រព​​​​​​នោះ​ឡើយ។ បញ្ហា​រីង​ស្ងួត​នេះ ​ធ្វើ​ឱ្យ​ពលរដ្ឋ​​ ពិបាក​​ចិត្ត​​​ ព្រោះ​ថា ថវិកា​ ទាំង​អស់​ដែល​យក​មក​ធ្វើ​ស្រែ​នេះ​ សុទ្ធ​សឹង​តែ​ខ្ចី​បុល​ពី​ធនាគារ។

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ពុំ​អាច​ទាក់​ទង​ អនុ​ប្រធាន​មន្ទីរ​ ​កសិកម្ម​​រុក្ខាប្រមាញ់ និង​នេសាទ ខេត្ត​បាត់ដំបង​ ​លោក លោក ខៃ សុដា និង​ អភិបាល​ខេត្ត​បាត់ដំបង លោក សុខ លូ ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​ ​ជុំវិញ​​រឿង​នេះ​បាន​ទេ​ នៅ​ថ្ងៃ​ទី៣១ ខែ​ធ្នូ ដោយ​ហៅ​ទូរស័ព្ទ​ចូល​​តែ​គ្មាន​អ្នក​ទទួល។

ស្រដៀង​គ្នា​នេះ ពលរដ្ឋ​រស់​​​នៅ​ស្រុក​បាកាន ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់ ​ លោក ណាត់ ពៅ ឯណេះ​វិញ ក៏​ជួប​​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​ សម្រាប់​ស្រោច​ស្រព​ដំណាំ​ស្រូវ​ប្រាំង​របស់​លោក​​ដែរ​​​​នៅ​​ឆ្នាំ​នេះ។ លោក​ថា​ ​ស្រូវ​របស់​កសិករ​រាប់​រយ​​ហិកតារ​ ​ដែល​ពឹង​អាស្រ័យ​លើ​​ប្រព័ន្ធ​​ធារាសាស្ត្រ​ដំណាក់​អំពិល​ ឬ​ទឹក​ស្ទឹង​ពោធិ៍សាត់ ឥឡូវនេះ​​នៅ​អាច​មាន​ទឹក​​​​ខ្លះ​​​សម្រាប់​ធ្វើ​កសិកម្ម​ ប៉ុន្តែ​លោក​ថា យ៉ាង​យូរ​មួយ​ខែ​ទៀត ​បើ​ពុំ​មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់​ខ្លះ​​ទេ ដំណាំ​ស្រូវ​ជា​ច្រើន​ហិកតារ​របស់​កសិករ​​ ​ក៏​នឹង​ប្រឈម​ខូច​ខាត​អស់​ដែរ។

លោក​ស្នើ​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ ​ត្រូវ​តែ​ដោះស្រាយ​លើក​ករណី​នេះ​ ដើម្បី​ជួយ​សម្រួល​ជីវភាព​របស់​កសិករ។

លោក ណាត់ ពៅ៖ «អាជ្ញាធរ​គួរតែ​ជួយ​ធ្វើ​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​ទឹកសាងសង់​​ឱ្យ​បាន​ច្រើន សម្រាប់​កសិករ​ងាយ​ស្រួល​ធ្វើ​កសិកម្ម»។

រដ្ឋបាល​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី២៤ ខែធ្នូ បាន​ជូន​ដំណឹង​ឱ្យ​ប្រជាកសិករ​ទាំង​អស់ ផ្អាក​ការ​បង្ក​បង្កើន​ផល​ ដំណាំ​ស្រូវ ក្នុង​រដូវ​ប្រាំង​លើក​ទី​២ ជា​បណ្ដោះអាសន្ន ចាប់​ពី​ខែ​មករា​​​​នេះ​ ​ ដោយ​សារ​តែ​​ខ្វះខាត​ទឹក សម្រាប់​ផ្គត់ផ្គង់។ អាជ្ញាធរ​ថា​ តាម​ផែន​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក​ជូន​ប្រជាកសិករ ​ក្នុងឆ្នាំ២០២៥ ​​បាន​ត្រឹម​តែ​២ម៉ឺន​ហិកតារ។ ប៉ុន្តែ​ជាក់ស្ដែង ​ប្រជាកសិករ​ ​បាន​បង្កបង្កើន​ផល​​​ជិត​៦ម៉ឺន​ហិកតារ (៥៨.៧៧០)​ ដែល​​នេះ​​​លើស​ផែនការ​​​​កំណត់​នៃ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ទឹក​ ដែល​បាន​គ្រោង​ទុក។ អាជ្ញាធរ​ព្រមាន​ថា ប្រសិន​បើ​ពលរដ្ឋ​ណា​ នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ស្រូវ​ប្រាំង​លើក​ទី​២ ហើយ​ខូច​ខាត​ អាជ្ញាធរ​ពុំ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ឡើយ។

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ពុំ​អាច​ទាក់ទង​អភិបាល​ខេត្ត ពោធិ៍សាត់ លោក ខូយ រីដា និង​ប្រធាន​មន្ទីរ​កសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និង នេសាទ លោក ហៃ ធូរ៉ា ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​ជុំ​វិញ​រឿង​នេះ​បាន​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៣១​ ខែ​ធ្នូ​ ដោយ​ទូរស័ព្ទ​ចូល​គ្មាន​អ្នក​ទទួល។

រីឯ​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​គណៈកម្មការ​គ្រប់គ្រង​គ្រោះ​ មហន្តរាយ​ លោក ឃុន សុខា និង​អ្នកនាំ​ ក្រសួង​កសិកម្ម​រុក្ខាប្រមាញ់ និង​នេសាទ លោក ឃឹម ហ្វីណង់ បាន​បដិសេធ​​មិន​ឆ្លើយ​តប​ជុំ​វិញ​រឿង​នេះ ដោយ​បង្វែរ​ឱ្យ​ទៅ​សួរ​ក្រសួង​ធនធាន​ទឹក និង​ឧតុនិយម។ ចំណែក ​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​ធនធាន​ទឹក និង​ឧតុនិយម លោក ចាន់ យុត្ថា ​ក៏​មិន​​​​​​សុំ​​ការ​ឆ្លើយ​តប ​ជុំវិញ​រឿង​នេះ ​បាន​ដែរ​ នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នេះ។

ជុំវិញ​រឿង​នេះ ក្រុមប្រឹក្សាភិបាល​របស់​អង្គការ​សាមគ្គីភាព​កសិករ​កម្ពុជា​លោក ឌី គន្ធា ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ថា ​បញ្ហា​ខ្វះ​ទឹក​សម្រាប់​ធ្វើ​កសិកម្ម​ របស់​កសិករ​​ជា​ដដែល​នេះ ដោយ​សារ​តែ​អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ រួម​នឹង​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន ខ្វះ​​ឆន្ទៈ​ពិត​ប្រាកដ​ ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ជូន​ប្រជា​កសិករ​ឱ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ។ លោក​ចាត់​ទុក​ការ​មិន​ប្រឹង​ប្រែង និង​ការ​មិន​អើពើ ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ទឹក​ជូន​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ ឱ្យ​បាន​ទាន់​ពេល​វេលា​នេះ គឺ​ជា​ការ​មិន​ឱ្យ​តម្លៃ​លើ​ប្រជា​​កសិករ។

លោក​បន្ថែម​ថា អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ គួរតែ​​​ដល់​ពេល​ហើយ​ ​ដែល​ត្រូវ​ពិចារណា​ឡើង​វិញ​ ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ទឹក​​ឱ្យ​ មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ខ្ពស់​ បើ​ពុំ​ដូច្នោះ​ទេ​ ​ករណី​នេះ ប្រជា​​ពលរដ្ឋ​ កាន់​តែ​អស់​ជំនឿ​ ចិត្ត​កាន់​តែ​ ខ្លាំង​លើ​ប្រព័ន្ធ​ដឹកនាំ​រដ្ឋ​​ ខណៈ​ដែល​ពលរដ្ឋ​ភាគច្រើន កាន់​តែ​មាន​ជីវភាព​ក្រីក្រ ​​និង​ជំពាក់​បំណុល​គេ​កាន់​ច្រើន​ ដោយ​សារ​តែ​ការ​ប្រកប​របរ​ កសិករ និង​របរ​ផ្សេងៗ ​ពុំ​សូវ​ ទទួល​បាន​ផល​ចំណេញ។

លោក ឌី គន្ធា៖«យូរ​​ៗ​ទៅ​ធ្វើ​ប្រជាកសិករ​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ក្ដី​ក្រហាល លែង​មាន​ជំនឿ​​ចិត្ត​លើ​រដ្ឋាភិបាល ហើយ មួយ​ទៀត​វា​នឹង​ជះឥទ្ធិពល​អសន្តិសុខ​ស្បៀង​ក្នុង​ចំណោម​ គ្រួសារ​កសិករ ដែល​អាច​ងាយ​នឹង​រងគ្រោះ។ សមាជិក​របស់​ពួក​គាត់​ ងាយ​នឹង​បោះបង់​ការ​សិក្សា​ និង​ចំណាក់​ស្រុក។»

ប្រជាពលរដ្ឋ​ជំរុញ​ឱ្យ​រដ្ឋាភិបាល គួរតែ​ ហ៊ាន​ចំណាយ​ថវិកា ក្នុង​ការ​ស្ដារ ​បឹងបួ ស្ទឹង​និង​អូរ ​ឱ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ​ដែល​ជា​ប្រភព​ទឹក​សំខាន់​ដល់​ប្រជាកសិករ​ អាច​ធ្វើ​ស្រូវ​បាន​ទាំង​រដូវ​វស្សា​ និង​រដូវប្រាំង ដូច​ទៅ​នឹង​ បណ្ដា​ប្រទេស​អភិវឌ្ឍន៍​មួយ​ចំនួន បើ​ពុំ​ដូច្នេះ​ទេ​ ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ភាគ​ច្រើន ​នឹង​បោះបង់​របរ​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ ​ហើយ​ ​ចំណាក​​ស្រុក​ទៅ​រក​ការងារ ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​កាន់​តែ​ច្រើន៕

កំណត់​ចំណាំ​ចំពោះ​អ្នក​បញ្ចូល​មតិ​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។